Sessizin Payı (2015, Metis), “Sesini yitirmişlerin bu dünyadaki yankısı olabilir mi edebiyat?” (s. 114) sorusunu merkeze alır. Gürbilek’e göre, “Yazarlar konuşamayanlar için de konuştuklarına inanmak ister[ler].” (s. 113) Bu anlamda kitabın odağında muktedirin değil madunun hikâyesi yer alır; türlü sebeplerle dışlanmış, sürülmüş, bastırılmış, sessiz kılınmışların ya da bir başka deyişle periferidekilerin izi sürülür. Eser, “Manzara ve Patikalar” adlı giriş bölümünün ardından gelen beş yazıdan oluşur: “Suç ve Ceza”, “Yanlış Hayat”, “Yoksulluk Lekesi”, “Fatih-Harbiye, Son Durak” ve “Orpheus Çıkmazı”. Genel olarak Walter Benjamin’in yazma biçimi ve denemeci kimliği üzerine yoğunlaşılan giriş kısmında, denemecilerin yüzleşmek zorunda oldukları yol ayrımı tartışmaya açılır.

Sessizin Payı (2015, Metis), “Sesini yitirmişlerin bu dünyadaki yankısı olabilir mi edebiyat?” (s. 114) sorusunu merkeze alır. Gürbilek’e göre, “Yazarlar konuşamayanlar için de konuştuklarına inanmak ister[ler].” (s. 113) Bu anlamda kitabın odağında muktedirin değil madunun hikâyesi yer alır; türlü sebeplerle dışlanmış, sürülmüş, bastırılmış, sessiz kılınmışların ya da bir başka deyişle periferidekilerin izi sürülür. Eser, “Manzara ve Patikalar” adlı giriş bölümünün ardından gelen beş yazıdan oluşur: “Suç ve Ceza”, “Yanlış Hayat”, “Yoksulluk Lekesi”, “Fatih-Harbiye, Son Durak” ve “Orpheus Çıkmazı”. Genel olarak Walter Benjamin’in yazma biçimi ve denemeci kimliği üzerine yoğunlaşılan giriş kısmında, denemecilerin yüzleşmek zorunda oldukları yol ayrımı tartışmaya açılır.