UYUMLULUK GAYRİRESMİLİĞE KARŞI: TÜRKİYE’DE SOSYALİSTLER İLE BÜROKRATİK ELİT ARASINDAKİ İLİŞKİ ÜZERİNE

Türkiye’de sosyalizmin tarihi sosyalistlerin maruz kaldığı “sürgün” ve “yasaklama” tarihi üzerinden okunabilir mi? Veya, Türkiye’de sosyalistler yabancı(lardan biri) veya siyasal hasım(lardan biri) olarak değerlendirilebilir mi? Bu çalışma, bu sorulara cevap bulmaya çalışmakta ve Türkiye’de sosyalistlerin, sistemin dışında iken, siyasal sistemi nasıl etkileyebildikleri konusu üzerine odaklanmaktadır. Bu çalışmanın ana sorunsalı, Türkiye’de sosyalistlerin bürokratik elit tarafından Türk siyasal sistemininin sözde yabancısı/toplum düşmanı olarak kabul edilebilirken, Türk toplumunun siyaset-dışı kurumlarındaki sosyal ilişkilerin sosyalistlere siyasal sistemi etkileyebilme olanağını verebildiğidir. Diğer deyişle, siyaset-dışı toplumsal kurumlar ve bu kurumlarda yaşanan günlük sosyal ilişkiler, sosyalistlerin siyaseten aktif olabildikleri ve siyasal sistemin içerisini (resmi kurumları) gayriresmi olarak etkileyebildikleri yerler olmalarıdır. Bu da, Türk solundaki yaygın gayriresmilik geleneğinin en önemli sebeplerinden birisidir. Bu bağlamda, bu çalışmanın ana amacı, Türk siyasi hayatında bürokratik elit ile sosyalistler arasındaki ilişkilerin çelişen gelişimi paralelinde uyumluluğun gayriresmilikle çatışması bağlamında ortaya çıkan ikilemler ile karşılıklı etkileşimleri ortaya koyabilmektir.

CONFORMITY VERSUS INFORMALITY: ON RELATIONSHIP BETWEEN THE SOCIALISTS AND BUREAUCRATIC ELITE IN TURKEY

Might the history of socialism in Turkey be read as the history of “ostracism” and “proscription” of the socialists from the political system? On the other hand, might the socialists in Turkey be considered as a (one of the) outsider(s) or political (one of the) enemy/enemies? This article wants to answer these questions and focus on the problem of how Turkish socialists affect the political system, while they are in mainly the outside of the system. The main argument of this article is that the socialists can be considered as an outsider/public enemy of Turkish political system by the bureaucratic elite, but social relations occurred in the non-political institutions of Turkish society have given opportunities to the socialists for affecting the political system. In other words, nonpolitical social institutions and daily social relations occurred in these institutions have been the only space for the socialists to be politically active and to illegally and informally affect the inside (formal institutions) of the political system. This is also one of the main reason for the endemic informality and/or illegality tradition in the Turkish left. The main aim of this study is to explore the relationship, interactions, and dilemmas regarding conformity versus illegality in line with the contradictive evolvement of relations between the socialists and bureaucratic elite in the Turkish political life.

