21. yüzyılda yaşanan hızlı teknolojik gelişmeler ve post-endüstriyel dönüşüm süreci işin ve işgücünün niteliğindeki değişimleri beraberinde getirirken örgütleri insan kaynakları yönetimi fonksiyonları uygulamalarını etkin bir şekilde kullanmaya itmiştir. İşletmelerin insan kaynakları yönetimi uygulamaları ile temel beklentisi olan işgücü verimliliğini arttırmak noktasında tam anlamıyla ahlaksız olarak nitelendirilmese de “çıkarcı” davranışlar sergiledikleri görülmektedir. “Çıkarcı” denince bu kavramı açmakta fayda vardır. Türk Dil Kurumu Sözlüğü’nde bu kavram “Yalnız kendi çıkarını düşünen, çıkarını kollayan kimse , çıkarsever, menfaatçi, menfaat düşkünü, menfaatperest, menfaatperver, menfaattar” anlamlarında kullanılmaktadır. Dolayısıyla insan kaynakları yönetiminin bu yönüyle, İtalyan düşünür ve politikacı Niccolò Machiavelli'nin düşünceleri üzerine kurulu bir yaklaşım olan ve temel öğretisi “Amaca ulaşmak için her türlü araca başvurmak uygundur” olan “Makyavelizm” akımı arasında bir ilişki kurmak absürt olmaz diye düşünüyorum.

.