Türkiye’de Sağlık Sektöründe Kamu-Özel İşbirliği Modeli: Paydaş Görüşlerine Dayalı Bir Alan Araştırması
Bu çalışmanın amacı, kamu-özel işbirliği ve entegre sağlık kampüsü uygulamaları konusundaki kamu, özel ve sivil toplum paydaşlarının düşünceleri ve katılım düzeylerinin ortaya konulmasıdır. Araştırmada nitel ve nicel araştırma yöntemleri kullanılmıştır. Amaca göre örneklem seçilerek Sağlık Bakanlığı, Sosyal Güvenlik Kurumu, Kalkınma Bakanlığı, Maliye Bakanlığı, sivil toplum örgütleri ve diğer kamu kurum ve kuruluşlarında konu ile ilgili bürokrat ve uzmanlara ulaşılmıştır. Çalışmada 97 kişiye anket uygulanmıştır. Türkiye’de şehir hastaneleri öncelikli Kamu-özel işbirliği yöntemleri ile ilgili yarı yapılandırılmış görüşme formu katılımcılara uygulanmıştır. Buna göre katılımcıların %23’ü yap-işlet-devret yöntemini, %21’i yap-kirala-devret modelini şehir hastaneleri (entegre sağlık kampüsler) için öncelikli görmektedir. Bazı katılımcılar, özellikle üniversite katılımcıları, sağlık sektöründe Kamu-özel işbirliği uygulamalarının başarı ile neticelenmesi için öncelikle projelerin iyi kurgulanması gerektiğine ve dolaysıyla proje başında özenle hazırlanmamış fizibilite çalışmasının olmaması ve sözleşmelerde şeffaflığın sağlanmaması halinde projenin büyük oranda başarısızlıkla sonuçlanabileceğine vurgu yapmışlardır. Bu araştırmada katılımcılar şehir hastaneleri projeleri konusunda sırası ile finansal risk, işletme riski pazar ve gelir riski ile çevresel riski belirtmektedir.
___
- Denizli. Agyemang, Pius Francis Kwaku.
(2011). Effectıveness of Publıc Prıvate
Partnershıp in Infrastructure Projects. (The
University of Texas at Arlington, The
Faculty of the Graduate School of
Engineering, Master Thesis of Scıence in
Cıvıl Engineering).
- Ahmed, F. ve Nisar, N. (2010). Public–
private partnership scenario in the health
care system of Pakistan. Eastern
Mediterranean Health Journal. 16,8. 910-
912.
- Akıntoye, A. ve Beck, M. (2009). Policy,
Management and Finance of Public-
Private Partnerships. United Kingdom:
Wiley-Blackwell.
- Akintoye, A., Meck, M. ve Hardcastle, C.
(2003). Public-Private Partnership:
Managing risk and opportunities. UK:
Blackwell Science Ltd.
- Alpar, R. (2014). Spor, Sağlık ve Eğitim
Bilimlerinden Örneklerle Uygulamalı
İstatistik ve Geçerlik-Güvenirlik. Ankara:
Detay Yayımcılık. 3.Baskı.
- Atabey, E. (2012). Sağlık Sistemleri ve
Sağlık Politikası. Ankara: Gazi Kitabevi.
- Barrows, D., Macdonald, I., Supapol, A.,
ve Jet, O.D. (2011). Public Private
Partnerships in Canadian Healthcare a
Case Study of The Brampton Civic
Hospital. Canada: York University.
- Birinci, Ş. (2016). Şehir Hastaneleri ve
Gelecek. Sağlık Yöneticisinin Gündemi.
Özel Ankara Güven Hastanesi. 06 Nisan
2016. Güven Hastanesi Konferans Salonu.
- Boussabaine, A. (2014). Risk Pricing
Strategies for Public-Private Partnership
Projects. UK: Wiley Blackwell.
- Bult-Spiering, M. ve Dewulf, G. (2006).
Strategic Issues in Public–Private
Partnerships An international perspective.
Malden: Blackwell Publishing.
- Bult-Spiering, M. ve Dewulf, G. (2006).
Strategic Issues in Public–Private
Partnerships An international perspective.
Malden: Blackwell Publishing.
- Corbacho, M. A., Funke, K., & Schwartz,
M. G. (2008). Public Investment and
Public Private Partnerships: Addressing
Infrastructure Challenges and Managing
Fiscal Risks. International Monetary Fund.
- Cruz, C.O. ve Marques, R.C. (2013).
Infrastructure Public-Private Partnerships:
Decision, Management and Development.
Verlag Berlin: Springer.
