KİŞİLERARASI DUYARLILIK EĞİTİMİNİN ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNİN EMPATİ VE İLETİŞİM BECERİLERİNE ETKİSİ

Bu araştırmanın amacı üniversite öğrencilerine verilen kişilerarası duyarlılık eğitiminin, empati ve iletişim becerilerine olan etkisini incelemektir. Araştırmanın diğer bir amacı, kişisel değerlendirme formunda yer alan değişkenler ile üniversite öğrencilerinin empati ve iletişim becerileri arasında anlamlı farklılık olup olmadığının belirlenmesidir. Araştırma 2016 – 2017 öğretim yılında Gaziosmanpaşa Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Çocuk Gelişimi Programı’nda öğrenim gören 48 öğrenci üzerinde yürütülmüştür. Araştırmada kullanılan ölçekler; Ad, soyadı, yaş, annenin eğitim durumu, babanın eğitim durumu, annenin ve babanın çalışıp çalışmama durumu, kardeş sayısı, bölümünü lisansa (4 yıla) tamamlamayı düşünüp düşünmediği, yaşamınızın çoğunu geçirdiği yerleşim birimi gibi değişkenler hakkında bilgi toplamak amacıyla “Kişisel Değerlendirme Formu”, her iki grupta bulunan öğrencilerin empati ve iletişim becerileri düzeylerini belirlemek amacıyla, Korkut (1996b) tarafından geliştirilen İletişim Becerileri Değerlendirme Ölçeği ve Dökmen (1988) tarafından geliştirilen Empatik Eğilim Ölçeği kullanılmıştır. Toplanan veriler; SPSS 17 programı kullanılarak değişkenler arasındaki normal dağılım ve homojenlik durumuna göre Paired Samples Test ve Independent Samples Testleri ile analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda, kişilerarası duyarlılık eğitiminin, empati ve iletişim becerisi düzeyleri arasında anlamlı bir ilişki olduğu görülmüştür. Ayrıca kişisel değerlendirme formunda yer alan diğer bağımsız değişkenlerle empati ve iletişim becerisi düzeyleri arasında anlamlı bir fark olup olmadığı incelenmiştir. Araştırmadan elde edilen sonuçlar tartışılmış ve gelecek araştırmalar için önerilerde bulunulmuştur.

THE EFFECT of INTERPERSONAL SENSITIVE EDUCATION on EMPATHY and COMMUNICATON SKILLS of UNIVERSITY STUDENTS

This study aims to investigate the effect of interpersonal sensitivity training which is taken by university students as a lesson on empathy and communication skills. Other aim of the study is determinate either there are meaningful differences between the empathy and communication skills of the university students or not by the variants on the available evaluation form. Study is performed on 48 students of Gazi Osmanpaşa University, institute of sciences, child development program at 2016-2017 term. The used scales in the investigation are; name,surname,age,the education degree of the mother,whether mother or father works,number of the siblings,whether they think completing their deparmant to bachelor's degree,dwelling in which they mostly spend their lives. With the aim of obtaining information about these variants "Personel Evaluation Form" , with the aim of determining the levels of both empathy and communicaton skillsof students in both group "Communicaton Skills Evaluation Scale" developed by Korkut (1996b) and Emphatic Tendancy Scale developed by Dökmen (1998) were used. SPSS 17 program was used for analyze the obtained data. It was analyzed by Paired Samples Test and Independent Samples Test according to the normal distribution and homogeneity between variants. At the end of study, meaningful relationship is observed between interpersonal sensitivity training with empathy and communication skill levels. Besides, it is investigated that whether there is a meaningful difference among empathy and commucation skill levels with other independent variants which presented in personal examination form or not. Results of the study were discussed and made suggestions for further studies.

