Hayat Boyu Öğrenme Programlarına Katılan Yetişkinlerin Kurslara İlişkin Görüşlerinin İncelenmesi

Gelişim döllenmeden başlayarak, kalıtım ve çevre etkisiyle yaşam boyu devam eden bir süreçtir. Yetişkinlik dönemi gelişim, öğrenme, öğretim, doyum gibi temalarla üzerinde çalışmaların arttığı bir yaşam dönemidir. Özellikle son yıllarda yetişkin eğitimi alanında çalışmalar artmakta ve ‘yetişkin eğitimi nasıl olmalı?’ sorusu araştırılmaktadır. Ülkemizde Halk eğitim merkezleri eğitimlerinin büyük bölümünü gönüllü katılımlarla yetişkin eğitimi alanında yürütmektedir. Bu çalışmanın amacı, hayat boyu öğrenme kapsamında kurslara katılan yetişkinlik dönemindeki bireylerin kurslara katılım nedenlerini, motivasyon kaynaklarını, kişisel yeterlik alanlarına ilişkin görüşlerinin incelemesidir. Betimsel bir çalışmadır. Açık uçlu anket yardımıyla veriler toplanmıştır. Araştırmanın örneklemini 2017- 2018 yılında Kocaeli ili Kartepe ilçesi Halk Eğitim Merkezi Müdürlüğünde yetişkin eğitimlerine katılan yaşları 23 ve 63 arasında değişen 44 kişiden oluşmuştur. İçerik analizi yöntemi ile veriler analiz edilmiştir.. Çalışmanın bulgularına göre a katılımcılar kursların kendilerini duygusal olarak, gelecekle ilgili ve sosyal alanda iyi hissettirdiğini ifade etmişlerdir. Kursa katılım kararında sosyal çevre, kişisel ihtiyaçlar, gelecek yatırımı, ekonomik nedenler, özerklik kazanma gibi durumlar etkili olmuştur. Kursların bireyler için anlamı; ekonomik, toplumsal, kendini gerçekleştirme, bağımsızlık kazanma, kişisel gelişime katkı alanlarında yoğunlaşmıştır.. Çalışma sonucunda, yetişkinlerin kurslara katılım nedenleri ve beklentilerinin yaşam dönemi gelişim görevleri ile ilişkili olduğu belirlenmiştir. Bu tür programların yaygınlaştırılması önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Gelişim, gelişim görevleri, yetişkinlik, hayat boyu öğrenme