- Delmon, J. (2011). Partnership Projects in
Infrastructure. New York: Cambridge
University Press. Dewulf, G., Blanken, A.,
& Bult-Spiering, M. (2012). Strategic
Issues in Public-Private Partnerships
(second ed.). UK: Wiley-Blackwell.
- Emek, U. (2010). Altyapıda Kamu Özel
İşbirliği Yöntemleri. İstanbul: İktisadi
Araştırmalar Vakfı.
- Fuente, J.M.R. (2013). Spain: Public-
Private Partnerships in Healthcare and
Network Services. Julian Teicher,
Bernadine van Gramberg, Marius Profiroiu
ve Cristina Neesham (Ed.) Sharing
Concerns: Country Case Studies in Public-
Private Partnerships içinde (s. 95 115).
Cambridge Scholars Publishing, UK.
- Geoffrey, H., Kachkynbaeva, M.,
Wachsmuth, I. ve Masaki, E. (2012). A
Preliminary Reflection on The Best
Practıce In PPP in Healthcare Sector: A
Review of Different Ppp Case Studıes And
Experıences. (Erişim: 02.03.2017).
[http://www.unece.org/fileadmin/DAM/ce
ci/images/ICoE/PPPHealthcareSector_Dis
cPaper.pf].
- Geoffrey, H., Kachkynbaeva, M.,
Wachsmuth, I. ve Masaki, E. (2012). A
Preliminary Reflection on the Best Practice
In PPP in Healthcare Sector: A Review of
Different Ppp Case Studies and
Experiences. (Erişim: 02.03.2017).
[http://www.unece.org/fileadmin/DAM/ce
ci/images/ICoE/PPPHealthcareSector_Dis
cPaper.pf]
- Greve, C. ve Hodge, G. (2005). The
Challenge of Public–Private Partnerships.
UK: Edward Elgar Publishing Limited.
- Gürkan, M.F. (2014). Kamu-Özel
Ortaklığı. Ankara: Adalet Yayımları.
Hodge, G. ve Greve, C. (2013). Rethinking
Public-Private Partnerships: Strategies for
Turbulent Times. Oxon: Routledge.
- İslamoğlu, A. H. ve Alnıaçık, Ü. (2013).
Sosal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri.
İstanbul: Beta Yayımcılık. 3.Baskı.
- Jokozela, M.J. (2012). Public–Private
Partnerships’ Contribution to Quality
Healthcare: a Case Study for South Africa
After 1994. Johannesburg: Magister
Commercii.
- Kalkınma Bakanlığı (2015). Kamu Özel
İşbirliği ile Yürütülen Projeler. (Erişim: 26
Aralık 2015).[ http://koi.kalkinma.gov.tr/].
- Kalkınma Bakanlığı (2016). Dünyada ve
Türkiye’de Kamu-Özel İşbirliği
Uygulamalarına İlişkin Gelişmeler 2015.
Ankara: Yatırım Programlama İzleme ve
Değerlendirme Genel Müdürlüğü.
- Kerman, U., Altan, Y., Aktel, M. ve Eke,
E. (2012). Sağlık Hizmetlerinde Kamu
Özel Ortaklığı Uygulaması. Süleyman
Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari
Bilimler Fakültesi Dergisi. 17,3.123.
- Keskin, S. (2011). Türkiye’de Sağlık
Hizmetlerinin Sunumunda Kamu Özel
Ortaklığı Modeli. (Adnan Menderes
Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü,
Maliye Anabilim Dal. Yayımlanmamış
Yüksek Lisans Tezi).
- Koppenjan, J.F. ve Enserink, B. (2009).
Public–Private Partnerships in Urban
İnfrastructures: Reconciling Private Sector
Participation and Sustainability. Public
Administration Review 69, 2. 284-296.
- Levy, S.M. (1996). Build, Operate,
Transfer: Paving the Way for Tomorrow's
Infrastructure. New York: John Wiley&
Sons.
- Mota, J. ve Moreira, A.C. (2015). The
importance of non-financial determinants
on public private partnerships in Europe.
International Journal of Project
Management 33. 2015: 1563–1575.
- Osborne, S.P. (2000). Public-Private
Partnerships: Theory and Practice in
International Perspective. London:
Routledge.
- Resmi Gazete (1987). 3359 sayılı Sağlık
Hizmetleri Temel Kanun, 19461. 07 Mayıs
1987.
- Resmi Gazete (1994). 3996 Sayılı Bazı
Yatırım ve Hizmetlerin Yap-İşlet-Devret
Modeli Çerçevesinde Yaptırılması
Hakkında Kanun, 21959. 8 Haziran 1994.
