ANNE BABA EĞİTİMİNİN AİLE ÇOCUK İLİŞKİLERİNE ETKİSİ

Bu çalışmada, 5-7 yaş grubunda çocuğu olan ebeveynlere verilen anne baba eğitimlerinin aile- çocuk ilişkisine etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Yapılan anne baba eğitim programlarında anne babalara çocukların gelişimsel özellikleri, çocukla verimli vakit geçirme ve oyun, çocukla iletişim, akran ilişkileri, çocukta problem davranışlar ve başa çıkma yolları, anne-baba tutumları, çocuklara davranış kazandırma ve çocuklarda alışkanlık eğitimi konularında sunumlar yapılmıştır. Araştırmanın evrenini Malatya il merkezinde bulunan Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı özel okulların anasınılarına ve ilkokul 1. sınıfa devam eden, 5-7 yaş aralığındaki çocukların anneleri ve babaları oluşturmuştur. Araştırmada 5-7 yaşında çocuğa sahip olan ebeveynlere yapılan anne-baba eğitimi programlarının, aile-çocuk ilişkilerine etkisini belirlemek amacıyla ön test- son test kontrol gruplu desen örneği kullanılmıştır. Araştırmada deney, kontrol gurubu; ön-test son test ölçek puanlarının karşılaştırılmasında iki grup arasındaki farkı tespit etmek amacıyla t-testi kullanılmıştır. Yapılan çalışma sonucunda anne-baba eğitiminin ebeveynlerin çocuklarını daha iyi tanımalarını sağladığı, çocuklarıyla olan iletişimlerini daha sağlıklı ve etkili hale getirerek olumlu yönde etkilediği görülmüştür.

Anahtar Kelimeler:

Anne baba eğitimi, aile-çocuk ilişkileri, erken çocukluk, aile katılımı, anne baba tutumları

THE EFFECT OF PARENT EDUCATION ON PARENT-CHILD RELATIONSHIP

his study aimes to investigate the efects of the parent education programmes on the relationship between the parents, who had 5-7 year-old children, and their kids. he parent education programmes are about developmental stages of children, spending eicient time with children, communication with children, peer relations, child behavior problems and ways of coping with those, parents’ attitudes, developing child’s behavior and habit formation. he population of the study is consisted of parents of ive to seven year old children who were at the kindergartens and irst graders ailiated to the Ministry of National Education in Malatya. In order to identify the efects of parent education on parent-child relationship, the pretest-posttest experimental design was used. T-test was used in order to determine the diference between the control group and the experimental groups and to compare the pre-test and post test scores. As a result of the study, the parent education makes parents know their children better and has a positive efect on their communication with their children.

Keywords:

Parent education, parent-child relationship, early childhood, family participation, parental attitudes,