PDF

___

Açıkgöz. H.M. (2005). Etkili İletişim. Elis Yayınları
Baker, S. B. & Shaw, M. C. (1987). Improving Counseling Through Primary Prevention. Ohio: Merrill Publishing Company.
Beçene, Y., (2015). Anadoluda Hoşgörü Kültürünün Kaynakları, Yüksek Lisans Tezi, Sütçü İmama Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kahramanmaraş.
Bekcan. S., (2015). İletişim Becerileri, Motivasyon ve Sağlık Çalışanlar, Beykent Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Binici, B. K. (2010). İlköğretim Okullarında Uygulanan Mesleki Çalışmalarda (Seminer Dönemi) Yaratıcı Drama Uygulamasının Öğretmenlerin İletişim Becerilerine Etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Boyce, P. & Mason, C. (1996). An Overview Of Depression-Prone Personality Traits And The Role Of Interpersonal Sensitivity. Australian and New Zealand Journal Of Psychiatry, 30, 90-103.
Boyce, P. and Parker, G. (1989). Development Of A Scale To Measure Interpersonal Sensitivity. Australian and New Zealand Journal Of Psychiatry, 23(3), 341-351.
Boyce, P., Parker, G., Barnett, B., Cooney, M. & Smith, F. (1992). Personality As A Vulnerability Factor To Depression. British Journal Of Psychiatry, 159, 106-114.
Bozgeyikli. H. (2001). Üniversite Öğrencilerinin Kişilik Özellikleri ile Kişiler Arası İlişkilerde Farkında Olma Düzeyleri.Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi.Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimleri Anabilim Dalı
Cüceloğlu, D. (2012). Yeniden İnsan İnsana, Remzi Kitapevi, İstanbul. Sadrıdamırchı E. (2014). Barış Eğitimi Programının Yedinci Sınıf Öğrencilerinin Çatışma Çözme ve İletişim Becerilerine Etkisi, Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Dökmen, Ü. (2002). İletişim Çatışmaları ve Empati, İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Dökmen, Ü. (2013). Sanatta Ve Günlük Yaşamda İletişim Çatışmaları ve Empati. İstanbul. Remzi Kitapevi.
Dölek, A.K., (2015), Üniversite Öğrencilerinin İletişim Becerilerinin Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Egan, G., (1994). Psikolojik Danışmaya Giriş. Akkoyun F. (Çev), Ankara: Form Ofset.
Egan, G., (2002). The Skilled Helper: A Problem-Management And Opportunity-Development Approach To Helping (7th Ed.) Pacific Grove, CA: Brooks/Cole
Gemci, H. (2015). İlköğretim 8. Sınıf Öğrencilerine Uygulanan Etkili İletişim ve Empatik Beceri Eğitiminin Öğrencilerin İletişim ve Empatik Becerilerine Etkisinin İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Gordon, T. (1992). Etkili Öğretmen Eğitimi. Çev. E. Aksoy E. ve B. Özkan. İstanbul:YA- PA Yayınları
Kadivar, S. (2007). Toward A New Paradigm: Multicultural Peace Education. Doctoral Dissertation. Walden University.
Kim M., Hyun S., Hong J. S. & Choi M. (2011). Social Skills Train And Parent Education Programs For Aggressive Preschoolers and Their Parents İn South Korea. Children And Youth Services Review, 33,838-845.
Korkut, F. (1996). İletişim Becerilerini Değerlendirme Ölçeği’nin Geliştirilmesi: Güvenirlik ve Geçerlik Çalışmaları. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(7), 18-23.
Lane- Garon, P.S. & Richardson, T. (2003). Mediator Mentors: Improving School Climate, Nurturing Student Disposition. Conflict Resolution Quarterly, 21 (1), 47- 68.
Martin, M. Waltman, M. & Greenwood, C.W. (2002). Çocuğunuzun Okulla İlgili Sorunlarını Çözebilirsiniz (Çev. F. Zengin Dağıdır). (3. Basım) İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Öz, F. S. (2008). Öfke Yönetimi Eğitiminin Ergenlerde Öfke İle Başa Çıkma ve İletişim Becerilerine Etkisi, Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Sağkal, A. S. (2011). Barış Eğitimi Programı‘nın İlköğretim 6. Sınıf Öğrencilerinin Saldırganlık Eğilimleri, Empati Düzeyleri ve Barışa İlişkin Görüşleri Üzerindeki Etkisinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi.
Sertel, J. M., Kurt, G.(2004). Barış Bireyde Başlar. İstanbul: Ekspres Basım.
Sommerfelt, O. H., & Vambheim, V. (2008). “The Dream Of The Good” A Peace Education Project Exploring The Potential To Educate For Peace At An İndividual Level. Journal Of Peace Education, 5 (1), 79-95.
Spears, S. C. (2004). Freedom‘S Children: Fifth Graders‘ Perceptions Of The Effects Of Peace Education İn The Form Of Kingian Nonviolence. Doctoral Dissertation, University Of Rhode Island.
Thomas, C. & Corcoran J. (2003). Family Approaches To Attention Deficit Hyperactivity Disorder: A Review To Guide School Social Work Practice. Children & School, 25 (1), 19-34.
Yavuzer, N., (1997). Sosyal Beceri Eğitimi Uygulamasının Okul Yöneticilerinin Empatik Beceri-Çatışma Eğilimi ve Tutumlarına Etkisi, Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.