Entegrasyon her ne kadar günümüzde ağırlık olarak Avrupa Birliği (AB) üzerinden ele alınsa da dünyanın farklı bölgelerinde de ekonomik ve sosyal bütünleşme yöntemleri izlenmektedir. Latin Amerika bu anlamda öne çıkan bir bölgedir zira bölge ülkeleri 1950’lerden bu yana çeşitli yöntemlerle kendi aralarında ticaret hacmini arttıracak ve sosyoekonomik etkiler yaratacak entegrasyon yöntemlerine müracaat etmiştir. Birçok deneme arasında ise en göze çarpan ve en uzun ömürlü olan hala devamlılığını korumakta olan MERCOSUR’dur (The Common Market of the South). MERCOSUR’u ve başarı düzeyini anlamak ise örgütün kurumlarını ve sorunlarını tartışmak ile mümkün olabilmektedir. Çünkü MERCOSUR hem AB’den farklı bir örgütsel yapı sunmakta hem de tam olarak hedeflenen siyasi ve ekonomik sonuçları sağlamamaktadır. Böylelikle bu çalışmada örgütün kurumları ve eksiklikleri ele alınarak bütünleşme açısından geldiği nokta tartışılmaktadır.

Even though the economic and social integration methods are applied in different regions of the World, the subject of integration is mainly studied through the European Union (EU) case. On the other hand, Latin America refers to an exemplary region regarding the implementation of various integration methods since 1950s to increase the trade volume and create socioeconomic effects through the region. Among these efforts MERCOSUR (The Common Market of the South) represents the most efficient and long-term integration process, which still preserves its existence. Understanding MERCOSUR and its level of success is only possible by discussing its institutions and organizational problems because MERCOSUR differs from the EU regarding both its organizational structure and the achievement of political and economic results. Thus, in this study, institutions of MERCOSUR and their deficiencies are handled to reveal the level of regional integration achieved.