İbn Fâris’in “Evcezü’s-Siyer” Kitabı Üzerine

Kitap tanıtımı olduğu için özet bulunmamaktadır.
Anahtar Kelimeler:

İbn Faris, Siyer

___

  • el-Buhârî, Muhammed b. İsmail, Sahîh-i Buhârî (thk. Sıdkî Cemîl el-Attâr), Beyrut: Dâru’l-Fikr, 1424/2004.
  • Fleisch, Henri. “İbn Fâris”. çev. Mustafa Kaya. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 34 (2010), 209-219.
  • Tural, Hüseyin. “İbn Fâris.” Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (DİA), İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı, 1999, XIX, 479-81.
  • İbn Asâkîr, Ebu’l-Kâsım Alî b. el-Hasan, Târîhu Dımeşk (thk. Ömer b. Gurâme el-Amravî), Beyrut: Dâru’l-Fikr, 1415/1995.
  • İbn Ebû Hâtim, Ebû Muhammed Abdurrahmân b. Muhammed, el-Cerh ve’t-Ta‘dîl (thk. Abdurrahmân b. Yahyâ), Beyrut: Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî, 1372/1952.
  • İbn Hacer, Ebu’l-Fazl Ahmed b. Alî b. Hacer el-Askalânî, el-İsâbe fî temyîzi’s-sahâbe (thk. Âdil Ahmed Abdülmevcûd, Alî Muhammed Muavvaz), Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1415/1995.
  • İbn Hacer, et-Telhîsu’l-habîr (thk. Âdil Ahmed Abdülmevcûd, Alî Muhammed Muavvaz), Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1419/1999.
  • İbn Hişâm, Abdülmelik b. Hişâm b. Eyyûb el-Himyerî, es-Sîretü’n-nebeviyye (thk. Tâhâ Abdrürraûf Sa‘d), Mısır: Şeriketü’t-Tibâ‘ati’l-Fenniyyeti’l-Müttehide, 1391/1971
  • İbn Sa‘d, Ebû Abdullah Muhammed b. Sa‘d, et-Tabakâtü’l-kebîr (thk. Muhammed Abdülkâdir Atâ), Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1410/1990.
  • Köse, Feyza Betül. “Beşerin En Hayırlısının Kısa Hayatı.” Hadis ve Siyer Araştırmalar Dergisi II/1 (2016), 137-143.
  • Fayda, Mustafa. “Siyer ve Megâzî”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (DİA), İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı, 2009, XXXVII, 319-324.
  • es-Safedî, Salâhuddîn Halîl b. Eybek es-Safedî, el-Vâfî bi’l-vefeyât (thk. Ahmed el-Arnaût, Türkî Mustafa), Beyrut: Dâru İhya’i’t-Türâs, 1420/2000.
  • ez-Zehebî, Şemsüddin Ebû Abdullah Muhammed b. Kaymaz ez-Zehebî, Târihu’l-İslâm (thk. Ömer Abdüsselâm et-Tedmurî), Beyrut: Dâru’l-Kitâbi’l-Arabî, 1413/1993.
  • ez-Zehebî, Tenkîhu’t-tahkîk (thk. Mustafa Ebu’l-Gayt), Riyad: Dâru’l-Vatan, 1421/2000.