HOHENSTAFUEN HANEDANI -PAPALIK ÇEKİŞMESİ VE ARAGON KRALI III. PEDRO İLE CHARLES DE ANJOU’NUN SİCİLYA’YA MÜDAHALESİ

Orta Çağ Akdeniz’inin en önemli adalarından biri olan Sicilya, bu dönem boyunca Akdeniz ve Avrupa siyasetine yön vermiştir. Konumu itibariyle tarih boyunca cazibe merkezi olan Sicilya, özellikle 9. ve 15. yüzyıllar arasında dünya siyasetini etkileyecek kadar gücün merkezi olmuştur. 12.ve 13. Yüzyıllarda Sicilya adası Papalığın iktidar mücadelesinin sahnesi olmuştur. Özellikle Hohenstafuen hanedanına karşı Papalığın girişmiş olduğu siyasi mücadeleye Fransa Kralı IX. Luis’inin kardeşi Charles de Anjou ve Aragon Kralı III. Pedro da dâhil olmuştur. Diğer taraftan ise Katolik dünyanın nefretine maruz kalan Bizans, bu çekişmeden yararlanmak için uzun zamandan beri takip ettiği denge politikasını güncellemek zorunda kalmıştı. Ancak 1282 yılında Sicilya’da Fransızlara karşı çıkan isyan Avrupa ve Akdeniz dünyasının dengelerini sarsmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Sicilya, Papalık, Hohenstafuen, Aragon Krallığı, Charles de Anjou

THE RIVALRY BETWEEN HOHENSTAUFEN DYNASTY and PAPACY and INTERVENTION of PEDRO III and CHARLES DE ANJOU to SICILY

Sicily, which had been one of the most important islands in the Mediterranean Sea during the Middle Ages, dominated Mediterranean and European politics. Sicily, whose location turned it into a center of attraction during the course of history, had been the center of power so much that it could affect global politics between 9th and 15th centuries. During the 12nd and 13rd centuries, Sicily became the theatre of Papacy's struggle of power. Especially, Charles de Anjou and Aragonese king Pedro III took their parts in the political struggle of Papacy agaist the Hohenstaufen dynasty. Furthermore, Byzantine Empire, which had confronted contempt of the Catholic world, had to update its long standing balance policy. However, riots that broke out in 1282 against the French shook the European and Mediterranean balances.

Keywords:

Sicily, Papacy, Hohenstaufen, Aragon Kingdom, Charles de Anjou,

PDF

___

Abulafia, D. (1988). Frederick II A Medieval Emperor. Oxford.
Abulafia, D. (2004). İtaly in the Central Middle Ages. New York.
Abulafia, D. (2014). The Western Mediterranean Kingdoms, The Struggle for Domonion. New York.
Ahmad, A. (1992). A History of İslamic Sicily. Edinburg.
Akropolites, G. (2008). Vekayinâme. İstanbul.
Allsshorn, L. (1912). Stupor Mundi. London.
Almond, İ. (2013). İki Din, Tek Bayrak. İstanbul.
Balzani, U. (Tarihsiz). The Popes and the Hohenstafuens . New York.
Benjamin, S. (2006). Sicily. New Hampshire.
Browning, O. (1894). Guelphes and Ghibellins, A Short History of Medieval İtaly from (1250-1409). London.
Crawford, F. M. (1901). The Rulers of the South Vol. II. New York.
Dunbabin, J. (2011). The French in the Kingdom of Sicily. Cambridge.
ibn şeddad. (2015). en-Nevadir'üs-Sultaniyye ve el-Mahasinü'l-Yusuffiyye. Diyarbakır.
İbnü'l-Esir. (1987). el-Kamil fit-Tarih c.12. İstanbul.
Kantorowicz, E. (1957). Frederick the Second. New York.
Khoniates, N. (1995). Historia. Ankara.
Küçüksipahioğlu, B. (2005). Sicilya Kralı Charles d'Anjou'nun 1261'den Sonra Bizans'ı Zapt Etme Girişimi. Tarihte Doğu-Batı Çatışması (s. 306-311). içinde İstanbul.
Muntaner, R. (2000). Chronicle. Cambridge.
Nicol, D. M. (2009). Bizans'ın Son Yüzyılları. İstanbul.
Ostrogorsky, G. (2011). Bizans Devleti Tarihi. Ankara.
Powell, J. M. (tarih yok). Sicilian Vespers. Dictionary of the Middle Ages Vol. IX (s. 261). içinde Oxford: Oxford.
Runciman, S. (1958). The Sicilian Vespers. Cambridge.
Runciman, S. (1992). Haçlı Seferleri Tarihi C.III. Ankara.
Salimbene. (1907). St. Francis to Dante. London.
Savelli, A., & Hayword, F. (1940). İtalya Tarihi. İstanbul.
Sedwick, H. D. (1912). İtaly in the Thirteenth Century. Cambridge.
Taylor, J. A. (2003). Muslims in Medieval İtaly. New York.