Zeynep Feride OLCAY, Ahmet Ebrar SAKALLI, Sertaç TEMUR

İş Güvenliği Uzmanlarında İşe Bağlılığın ve İş Stresinin İSG Performansına Etkisi: Yapısal Eşitlik Modelleme Çalışması

Bu çalışmanın amacı, iş sağlığı ve güvenliği (İSG) uygulamaları ile iş stresi ve işe bağlılık değişkenleri arasındaki ilişkileri incelemektir. Ölçüm tekniği olarak anket yöntemi kullanılmıştır. Ankete katılan 101 kişi İstanbul’da bulunan farklı sınıflarda iş güvenliği belgelerine sahip iş güvenliği uzmanları ve iş güvenliği teknikerlerinden oluşmaktadır. Araştırmada, sosyo-demografik bilgi formu, İSG Uygulamaları Performans Ölçeği, İş Stresi Ölçeği ve İşe Bağlılık Ölçeği kullanılmıştır. Yapılan analizler sonucunda iş stresi ile işe bağlılık arasında negatif bir ilişki bulunurken, işe bağlılık ile İSG Uygulamaları performansı arasında pozitif bir ilişki saptanmıştır. Bu çalışmanın sonunda, iş stresinin kurumlarda ortadan kaldırılması ya da en alt seviyeye indirilmesi, dolaylı olarak İSG performansını etkilediği ve bununla birlikte yönetimin katıldığı ve iletişimin yüksek olmasının İSG uygulamalarına olan bağlılığı artırarak iş kazalarının gerçekleşmesine olumsuz; güvenlik kültürünün oluşturulmasına ise olumlu bir etki yarattığı sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

İş sağlığı ve güvenliği, iş stresi, işe bağlılık, iş güvenliği uzmanı, politika

PDF

___

Akgemci, T. (2001). Örgütlerde Stres ve Yönetimi. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi. 15(1-2). 302-309.
Alipour, F. ve Monfared, M. K. (2015). Examining the Relationship Between Job Stress and Organizational Commitment Among Nurses of Hospitals. Journal of Patient Safety & Quality Improvement. 3(4). 277–80. doi: 10.22038/psj.2015
Amerika Stres Kurumu (2021). The American Institute of Stress. [https://www.stress.org/workplace-stress]. (Erişim: 7 Nisan 2021).
Atilla, E. (2017). Tarım Arazilerinde Ulaşım Kaynaklı Toprak Kirliliği Denizli Örneği. (Yüksek Lisans Tezi). Pamukkale Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Pamukkale.
Aytaç, M. ve Öngen, B. (2012). Doğrulayıcı Faktör Analizi ile Yeni Çevresel Paradigma Ölçeğinin Yapı Geçerliliğinin İncelenmesi. İstatistikçiler Dergisi: İstatistik ve Aktüerya. 5(1). 14-22.
Bass, B. M. (1965). Organizational Psychology. Boston: Allyn and Bacon.
Bayram, N. (2010). Yapısal Eşitlik Modellemesine Giriş AMOS Uygulamaları. Bursa: Ezgi Kitabevi.
Bhagawati, B. (2015). Basics of Occupational Safety and Health. Journal of Environmental Science. Toxicology and Food Technology. 9(8). 91-94. doi: 10.9790/2402-09819194
Bilgili, H. ve Tekin, E. (2019). Örgütsel Stres, Örgütsel Bağlılık ve Öğrenilmiş Güçlülük İlişkisi Üzerine Bir Araştırma. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi. 11(18). 2165–2200. doi: 10.26466/opus.557530
Brown, S. P. (1996). A Meta-Analysis and Review of Organizational Research on Job İnvolvement. Psychological Bulletin. 120(2). 235. doi: 10.1037 / 0033-2909.120.2.235
Bryne, B. M. (2001), Structural Equation Modeling With AMOS Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
Cho, J. J., Kim, J. Y., Chang, S. J., Fiedler, N., Koh, S. B., Crabtree, B. F., Kang, D. M., Kim, Y. K. and Choi, Y. H. (2008). Occupational Stress and Depression in Korean Employees. Int Arch Occupational Environment Health. 82. 47.57. doi: 10.1007/s00420-008-0306-4
Cohen, M. A., Clark, R. E., Silverstein, B., Sjostrom, T. ve Spielholz, P. (2006). Work-Related Deaths in Washington State. 1998-2002. Journal of Safety Research. 37(3). 307–319.
Comrey, A. L. ve Lee, H. B. (2013). A First Course In Factor Analysis. NewYork: Psychology Press.
Cooper, C. L., Sloan, S. J. ve Williams, S. (1988). Occupational Stress Indicator: Management Guide. Firenze: Windsor: NFER-Nelson.