Eğitimde Veli Katılımı Ölçeğinin Spora Uyarlanması: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması

Bu çalışmada, eğitimde veli katılımı ölçeğinin spora uyarlanarak psikometrik özelliklerinin geçerlik ve güvenirlik ölçütlerini sağlayıp sağlamadığı incelenmiştir. Orijinal ölçek Gürbüztürk ve Şad (2010a; 2010b) tarafından geliştirilmiştir. Veli Katılımı Ölçeği, 5 seçenekli (Her zaman-Hiçbir zaman) Likert tipi bir ölçek olup velilerin çocuklarının eğitimlerine katılım düzeylerini ölçmeyi amaçlayan toplam 8 alt ölçek ve 39 maddeden oluşmaktadır. Ölçeğin uyarlanmasında sırasıyla kapsam geçerliliği, yapı geçerliliği, yakınsak geçerlilik, ıraksak geçerlilik ve ölçüt geçerliliği analizlerine tabii tutulmuştur. Çalışmada NFI, CFI, GFI, RMSEA uyum indeks değerleri hesaplanmıştır. Ayrıca ölçeğin güvenirliliği iç tutarlılık katsayısı ve test tekrar test güvenirlik katsayısı hesaplanarak tespit edilmiştir. Sonuç olarak veri toplama aracının spora uyarlanmış versiyonunun uyum indeks değerlerine göre 36 madde ve 8 faktör olarak iyi uyum gösterdiği tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Spora katılım, Ebeveyn, Çocuk, Aktivite

Adaptation of Parental Involvement Scale in Education to Sports: Validity and Reliability Study

The present study aimed to adapt the Parental Involvement Scale in Education to sports and examine whether its psychometric properties met the validity and reliability criteria. The original scale was developed by Gürbüztürk and Sad (2010a; 2010b). The Parental Involvement Scale is a Likert-type scale with 5 options (Always-Never). In the adaptation of the scale, content validity, construct validity, convergent validity, divergent validity and criterion validity were analyzed respectively. NFI, CFI, GFI, RMSEA fit index values were calculated in the study. In addition, the reliability of the scale was determined by calculating the internal consistency coefficient and the test-retest reliability coefficient. As a result, it was determined that the sport-adapted version of the data collection tool showed a good fit as 36 items and 8 factors according to the fit index values.

Keywords:

