Raket Sporlarında Yarışma Kaygısı Düzeyinin Kendini Engelleme Eğilimi Bakımından İncelenmesi

Bu çalışmada raket sporlarında mücadele eden sporcuların yarışma kaygısı düzeyinin kendini engelleme eğilimi açısından incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmaya Çanakkale ilinde yaşayan, raket sporları (tenis, masa tenisi, badminton) ile ilgilenen 18 yaşından büyük, 108 sporcu gönüllü bir şekilde katılarak, araştırmanın örneklemini oluşturmaktadır. Araştırma kapsamında verilen toplanmasında kendini sabotaj ölçeği ve revize edilmiş yarışma durumluluk kaygı envanteri kullanılmıştır. Google formlar ile sporculara ulaşılan bu araştırmada, elde edilen verilerin analizi SPSS 26 programında yapılmıştır. Verilerin dağılımı, çarpıklık ve basıklık değerlerine bakılarak belirlenmiştir ve bu değerlerin normal dağılıma uygun aralıkta olduğu görülmüştür. Normal dağılım gösterdiği belirlenen verilerin analizinde bağımsız örneklem t testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve Pearson korelasyon analizi kullanılmıştır. Sporcuların kendini sabotaj ve yarışma kaygısı düzeyleri cinsiyet, yaş ve spor yılı değişkenlerine göre incelendiğinde bu değişkenler arasında anlamlı farklılığa rastlanmamıştır. Mevcut araştırmada sporcuların yarışma kaygısı düzeylerinin spor branşına göre farklılaştığı tespit edilmiştir. Bunun yanında sporcuların kendini sabotaj düzeyleri ile yarışma kaygıları ve kendine güvenleri arasında pozitif bir ilişkinin olduğu tespit edilmiştir. Yarışma kaygı ile kendini sabotajın pozitif bir ilişki içerisinde olması, kaygı arttığında kendini sabotaj eğilimini arttırmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Kendini Engelleme Eğilimi, Sporcu, Yarışma Kaygısı, Self-Inhibition Tendency, Athlete, Competition Anxiety

Investigation of Competition Anxiety in Racquet Sports in terms of Self-Inhibition Tendency

In this study, it is aimed to examine the competition anxiety level of the athletes competing in racquet sports in terms of self-handicapping tendency. 108 athletes over the age of 18 who live in Çanakkale and are interested in racquet sports (tennis, table tennis, badminton) voluntarily participate in the research and constitute the sample of the research. The self-handicapping scale and the revised competition state anxiety inventory were used to collect the data within the scope of the research. In this research, where the athletes were reached with Google forms, the analysis of the obtained data was made in the SPSS 26 program. The distribution of the data was determined by looking at the skewness and kurtosis values, and it was seen that these values were in the range suitable for the normal distribution. Independent samples t-test, one-way analysis of variance (ANOVA) and Pearson correlation analysis were used in the analysis of data determined to be normally distributed. When the self-handicapping and competition anxiety levels of the athletes were examined according to the variables of gender, age and sports year, no significant difference was found between these variables. In the present study, it was determined that the competition anxiety levels of the athletes differ according to the sports branch. In addition, it has been determined that there is a positive relationship between the self-handicapping levels of the athletes and their competition anxiety and self-confidence. The positive relationship between competitive anxiety and self-handicapping increases the tendency to self-handicapping when anxiety increases.

Keywords:

