Bu çalışma, çağdaş nörofelsefeci Catherine Malabou’nun “plasitisite” kavramının odağında, The Father (2021) filmini incelemektedir. Bakıma ihtiyaç duyan bir Alzheimer hastasının, bakım hizmeti almasını sağlama sürecinde kızı ile olan ilişkisini konu alan The Father filminin başkarakteri Anthony, çalışmada Malabou’nun plastisitesinin yıkıcı niteliğinin sonucunda ortaya çıktığını savunduğu ve belli beyin patolojilerine sahip insanlara yönelik geliştirdiği “yeni yaralı” yaklaşımı çerçevesinde incelenmiştir. Çalışmada, seyirciyi, sinemanın olanakları sayesinde film karakterinin zihnine alan The Father filminin felsefi önerilerin somutlaştırması bağlamında sinema felsefesine katkısı irdelenmiştir. Bunun yanında, filmin seyircisine bir Alzheimer hastasına ait fenomenal deneyimi deneyimletme olanağına sahip olduğu ve Malabou’ya göre “düşünülemez ve temsil edilemez” olan yeni yaralılık durumunun bu sayede düşünülmesi ve deneyimlemesine olanak sağladığı tespit edilmiştir. Ek olarak filmin özgün anlatı stilinin, seyirciye yaşattığı deneyim hissi ile onların Malabouyen anlamda “plastik seyircilere” dönüşmesini sağlama potansiyelinin yüksek olduğu belirlenmiştir. Bu sayede film çalışmalarına Malabou’dan esinlenerek “elastik seyirci” ve “plastik seyirci” kavramları sunulmuş ve aralarındaki farkların altı çizilmiştir.