- Resmi Gazete (2005). 5396 Sayılı “Sağlık
Hizmetleri Temel Kanununa
Bir Ek Madde Eklenmesi Hakkında
Kanun, 25876, 03 Temmuz 2005.
- Resmi Gazete (2006). 10655 Sayılı Sağlık
Tesislerinin, Kiralama Karşılığı
Yaptırılması ile Resmi Gazete (2011). 663
Sayılı Sağlık Bakanlığı ve Bağlı
Kuruluşlarının Teşkilat ve Görevleri
Hakkında Kanun Hükmünde Kararname,
28103. 02 Kasım 2011.
- Resmi Gazete (2012). Kamu Hastaneleri
Birlikleri Verimlilik Değerlendirmesi
Hakkında Yönerge, 847. 05.10.2012.
- Roehrich, J.K., Lewis, M.A. ve George, G.
(2014). Are Public–Private Partnerships a
Healthy Option?, A Systematic Literature
Review. Social Science & Medicine. July
2014. 110-119.
- Sağlık Bakanlığı (2017). Kamu Özel
İşbirliği Daire Başkanlığı Projeleri.
[http://www. saglikyatirimlari.gov.tr/enus/
TabId/347/PID/1034/CategoryID/15/Defau
lt.asp?CtegoryNme=T%C3%BCm-
Projeler-31.]. (Erişim Tarihi: 27.12.2017).
- Schneider, J. (2003). Public Private
Partnerships for Urban Rail Transit:
Forms, Regulatory Conditions,
Participants, Wiesbaden: Springer Science
& Business Media.
- Sekhri, N., ve Feachem, R. ve Ni, A.
(2011). Public-Private Integrated
Partnerships Demonstrate the Potential to
Improve Health Care Access, Quality. And
Efficiency. Health Affaırs. 30(8):1498-
1507.
- Shen, L.Y., Platten, A. ve Deng, X.P.
(2006). Role of Public Private Partnerships
To Manage Risks in Public Sector Projects
in Hong Kong. International Journal of
Project Management. 24: 587-594.
- Şahin, M. ve Uysal, Ö. (2008). Kamu
Ekonomisi Perspektifinden Kamu – Özel
Sektör Ortaklıkları. Bursa.
- Şenel Tekin, P. (2010). Türkiye’de Sağlık
Sektöründe Bir Finansman Yöntemi
Olarak Kamu-Özel Ortaklığı Politikasının
Politika Haritalama Yöntemi ile Analiz
Edilmesi. (Hacettepe Üniversitesi, Sağlık
Bilimleri Enstitüsü, Sağlık Kurumları
Yönetimi Anabilim Dalı Yayımlanmamış
Doktora Tezi).
- Tekin, P. Ş. (2010). Türkiye’de Sağlık
Sektöründe Bir Finansman Yöntemi
Olarak Kamu Özel Ortaklığı Politikasının
Politika Haritalama Yöntemi ile Analiz
Edilmesi. (Hacettepe Üniversitesi, Sağlık
Bilimleri Enstitüsü, Sağlık Kurumları
Yönetimi Anabilim Dalı Yayımlanmamış
Doktora Tezi).
- Tekin, A. G. (2004). Özelleştirmede Yeni
Yaklaşım: Özel Sektör Kamu İşbirlikleri.
Ekonomistler Bülteni. 2004 Mayıs.
(Erişim: 02.01.2015). [http://www.
angelfire.com/ok4/aligunertekin/
200405KOO.pdf.]
- Tekin, A. G. (2007). Kamu-Özel Sektör
İşbirlikleri- Kamu - Özel Ortaklıkları.
İdarecinin Sesi Dergisi. Mayıs- Haziran
21(122): 10-14.
Türk Tabipler Birliği (2011). Sağlık
Alanında Kamu - Özel Ortaklığı
Sempozyumu: 6-7 Mayıs 2011. Ankara:
Türk Tabipler Birliği Yayımları.
- Urio, P. (2010). Public-Private
Partnerships: Sucecess and Failure
Factors for in Transition Countries. ABD:
University Press of Americia.
Yereli, A.B. ve Kızıltan, M. (2011).
- Kamu-Özel İşbirliği Projeleri ve
Kırgızistan Ekonomisi Açısından Önemi.
International Conference on Eurasıan
Economies. 246-252.
- Yescombe, E.R. (2007). Public–Private
Partnerships: Principles of Policy and
Finance. Great Britain: Elsevier.
Yurdugül, H. (2005). Ölçek Geliştirme
Çalışmalarında Kapsam Geçerliği için
Kapsam Geçerlik&İndekslerinin
Kullanılması. XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri
Kongresi Pamukkale Üniversitesi Eğitim
Fakültesi. 28–30 Eylül 2005. Denizli.