PDF

___

Avrupa Komisyonu, 2002. “European report on qualıty indicators of lifelong learning, Fifteen quality indicators”. Brussels. Erişim adresi: http://www.aic.lv/bolona/Bologna/contrib/EU/report_qual%20LLL.pdf. BACANLI H. ve IŞIK TERZİ, Ş., 2016. Yetişkinlik ve Yaşlılık Gelişimi ve Psikolojisi, Açılım Kitap, İstanbul, 620s. BEYCİOĞLU, K., KONAN, N., 2008. “Yaşam boyu öğrenme ve Avrupa eğitim politikaları”, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 7(24), ss. 369-382. Erişim adresi: http://dergipark.ulakbim.gov.tr/esosder/article/view/5000068164/0 Devlet Planlama Teşkilatı [DPT], 2001. “Hayat boyu eğitim veya örgün olmayan eğitim özel ihtisas komisyon raporu”. Ankara. Erişim adresi: http://www.eduser.com.tr/upload/dosya/34._dpt8.kalkinmaplanihayatbo.pdf. DEY, I., 1993. Qualitative Data Analysis: A User-Friendly Guide for Social Scientists, London: Routledge Publications. New York. 309p. Erişim adresi: http://fsnnetwork.org/sites/default/files/qualitative_data_analysis.pdf. ERDEN AKİ, Ö. (2016). Yetişkinlik ve yaşlılıkta ruh sağlığı. H. BACANI, Ş.IŞIK TERZİ(Ed.),Yetişkinlik ve yaşlılık gelişimi ve psikolojisi, ss.313-355. Ankara: Açılım Kitap. GERAY, C., 2002. Halk Eğitimi. İmaj Yayıncılık, Ankara, 366s. GÜLEÇ, İ., ÇELİK, S., DEMİRHAN, B., 2012. “Yaşam boyu öğrenme nedir? Kavram ve kapsamı üzerine bir değerlendirme”, Sakarya University Journal of Education, 2(3), ss. 34-48. Erişim adresi: http://suje.sakarya.edu.tr/article/viewFile/1024000022/1024000022. IŞIK TERZİ, Ş. (2016). Yaşam boyu gelişim. H. BACANLI, Ş.IŞIK TERZİ(Ed.),Yetişkinlik ve yaşlılık gelişimi ve psikolojisi, ss.19-48. Ankara: Açılım Kitap. İLHAN, T. (2016). Orta yetişkinlik döneminde psikososyal ve bilişsel gelişim. H. BACANLI, Ş.IŞIK TERZİ(Ed.),Yetişkinlik ve yaşlılık gelişimi ve psikolojisi, ss.241-274. Ankara: Açılım Kitap. KAYA, H.E., 2015. “Türkiye’ de halk eğitim merkezleri”, International Journal of Science Culture and Sport(IntJSCS), 3(3), ss. 268-277. Erişim adresi: http://dergipark.gov.tr/intjscs/article/108258. KNOWLES, M.S., 1980. The modern practice of adult education: From Pedagogy to Andragogy Revised and Uptaded. Cambridge: Adult Education, 400p. Erişim adresi: https://www.metrostate.edu/applications/drep/files/Andragogy_MalcolmKnowles.pdf. KNOWLES, M.S., HOLTON, E.F. ve SWANSON R.A., 2014. Yetişkin Eğitimi, Kaknüs Yayınları, İstanbul, 396s. MERRİAM, S.B. (2015). Nitel araştırma desen ve uygulama için bir rehber. (S.TURAN, S.İŞÇİ, Ö.ÖZTEKİN, Çev.). Ankara: Nobel Yayıncılık. ONUR, B., 2017. Gelişim Psikolojisi, Yetişkinlik, Yaşlılık, Ölüm, İmge Kitabevi, Ankara, 415s. ÖZGÜR, H., 2016. “Öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenme yeterlikleri ve bilgi okuryazarlığı öz-yeterlikleri üzerine bir çalışma”, Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(1), ss. 22-38. Erişim adresi: http://dergipark.ulakbim.gov.tr/mersinefd/article/view/5000166779. TAŞÇI, D. ve Ark., 2015. “Eskişehir’ de yaşam boyu öğrenme başlığı altında yetişkin eğitiminin analizi”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 34, ss. 197-211. Erişim adresi: http://dergisosyalbil.selcuk.edu.tr/susbed/article/view/1168. TEZCAN, F., DUMAN, A., 2014. “Muğla Halk Eğitimi Merkezi kurslarına katılan yetişkin öğrenenlerin güdüsel yönelimleri”, e-Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 5(3), ss. 1-18. Erişim adresi: http://dergipark.ulakbim.gov.tr/ijer/article/view/1073000372. YAZAR, T., (2012). “Yetişkin eğitiminde hedef kitle”, Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(7), ss. 21-30. Erişim adresi: http://www.e-dusbed.com/Dusbed/ArchiveIssues/PDF/ea2a5864-6868-e711-80f0-00224d68272d. YILDIRIM, A., ve ŞİMŞEK, H., 2011. Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Seçkin Yayıncılık, Ankara, 366s.
İnternet Kaynakları
Şekil 1. Kaynak: “Üçlü sarmal”. Erişim adresi: https://tr.clipartlogo.com/image/triple-spiral-symbol-clip-art_407218.html.(19.04.2018).