İNSAN HAKLARININ NORMATİF KÖKENİ

Antik çağlardan beri insanın anlamı ve tanımı konusunda değişik yaklaşımlar kabul görmüştür. Bu yaklaşımların tamamı, kimi zaman polis, kimi zaman logos, kimi zaman da inanç gibi, hep dışsal bir belirleyiciye gönderme yapmışlardır. Batı Aydınlanması ve hümanizmi ile birlikte ise insan, artık başlı başına bir değerdir ve bu nedenle onur sahibidir. Dolayısıyla yaşamın orijinine oturan insanın sahip olduğu haklar da birer değerdir ve değerlidir. İşte bu niteliği dolayısıyla insan hakları, tüm platformlarda, kaynağı sorgulanamayan üstün bir güce sahiptir. Ancak bu kabul de, hümanizmin belki de doyurucu bir cevap bulamadığı için sorgulamadığı şu soruyu daima zihinlerde saklı tutacaktır: İnsan niçin onurludur?

Anahtar Kelimeler:

İnsan Hakları, Antikite, Modernizm, Hümanizm, Aydınlanma Çağı

Normative Origin of Human Rights

There have been accepted views about meaning and defining of human beings sinceantique era. However, all of these views had been focused on external determinancessuch as polis, logos and belief. Together with West Enlighment and humanism, humanbeing has been viewed as a volve and having honour / dignity. Because of this, humanrights are volve and the most voluable thing as human being placed on the origin of thelife. That’s why human rights have an enovimous /superior power taht is not questionedin any platforms. Unfortunatelly even this acceptance cannot find a satisfactory answerand keep this question as hiddening in his mind: Why human being is honourable / sodignity?

Keywords:

Human Rights, Antiquite, Modernism, Humanism, Enlightenment,

PDF

___

Ağaoğulları, M. A. – Köker, L. (2001); İmparatorluktan Tanrı Devletine, 4. Basım, Ankara: İmge Kitabevi.
Akal, C. B. (2000); “Hak Kuramının Doğuşu: Spinoza’da Tutkular Üzerine İnşa Edilen Haklar”, Toplum ve Bilim Dergisi, sayı 87, Kış, s.65-79.
De Jasay, A. (1991); Choice, Contract, Consent: A Restatement of Liberalism, London: Institute of Economic Affairs.
Descartes, R. (2002); Felsefenin İlkeleri, 9. Basım, İstanbul: Say Yayınları.
Donnely, J. (1989); Universal Human Rights in Theory and Practice, Ithaca and London: Cornell University Press.
Heywood, A. (1994); Political Ideas and Concepts: An Introduction, London: Macmillan.
Hocaoğlu, D. (1989); “Yeni Bir Dünyanın Alt-Yapısına Dair”, Türkiye Günlüğü Dergisi, sayı 4, Temmuz, s.4-12).
Kılıçbay, M. A. (1989); “Fransız Devrimi’ni Yeniden Anlamak”, Türkiye Günlüğü Dergisi, sayı 4, Temmuz, s. 18-25.
Lipson, L. (2005); Siyasetin Temel Sorunları, (çev. Fügen Yavuz), İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları.
Mutman, M. (2000); “İnsanlığın Kıyısında: Haklar”, Toplum ve Bilim Dergisi, sayı 87, Kış, s. 44-64.
Russell, B. (2002); Batı Felsefesi Tarihi (3), İstanbul: Say Yayınları.
Sarıbay, A. Y. (2002); “Postmodern Kapitalizm Olarak Globalizm ve 1980’ler Türk Modernitesi”, Liberalizm, Devlet, Hegemonya, (derl. E. Fuat Keyman), İstanbul: Everest Yayınları içinde s. 301-314.
Şenel, A. (1986); Siyasal Düşünceler Tarihi, Ankara: Teori Yayınları.
Toku, N. (2006); “Hangi İnsan Hakları, Hangi İnsan Onuru?”, Sivil Toplum Dergisi, Yıl 4, Sayı 13-14, Ocak-Haziran, s. 7-15.
Uçar, Ş. (1986); “Patterns and Trends in History”, Selçuk Üniversitesi Edebiyat Dergisi, sayı 3, s. 157-194.
Uçar, Ş. (1989); “Fransız İhtilali / Tanrılar Susamışlardı”, Türkiye Günlüğü Dergisi, sayı 4, Temmuz, s. 26-37.