Self-Inhibition Tendency, Athlete, Competition Anxiety,

PDF

___

Akın, A. ve Abacı, R. (2011). Kendini Sabotaj: İnsanoğlunun sınırlı doğasının bir sonucu. Ankara: Pegem Akademi.
Arkin, R. M. ve Baumgardner, A. H. (1985). Self-Handicapping. In J. H. Harvey ve G. Weary (Eds.), Attribution Basic Issues and Applications (s. 169-202). New York: Academic Press.
Azimkhani, A. (2014). Genç ve yetişkin kayakçılarda zihinsel beceri, duygusal zeka ve yarışma kaygısı arasındaki ilişkinin incelenmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). Atatürk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Baumeister, R. F. (1997). Esteem threat, self-regulatory breakdown, and emotional distress as factors in self-defeating behavior. Review of General Psychology, 1(2), 145-174.
Cerit, E., Gümüşdağ, H., Evli, H., Şahin, S. ve Bastık, C. (2013). Elit kadın basketbol oyuncularının yarışma öncesi kaygı düzeyleri ile performansları arasındaki ilişki. NWSA-Sports Sciences, 8, (1), 16-34.
Coşgun, B. (2022). Ragbi milli takım sporcularının kendini sabotaj ve benlik saygısı düzeylerinin belirlenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Hitit Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Çorum.
Cox, C. B ve Giuliano, T. A. (1999). Constructing obstacles vs. making excuses: Examining perceivers' reactions to behavioral and self-reported self-handicapping. Journal of Social Behavior and Personality, 14 (3), 41.
Çelik, Y. ve Atilla, G. (2019). Üniversite öğrencilerinde kendini sabotaj, olumsuz değerlendirilme korkusu ve benlik saygısı. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(2), 177-198.
Çingöz, B. (2015). Üniversite öğrencilerinin kendini sabotaj düzeyleri ile spor ve farklı değişkenler arasındaki ilişkinin araştırılması (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ağrı.
Elliot, A. J. ve Church, M. A. (2003). A motivational analysis of defensive pessimism and self‐handicapping. Journal of Personality, 71(3), 369-396.
Engür, M. (2002). Elit sporcularda başarı motivasyonunun, durumluk kaygı düzeyleri üzerine etkisi (Yüksek lisans tezi). Ege Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Erim, O. S. (2020). Üniversite öğrencilerinde oyun bağımlılığı ile kendini sabote etme, anksiyete duyarlılığı ve aleksitimi arasındaki ilişki (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa, Adli Tıp ve Adli Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Hirt, E. R., Deppe, R. K. ve Gordon, L. J. (1991). Self-reported versus behavioral self-handicapping: Empirical evidence for a theoretical distinction. Journal of Personality and Social Psychology, 61 (6), 981-991.
Jones, E. E. ve Berglas, S. (1978). Control of attributions about the self through self-handicapping strategies: The appeal of alcohol and the role of underachievement. Personality and Social Psychology Bulletin, 4, 200-206.
Kamuk, Y. U., Evli, F. ve Tecimer, H. (2018). Futbol hakemlerinin kendini sabotaj düzeyleri. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(3), 2257-2267.
Kamuk, Y. U., Tüzün, S. ve Doğan, S. (2020). Engelli ve engelli olmayan yüzücülerin kendini sabotaj ve benlik saygısı düzeyleri. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(4), 2577-2588.
Kara, E. (2016). Üst seviye atış sporcularının müsabaka öncesi kaygı düzeyi ile performansları arasındaki ilişki (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Kerr, J. (1997). Motivation and Emotion İn Sport: Reversal Theory. United Kingdom, Psychology Press Ltd.
Kimble, C. E. ve Hirt, E. R. (2005). Self-focus, gender, and habitual self-handicapping: Do they make a difference in behavioral self-handicapping? Social Behavior and Personality, 33(1), 43-56.
Kinnon, M. C. ve Murray, C. B. (2007). A profile of college self-handicapper. Undergraduate Research Journal, 1, 13-17.
Leondari, A. ve Gonida, E. (2007). Predicting academic self-handicapping in different age groups: The role of personal achievement goals and social goals. British Journal of Educational Psychology, 77(3), 595-611.
Lucas, J. W. ve Lovaglia, M. J. (2005). Self-handicapping: Gender, race, and status. Current Research in Social Psychology, 10(16), 234-249.
Martens, R. (1998). Başarılı Antrenörlük, Çeviri: Tuncer Büyükonal, Beyaz Yayınları. Volkan Matbaası, İstanbul.
Mello-Goldner, D. ve Jackson, J. (1999). Premenstrual syndrome (PMS) as a self-handicapping strategy among college women. Journal of Social Behavior and Personality, 14(4), 657-669.
Örs, E., Koruç, Z. ve Koceekşi, S. (2006). Takım sporlarında öz-yeterlik ve kaygının cinsiyet ile ilişkisinin belirlenmesi. 9. Uluslararası Spor Bilimleri Kongresi, Muğla, 342–344.
Özlü, G. ve Topkaya, N. (2020). Üniversite öğrencilerinde kendini sabotajın yordayıcısı olarak cinsiyet, yaş ve farklı mükemmeliyetçilik tarzları. Kastamonu Education Journal, 28(3), 1220-1232.
Paşaoğlu, M. (2022). E-spor oyuncularının problem çözme becerileri, katılım motivasyonu ve yarışma kaygılarının incelenmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Anadolu Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
Rhodewalt, F. & Vohs, K. D. (2005). Defensive strategies, motivation, and the self: a self-regulatory process view. (ed. A. Elliot & C. Dweck). Handbook of competence and motivation. New York: Guilford Press.
Rhodewalt, F., & Tragakis, M. (2002). Self-handicapping and the social self : The cost and rewards of interpersonal self-construction. In J. P. Forgas & K. D. Williams (Eds.), The social self : Cognitive, interpersonal, and intergroup perspectives (pp. 121–140). New York: Psychology Press.
Rhodewalt, F., Saltzman, A.T. ve Wittmer, J. (1984). Self-handicapping among competitive athletes: The role of practice in self-esteem protection. Basic and Applied Social Psychology, 5, 197-209.
Sahranç, Ü. (2011). An investigation of the relationships between self-handicapping and depression, anxiety, and stress. International Online Journal of Educational Sciences, 3(2), 526-540.
Söyleyen, N. H. (2018). Üniversite öğrencilerinde sosyal kaygının kendini sabotaj ve erteleme davranışı ile ilişkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Üsküdar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Şeber, B. (2017). The influence of multidimensional perfectionism on sport performance and competitive anxiety amoung young individual sport athletes with mediating effect of self-efficacy (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Bahçeşehir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Tabachnick, B. G. ve Fidell, L. S. (2013). Using Multivariate Statistics (6. bs.). Boston: Pearson.
Ünvanlı, Y. (2021). Spor Bilimleri Fakültesi öğrencilerinin kendini sabotaj ve benlik saygısı düzeylerinin incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Hitit Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Çorum.
Warner, S. ve Moore, S. (2004). Excuses, excuses: Self-handicapping in an Australian adolescent sample. Journal of Youth and Adolescence, 33(4), 271-281.
Yıldırım, O. (2020). Takım ve bireysel spor yapan bireylerin kendini sabotaj düzeylerinin incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Gelişim Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, İstanbul.
Zuckerman, M., Kieffer, S. C. ve Knee, C. R. (1998). Consequences of self-handicapping: Effects on coping, academic performance and adjustment. Journal of Personality and Social Psychology, 74(6), 1619-1628.