2012

İş Doyumu ile İş Gören Performansı İlişkisini İncelemeye Yönelik Bir Alan Araştırması

Günümüzde insan ihtiyaçlarını karşılamaya yönelik çok sayıda işletme bulunmaktadır. Özellikle özel sektör içindeki bu işletmeler insanların beğenisini kazanıp müşterilerini artırdığı sürece kalıcı hale gelmekte ve büyümeye devam etmektedir. Bunu sağlamanın altın kuralı işgörenlerinden en üst düzeyde performans almalarıdır. İşgörenlerinden düşük seviyede performans alan işletmeler ekonomik sıkıntılar yaşaması ve hatta kapanması sürpriz değildir. İşletmelerin varlıkları için hayati öneme sahip işgören performansını artırmak için yeni yöntem ve anlayışlardan istifade etmelerinde yarar vardır. Bu anlayışlardan birisi de iş doyumu kavramıdır. İş doyumu işgörenlerin farklı değişkenler açısından işini yaparken haz alması ve mutlu olması durumudur. İş doyumu artırılarak işgören performansı da artırılabilir. Bu araştırmanın amacı; iş doyumu ile işgören performansı arasındaki ilişkiyi tespit etmek ve işgören performansı üzerinde iş doyumunun nasıl bir etkisi olduğunu gösterebilmektir. Bu kapsamda, Ankara ilinde faaliyet gösteren Ankara Kültür ve Turizm Müdürlüğü personelleri üzerinde anket yoluyla veriler toplanmıştır. Araştırmanın sonucunda, iş doyumu ile işgören performansı arasında anlamlı ve pozitif yönde bir ilişki olduğu tespit edilmiştir.

A FIELD RESEARCH to INVESTIGATE THE RELATIONSHIP BETWEEN JOB SATISFACTION and EMPLOYEE PERFORMANCE

Nowadays, there are many enterprises to meet human needs. These enterprises, especially in the private sector, continue to grow and become permanent as long as people gain appreciation and increase their customers. The golden rule of ensuring this is that employees get the highest level of performance. It is not a surprise that the enterprises that have a low level of performance have experienced economic problems or even closed down. It is useful for enterprises to take advantage of new methods and insights to improve employee performance that is vital for their assets. One of these insights is the concept of job satisfaction. Job satisfaction is a case that enjoyment and happiness of employees in terms of different variables. Employee performance can be increased by increasing job satisfaction. The purpose of this research; to determine the relationship between job satisfaction and employee performance and to show the effect of job satisfaction on employee performance. In this context, data were collected through a survey on Ankara Culture and Tourism Directorate personnel working in Ankara. As a result of the study, it was found that there was a significant and positive relationship between job satisfaction and employee performance.

PDF

___

Bingöl, D. (2003), İnsan kaynakları yönetimi, Beta Yayınları, 5. Baskı.
Blenegen, M. A., (1993), “Nurses’ Job Satisfaction: A Meta-Analysis Of Related Variables”, Nursing Research, 42(1), 36-41.
Cemaloğlu, N., (2007), “Örgütlerin Kaçınılmaz Sorunu: Yıldırma”. bilig Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi 42: 111-126.
Çınar, Ö. & Yeşil, S. (2016), Örgütsel Bağlılık ve Örgütsel Desteğin Çalışan Performansı Üzerindeki Etkisini İnceleyen Bir Yapısal Eşitlik Model Önerisi. International Journal of Social Sciences and Education Research, 2 (1), 349-369.
Erdoğan, İ. (1999), İşletme Yönetiminde Örgütsel Davranış, İstanbul.
Gupta, O. P. (1982), Commitment to Work of Industrial Workers. New Delhi: Concept Publishing Company.
Motowidlo, S. J., Borman, W. C. Schmit, M. J. (1997), A theory of individual differences in task and contextual performance, Human Performance, 10(2), 71-83.
Kaplan, M. (2007), Motivasyon Teorileri Kapsamında Uygulanan Özendirme Araçlarının İşgören Performansına Etkisi ve Bir Uygulama (Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Atılım Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Kavlak, A.(2019), ‘‘Nedensellik Üzerine’’, Kaygı, 18(I1), 442-454.
Kaynak, T.(1990), Organizasyonel Davranış, İstanbul: İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İ.İ.E Yayın No:117.
Örücü, E. ve Esenkal, F., (2005), “Konaklama İşletmelerinde İş Gören Tatminini Etkileyen Faktörler (Bandırma ve Erdek Örneği)”. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 8/14: 141-166.
Robbins P. S.,& Judge, T.A. (2013), Organizational Behavior. (İ. Erdem, Çev. Edt.). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Palmer, M., &Wınters, K. (1993), İnsan Kaynakları, (D. Şahiner, Çev.), İstanbul: RotaYayınları.
Sayan, S. (1990), İşletmelerde Verimlilik ve Verimlilik Artırılmasına İlişkin Bir Uygulama, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
Schermerhorn, J. R., Hunt, J. J. ve Osborn, R. N., (1988), Managing Organizational Behavior, New York: Wiley&Sons