Havva ŞENDEMİRCİ, Ahmet KORKMAZ, Güney AKINOĞLU

Fasülye Bitkisinin (Phaseolus vulgaris L. var. nanus) Demirli Gübrelemeye Responsu ile Toprakların Kloroz İndis Değerleri ve Bazı Özellikleri Arasındaki İlişkiler

Bu araştırmada, fasülye bitkisinin demirli gübrelemeye responsu ile toprakların kloroz indis değerleri ve bazı özellikleri arasındaki ilişkilerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bafra, Çarşamba ve Suluova’dan 0-20 cm derinlikten alınan toprak örneklerinin bazı fiziksel ve kimyasal özellikleri ile alınabilir demir ve kloroz indis değerleri tespit edilmiştir. Fasülye bitkisinin demirli gübrelemeye responsunu belirlemek için, sera şartlarında deneme topraklarına Fe0: 0 (kontrol), Fe1:2, Fe2:4 ve Fe3:8 mg kg-1 dozlarında Fe-EDDHA formunda demir (Fe) uygulanmıştır. Fe-EDDHA uygulanmasıyla fasülye kuru madde miktarı toprakların kireç kapsamları arttıkça artmıştır. Toprakların toplam ve aktif kireç kapsamları arttığında, yarayışlı demir kapsamlarının azaldığı ve toprakların kloroz indis değerlerinin (indis-1 ve indis-2) arttığı belirlenmiştir. Toprakların kloroz indis değerleri arttıkça, uygulanan demirli gübrenin kontrole göre bitkinin kuru madde miktarında sağladığı artış oranları yükselmiştir. Toprakların kum kapsamlarının artmasıyla yarayışlı demir azalırken, artan organik madde miktarı yarayışlı demir kapsamlarını artırmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Alınabilir demir; fasülye; Fe-EDDHA; kloroz indis değerleri; toplam ve aktif kireç

PDF

___

Başar H (1997). Bitkilerde demir klorozu ve giderilme yöntemleri. Anadolu Dergisi T.C. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü, İzmir.
Boer G J, Reisenauar H M (1973). DTPA as an exractant of available soil iron. Commun. Soil. Sci. Plant Anal. 4(2): 121-128.
Bouyoucos G J (1951). A recalibration of the hydrometer method for making mechanical analysis of soils. Agron. J. 43: 434-438.
Champagnol F (1984). Troubles de la nutrition minerales de la vigne. In ”Elements de physiologie de la vigne et de viticulture generale”. Chap. III. pp. 174-198.
Chapman H D, Pratt P F (1961). Methods of analysis for soils. plants and waters. Univ. of California, Division of Agricultural Series. p. 1-309. USA.
Drouineau G (1942). Dosage rapide du calcaire actif des sols. Ann. Agron. 12:441-450.
Eyüpoğlu F, Talaz S, Kurucu N (1998). Türkiye topraklarının bitkiye yarayışlı bazı mikro elementler (Fe, Cu, Zn, Mn) bakımından genel durum. Köy Hiz. Genel Müd, Toprak ve Gübre Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü, Ankara.
Hızalan E, Ünal H (1966). Topraklarda önemli kimyasal analizler. A.Ü. Zir. Fak. Yayınları: 278.
Jackson M L (1962). Soil chemical analysis. Prentice-Hall. Inc.
Juste C, Pouget R (1972) Appréciation du pouvoir chlorosant des sols par un nouvel indice faisant intervenir le calcaire actif et le fer facilement extractible. Application au choix des porte-greffes de la vigne. C.R. Acad. Agric. 58, 352-357.
Lindsay W L, Norvell W A (1969). Development of a DTPA micronutrient soil test. Agron. Abstr. 84.
Lindsay W L (1974). Role of chelation in micronutrient availability. In “The plant root and its environment”. Univ. Pres. of Virginia. pp. 507 – 524.
Loué A (1986). Les Oligo-elements en agriculture. Agrı- Nathan Intenational, Paris.
Morlat R, Courbe C (1981). Caractérisation de quelqes composantes du potentiel cholorosant des differents milieux carbonates dans le vignoble du Val de Loire. Conn. Vigne et Vin 15 (4): 229-246.
Norvell W A (1972). Equilibria of metal chelates in soil solution. In ‘’Micronutrient in Agriculture’’ Soil Sci. Soc. of America, Madison, USA, 6: 115-138.
Özgümüş A (1987). Bitkilerde demir klorozu. Uludağ Üniversitesi Zir. Fak. Derg. 6:117-128.
Sillanpaa M (1972). Trace elements in soils and agriculture. Soils Bull. F.A.O. p.67, Rome.
Yurtsever N (1984). Deneysel istatistik metodları. Toprak ve Gübre Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü Yayınları. Teknik Yayın No: 56. Ankara.