Sağlık Turizmi Yapan Gelişmekte Olan Ülkelerde Kaynakların Adil Dağıtımı Problemi

Gelişmiş ülkelerde sağlık maliyetlerinin artması, uzun bekleme süreleri, sigortanın kapsamının azalması gibi nedenlerden dolayı daha düşük ve orta gelire sahip bireyler sağlık hizmetlerini daha az gelişmiş ülkelerden temin etmeye başladılar.  Uluslararası sağlık turizminin değişen bu yönü, gelişmekte olan ülkelerin sağlık kaynaklarını nispeten daha zengin yabancı hastalara aktarılması son dönemlerde tartışılmaya başlanmıştır. Ancak diğer taraftan sağlığı bir insan hakkı olarak kabul eden uluslararası antlaşmalar ve iç hukuk düzenlemelerine göre yabancı hastaların, kendi ülkelerine göre daha ekonomik ve daha kaliteli sınır ötesi sağlık hizmetlerinden faydalanmasının engellenmesi sağlık hakkına erişiminin ihlali olarak yorumlanmaktadır. Bu çalışmada gelişmekte olan ülkelerdeki sağlık turizminde sağlık kaynaklarının dağıtımındaki çatışmayı, sağlık hakkı ve hakkaniyet ilkeleri ile incelemeyi amaçlamış bulunmaktayız. Araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden olan doküman analiz yöntemi kullanılmıştır. Uluslararası bildirge, sözleşme ve yasal mevzuat ele alınıp incelenmiştir.

Health Tourism in Developing Countries the Problem of Fair Distribution of Resources

In developed countries, individuals with lower and middle income have started to provide health services from less developed countries due to reasons such as increased health costs, long waiting period and reduced insurance coverage. This changing aspect of international health tourism has begun to be discussed recently in the transfer of health resources of developing countries to relatively rich foreign patients. On the other hand, according to international treaties and domestic legal regulations that consider health as a human right, the prevention of foreign patients from benefiting from more economic and better quality cross-border health services than their countries is interpreted as a violation of their access to health. In this study, we aimed to examine the conflict in the distribution of health resources in health tourism in developing countries with the principles of right to health and equity. Document analysis method which is one of the qualitative research methods is used in the research. International declarations, conventions and legal regulations have been examined.

___

  • Altay, A. (20017). Sağlık hizmetlerinin sunumunda yeni açılımlar ve Türkiye açısından değerlendirilmesi. Sayıştay Dergisi, (64). 33-58.Aydın, G. ve Karamehmet Aydın, B. (2015). Dünya’da ve Türkiye’de sağlık turizmi pazarlama uygulamaları ve karşılaştırmalı durum analizi. Pazarlama ve Pazarlama Araştırmaları Dergisi, (16). 1-21.Benedek, W. (2014). İnsan haklarını anlamak. (M. Bingöllü, Çev.), Avrupa İnsan Hakları ve Demokrasi İçin Eğitim ve Araştırma Merkezi (ETC) Kılcı Türkiye Adalet Akademisi Yayınları.Bennie, R. (2014). Medical tourism: A look at how medical outsourcing can reshape health care, Texas Internatıonal Law Journal, 49, 583-600.Bookman, M. and Bookman, K. (2007). Medical tourism in developing countries. New York: Palgrave MacMillan.Chen, Y. Y. B. and Flood, C.M. (2013). Medical tourism’s impact on health care equity and access ın low-and-middle income countries: making the case for regulation. 41 J.L. Med. & Ethics, 286-300.Cohen, G. (2011). Medical tourism, access to health care and global justice. Virginia Journal International Law 52(1), 1-56: 9-14. Cohen, I.G. (2015). Medical tourism, access to health care, and global justice. Can. J. Comp. & Contemp. L, 161-239.Gemalmaz H.B. ve Ertan İ. M. (2015). Rabbim Cleveland dedi: Sağlık turizmi-insan hakları ilişkisi üzerine başlangıç notları, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 70(4), 1003-1039.Gostin, L. O. (2001). Public health, ethics, and human rights: A tribute to the late Jonathan Mann, Journal of Law, Medicine & Ethics, (29), 121-130.Lobo Pacheco L, Jonzon R, Hurtig A. (2016). Health assessment and the right to health in Sweden: Asylum seekers’ perspectives. PLoS One, 11(9):e0161842.Nebioğlu, G. ve Yaylı A. (2013). Sağlık turizmi. (Ed. Tengilimoğlu, D), Ankara: Siyasal Kitabevi. Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights WHO and The Right to Health Fact Sheet No. 31.Ökem Z. G. (1996). Sağlık hizmetlerinde hakkaniyet analizi. Toplum ve Hekim, 11(72), 67-72.Temiz, Ö. (2014). Türk hukukunda bir temel hak olarak sağlık hakkı. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 69(1), 165-188.Wibulpolprasert, S. Pachanee, C., Pitayarangsarit, S. and Hempisut, P. (2004). International service trade and its implications for human resources for health: a case study of Thailand. Human Resources for Health, 2(10), 1-12.
  • İNTERNET KAYNAKLARIEconomic and Social Council Distr. GENERAL E/CN.4.2003.58 13 February 2003 file:///C:/Users/Ay%C5%9Feg%C3%BCl/Desktop/indirdiklerim/HuntIn%202003%20Raporu.pdf Erişim 16.10.2017.http://saglikturizmi.gov.tr/TR,1134/turkiye-medikal-turizmi-degerlendirme-raporu-2012-yayinlandi.html Erişim 12.12.2017.http://www.saglikturizmi.org.tr/yonetim/templates/addons/ckfinder/userfiles/TMTD_2013_raporu.pdf http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_bts&view=bts Erişim 01.08.2017.http://www.who.int/about/mission/en/ Erişim 30.07.2017.https://www.escr-net.org/resources/general-comment-no-22-2016-right-sexual-and-reproductive-health Erişim 20.04.2016.