Sports participation, Parent, Child, Activity,

PDF

___

Alnoaim, J. A. (2022). Sociocultural and social cognitive theories: Historical and current practices for students with emotional and behavioural disorder (EBD). Information Sciences Letters, 11(6), 1859-1870. https://doi.org/10.18576/isl/110601
Amman, M. T. (2000). Spor sosyolojisi. İçinde H. C. İkizler (Ed.), Sporda sosyal bilimler (1. Baskı, ss. 60-85). Alfa basım.
Aygün, M., ve Yetim, A. A. (2015). Ankara ilindeki 16-20 yaş arası buz hokeycilerin branşa katılım nedenleri. Eğitim ve Toplum Araştırmaları Dergisi, 2(1), 1-11.
Bandura, A. (1982). Self-efficacy mechanism in human agency. American Psychologist, 37(2), 122-147. https://doi.org/10.1037/0003-066X.37.2.122
Baumgartner, H., & Homburg, C. (1996). Applications of structural equation modeling in marketing and consumer research: A review. International Journal of Research in Marketing, 13(2), 139-161. https://doi.org/10.1016/0167-8116(95)00038-0
Browne, M. W., & Cudeck, R. (1993). Alternative ways of assessing model fit. In K. A. Bollen & J. S. Long (Eds.), Testing structural equation models (pp.136-162). Sage.
Brustad, R. J. (1993). Who will go out and play? Parental and psychological influences on children’s attraction to physical activity. Pediatric exercise science, 5(3), 210-223.
Çelik, A., ve Şahin, M. (2013). Spor ve çocuk gelişimi. International Journal of Social Science, 6(1), 467-478. https://doi.org/10.9761/JASSS_454
Demir, S., ve Gündüz, B. (2014). Ebeveyn yetkinlik ölçeğinin uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışmaları. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(25), 309-322.
Dever, A. (2010). Spor sosyolojisi tarihsel ve güncel boyutlarıyla spor ve toplum. Başlık Yayın Grubu.
Fornell, C., & Larcker, D. F. (1981). Evaluating structural equation models with unobservable variables and measurement error. Journal of Marketing Research, 18(1), 39-50. https://doi.org/10.2307/3151312
Forza, C., & Filippini, R. (1998). TQM impact on quality conformance and customer satisfaction: A causal model. International Journal of Production Economics, 55(1), 1-20.
Freedman, J. L., Sears, D. O., & Carlsmith, J. M. (2003). Sosyal psikoloji. A. Dönmez (Çev.). İmge Kitabevi.
Greenspoona, P. J., & Saklofske, D. H. (1998). Confirmatory factor analysis of the multidimensional students’ life satisfaction scale. Personality and Individual Differences, 25(5), 965-971. https://doi.org/10.1016/S0191-8869(98)00115-9
Gürbüztürk, O., & Şad, S. N. (2010a). Turkish parental involvement scale: Validity and reliability studies. World Conference on Educational Sciences-WCES 2010, Bahçeşehir University-İstanbul.
Gürbüztürk, O., & Şad, S. N. (2010b). Turkish parental involvement scale: Validity and reliability studies. Procedia Social and Behavioral Sciences, 2, 487-491
Güven, G. (2006). Kütahya’da okul öncesi eğitim kurumlarında uygulanan oyun ve spor programlarının incelenip değerlendirilmesi. Yüksek Lisans tezi, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Kütahya.
Güven, Ö., ve Öncü, E. (2006). Beden eğitimi ve spor katılımda aile faktörü. Aile ve Toplum, Eğitim ve Araştırma Dergisi, 3(10), 82-88.
Hair, J. F., Sarstedt, M., Hopkins, L., & Kuppelwieser, V. G. (2014). Partial least squares structural equation modeling (PLS-SEM): An emerging tool in business research. European Business Review, 26(2), 106-121. https://doi.org/10.1108/EBR-10-2013-0128
Hair, J. F., Celsi, M., Ortinau, D. J., & Bush, R. P. (2010). Essentials of marketing research (2. baskı). McGraw-Hill.
Hu, L. T., & Bentler, P. M. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structure analysis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling: A Multidisciplinary Journal, 6(1), 1-55. https://doi.org/10.1080/10705519909540118
Işık, U., & Demirel, M. (2018). Turkish adaptation of study-leisure conflict scale, its validity and reliability. European Journal of Education Studies, 4(3), 31-43. https://doi.org/10.5281/zenodo.1188630
Kağıtçıbaşı, Ç. (1999). Yeni insan ve insanlar. Evrim Yayınevi.
Kline, R. B. (2011). Principles and practice of structural equation modeling (3. baskı). Guilford Press.
McDonald, R. P., & Ho, M. H. R. (2002). Principles and practice in reporting structural equation analyses. Psychological Methods, 7(1), 64-82. https://doi.org/10.1037/1082-989x.7.1.64
Menekli, T., & Yaprak, B. (2021). The effect of educational intervention on care dependency and symptom management after hematopoietic stem cell transplantation: A theory-based randomized controlled study. Galician Medical Journal, 28(4), 1-9. E202143. https://doi.org/10.21802/gmj.2021.4.3
Nunnally, J. C., & Bernstein, I. H. (1994). The assessment of reliability. Psychometric Theory, 3, 248-292.
Orhan, R. (2019). Çocuk gelişiminde fiziksel aktivite ve sporun önemi. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 157-176.
Ozcelik-Herdem, D. (2022). Academic self-efficacy of university students studying music: A structural equation model approach. International Online Journal of Educational Sciences, 14(2), 549-563. https://doi.org/10.15345/iojes.2022.02.018
Öztürk, F. (1998). Toplumsal boyutlarıyla spor. Bağırgan Yayımevi.
Schermelleh-Engel, K., Moosbrugger, H., & Müller, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Tests of significance and descriptive goodness-of-fit measures. Methods of Psychological Research Online, 8(2), 23-74.
Sezer, Ö. (2010). Ergenlerin kendilik algılarının anne baba tutumları ve bazı faktörlerle ilişkisi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(1), 1-19.
Şad, S. N., & Gürbüztürk, O. (2013). Primary school students’ parents’ level of involvement into their children’s education. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(2), 993-1011.
Tanriverdi, H. (2012). Spor ahlakı ve şiddet. The Journal of Academic Social Science Studies, 5(8), 1071-1093. https://doi.org/10.9761/jasss_361
Wilson, F. R., Pan, W., & Schumsky, D. A. (2012). Recalculation of the critical values for Lawshe’s content validity ratio. Measurement and Evaluation in Counseling and Development, 45(3), 197-210. https://doi.org/10.1177/0748175612440286
Yurdagül, H. (2005). Ölçek geliştirme çalışmalarında kapsam geçerliği için kapsam geçerlik indekslerinin kullanılması. 14. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, Denizli.