PDF

___

Amnesty International. (1989). Amnesty International Report 1988. London: Amnesty International Publications.
Bennington, G. (1997). Politics of Friendship, a Discussion with Jacques Derrida. Centre for Modern French Thought, The University of Sussex, Access Date: 05.12.2018, http://hydra.humanities.uci.edu/derrida/pol+fr.html
Bora, T. (2016). Türk Sağı: Siyasi Düşünce Tarihi Açısından Bir Çerçeve Denemesi, İ. Ö. Kerestecioğlu ve G. G. Öztan (Der.), Türk Sağı, Mitler, Fetişler, Düşman İmgeleri içinde (s. 9-28). İstanbul: İletişim Yayınevi.
Bottomore, T. (1964). Elites and Society. New York: Basic Books Inc.
Burak, B. (2011). Turkish Political Culture and Civil Society: An Unsettling Coupling?. Alternatives Turkish Journal of International Relations, 10(1), 59-71.
Cooper, M. (2002). The Legacy of Ataturk: Turkish Political Structures and Policy-Making. International Affair, 78, 115-128.
Demirkol, M. (2013). From Ottoman to Republic Center-Periphery Analysis in Turkish Political Culture and Bureaucracy. International Anatolia Academic Online Journal, 1(2), 70-85.
Derrida, J. (1974). Of Grammatology. Washington: John Hopkins University Press.
Dizerega, G. (1991). Elites and Democratic Theory: Insights from the Self-Organizing Model, The Review of Politics, 53 (2), 340-372.
Erdal, H. (1983). Discussions in the CPT 1981-1982, Documents. London: Verso.
Family Tree of the Turkish Radical Left. Access Date: 05.12.2018, https://www.broadleft.org/tr_left_part_hist_diag.pdf
Feroze, M. R. (1976). Islam and Secularism in Post-Kemalist Turkey. Islamabad: Islamic Research Institute.
Frey, G. (1965). Turkish Political Elite. Massachusetts: M.I.T. Press.
Geyikdaği, M. Y. (1984). Political Parties in Turkey, The Role of Islam. New York: Prager Inc.
Hale, W. M., William, M. (1994). Turkish Politics and the Military. London: Routledge.
Harris, G. S. (1967). The Origins of Communism in Turkey. Stanford: Hoover Institution on War, Revolution & Peace.
Heper, M. (1976). The Recalcitrance of the Turkish Public Bureaucracy to "Bourgeois Politics": A Multi-Factor Political Stratification Analysis. Middle East Journal, 30(4), 485-500.
Heper, M. (1985). The State Tradition in Turkey. Wallington, England: The Eothen Press.
Heper, M. (1994). Politics in the Third Turkish Republic. Boulder: Westview Press.
Higley, J., Pakulski, J. (2012). Elite, Elitism and Elite Theory: Unending Confusion?. International Political Science Association, XXII World Congress. Madrid. Access Date: 05.12.2018, http://paperroom.ipsa.org/papers/paper_11235.pdf
Jenkins, G. (2001). Context and Circumstance: The Turkish Military and Politics, Oxford: Oxford University Press.
Karpat, K. H. (1973). Social Change and Politics in Turkey: A Structural-Historical Analysis, Leiden: E. J. Brill.
Kaynar, M. K. (1999). Sosyalizm ve Devrimci Şiddet. I. International Security Symposium, Elazığ, 27-29th March.
Kaynar, M. K. (2007). Türk Solu, Öteki, Milliyetçilik: Türk Solunda Milliyetçiliğin Nedenleri Üzerine Bir Tartışma. Fikret Başkaya (Ed.), Milliyetçilik Yurtseverlik ve Sol içinde (s.77-116). Ankara: Türkiye Ortadoğu Forumu.
Kerestecioğlu, İ.Ö. (2016). Korku ve Siyaset: Türk Sağının Ezberlerini Bozmak, İ. Ö. Kerestecioğlu ve G. G. Öztan (Der.), Türk Sağı, Mitler, Fetişler, Düşman İmgeleri, içinde (s.29-43). İstanbul: İletişim.
Keyder, Ç. (2014). Türkiye’de Devlet ve Sınıflar. İstanbul: İletişim.
Khan, S. R. (2012). The Sociology of Elites. Annual Review of Sociology, 38(1), 361–377.
Lipovsky, I. (1992). Socialist Movement in Turkey: 1960-1980. Leiden: E.J. Brill.
Lopez, M. (2013). Elite Theory. Sociopedia.isa, Acces Date: 02.04.2019, http://www.sagepub.net/isa/resources/pdf/elitetheory.pdf.
Marcus, M. (1982). Overt and Covert Modes of Legitimation in Eastern European Societies. Rigby T.H. and Feher F. (Ed.), Political Legitimation in The Communist States içinde (p. 82-93). New York: St. Martin Press.
Morrison, E. (1999). Politics of Friendship. Variant, 2(7), 55-67.
Mouffe, C. (2000). Carl Schmitt and the Paradox of Democracy. The Democratic Paradox, (p. 36-59). London: Verso.
Özcan, Y. (2015). The European Transformation of Turkish Bureaucratic Elites. Journal of The Academic Elegance, 2(3), 147-189.
Öztan, G. G. (2016). Türk Sağında Devlet Fetişizmine Dair. İ. Ö. Kerestecioğlu ve G. G. Öztan (Der.), Türk Sağı, Mitler, Fetişler, Düşman İmgeleri içinde (s. 425-458). İstanbul: İletişim Yayınları.
Palma, G. D. (1991). Legitimation from the Top to Civil Society: Political Cultural Change in Eastern Europe. World Politics, 44(1), 49-80.
Pustu, Y. (2007). Osmanlı-Türk Devlet Geleneğinde Modernleştirici Unsur Olarak Bürokratik Elitler. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(2), 197-214.
Sayin, Ç. (2006). What Does the Turkish Bureaucracy Represent? Manifestation of State-Society Relationship in The Meaning Worlds of Bureaucracy, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara: ODTÜ, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Schmitt, C. (1976). The Concept of Political, George Schwab (Trans). New Jersey: Rutgers University Press.
Türkiye İnsan Haklari Vakfi. (1996). 1996 Yılı İnsan Hakları Raporu, Yayın No 18, Ankara: İnsan Hakları Vakfı Yayınları.
Yaşlı, F. (2015). Komünizm: İçimizdeki Şeytan. İsmet P. (Der.), Ötekinin Var Olma Sancısı içinde (s. 151-214), Bursa: Dora Yayınları.