PDF

___

Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Başkanlığı (T.C.A.A.A.K.) (1995). Aile içi şiddetin
sebep ve sonuçları. Ankara: Aile Araştırma Kurumu.
Bilen, M. (2004). Sağlıklı insan ilişkileri. Ankara: Sistem.
Bruce, T. (2010). Early chidhood: A guide for studsents (2nd edn). London: Sage
Büyüköztürk, Ş., Kılıç, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2009). Bilimsel
araştırma yöntemleri (4. Basım). Ankara: Pegem.
Curtis, D ve Carter, M. (2008). Learning together with young children: A curriculum
framework for relective teachers. USA: Redleaf
Çağdaş, A. (2009). Anne-baba-çocuk iletişimi. Ankara: Kök.
Çağdaş, A. ve Seçer, Z. Ş. (2005). Anne-baba eğitimi. Konya: Eğitim Yayınları.
Çelenk, S. (2003). Okul-aile iş birliği ile okuduğunu anlama arasındaki ilişki. Hacettepe
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, ss. 3-39.
Dahlberg, G., Moss, P., ve Pence, A. R. (1999). Beyond quality in early childhood education
and care: Postmodern perspectives. Londra: Psychology Press.
Decker, C. A. ve Decker, J. R. (2005). Planning and administering early childhood programs.
New Jersey: Prentice Hall.
Dursun, A. (2010). Okul öncesi dönemdeki çocukların davranış problemleriyle anne-baba
tutumları arasındaki ilişkinin incelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Ekinci Vural, D. (2006). Okul öncesi eğitim programındaki duyuşsal ve sosyal becerilere
yönelik hedelere uygun olarak hazırlanan aile katılımlı sosyal beceri eğitimi
programının çocuklarda sosyal becerilerin gelişimine etkisi (Yayımlanmamış Yüksek
Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Erdiller, B. Z. (2010). Erken çocukluk eğitiminde temel kuram ve yaklaşımlar. H. İ. Diken
(Ed.), Erken çocukluk eğitimi (ss. 56-90). Ankara: Pegem
Erkan, S. ve Toran, M. (2004). Alt sosyo-ekonomik düzey annelerin çocuklarını kabul ve
reddetme davranışlarının incelenmesi: Diyarbakır ili örneği. Hacettepe Üniversitesi
Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, ss. 91-97.
Fantuzzo, J., McWayne, C., Perry, M. A., ve Childs, S. (2004). Multiple dimensions of
family involvement and their relations to behavioral and learning competencies for
urban, low-income children. School Psychology Review, 33(4), ss. 467-480.
Gençtoprak, S. (2010). Çocukların anne-babalarıyla ilişkide kabul veya red algıları,
psikolojik uyumları ve akademik başarılarının incelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek
Lisans Tezi). Karaelmas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Zonguldak.
Ginott, H. G. (2009). Between parent and child: he bestselling classic that revolutionized
parent-child communication. New York: Random House LLC.
Güven, G. ve Azkeskin, K. E. (2010). Erken çocukluk eğitimi ve okul öncesi eğitim. H. İ.
Diken (Ed.), Erken çocukluk eğitimi (ss. 2-50). Ankara: Pegem.
Johnston, J. ve Halocha, J. (2010). Early childhood and primary education: Readings ve
relections. Berkshire: Open Press University.
Kaya, A. (2010). İlköğretim öğrencilerinden anne-babalarının çocuk yetiştirme tutumlarının
kişilik özelliklerine göre değişkenliğin incelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans
Tezi). Maltepe Üniversitesi, İstanbul.
Keçeli-Kaysılı, B. (2008). Akademik başarının arttırılmasında aile katılımı. Ankara
Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 9(1), ss. 69-83.
Kılıç, Ç. (2010). Aile eğitim programları ve Türkiye'deki örnekleri. Abant İzzet Baysal
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(1), ss. 100-111.
Kızıltaş, E. (2009). Okul öncesi eğitimde uygulanan aile katılım çalışmalarının 5-6 yaş
grubu çocukların dil becerilerinin gelişimine etkisi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans
Tezi). Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
Lindgren, H. C. ve Ferraro, V. (1976). Educational psychology in the classroom. New York:
Wiley.
Morrison, G. S. (1997). Fundamentals of early childhood education. New York: Merrill.
Ogelman, H. G. ve Çabuk, F. U. (2013). 5 yaş çocuklarının sosyal konumlarının annebabalarının
kabul red düzeyleri ile ilişkisinin incelenmesi. Journal of Süleyman
Demirel University Institute of Social Sciences, 2(18), ss. 23-45.
Önder, A. ve Gülay, H. (2007). Anne-babaların kabul red düzeyi ile çocuklarının empati
becerisi arasındaki ilişkinin incelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi
Dergisi, 22(2), ss. 23-30.
Özbek, Ö. Y. (2011). 60-72 Aylık çocuklara uygulanan aile katılımlı ilköğretime hazırlık
programının çocukların ilköğretime hazırbulunuşluk düzeyine etkisi (Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Özmen, S. K. (2013). Anne-baba eğitim programının çocuklardaki davranış sorunları ve
anne-babaların depresyon düzeylerine etkisi. Eğitim ve Bilim, 38(167), ss. 98-113.
Pehrson, K, L ve Robinson, C. C. (1990). Parent education: Does it make a diference?
Child Study Journal, 20(4), ss. 221-236.
Şahin, A. (2007). Yaratıcı drama yöntemi ile anne-baba eğitimi uygulama rehberi. Ankara:
Nobel
Temel, F. (2010). Aile eğitimi ve erken çocukluk eğitiminde aile katılım çalışmaları. Ankara:
Anı.
Yüksel, E. (2012). Çocuk ve iletişim. İstanbul: Ekinoks.

Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi-Cover

ISSN: 2148-9424
Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
Başlangıç: 2012
Yayıncı: Aile,Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı

Arşiv