Türk ve Alman İlköğretim 5. Sınıf Öğrencilerinin Dilbilgisi Ders Kitaplarındaki Sıfatların Nicelik Bakımından Karşılaştırılması

Öğrenmeye başladığımız ilk günden ulaştığımız yaşa kadar, sürekli bir şekilde yeni şeylerin isimlerini sözcük dağarcığımıza katıyoruz. 8 sözcük türünden biri olan sıfatlar, nesneleri algılamada, tanımlamada ve ayırt etmede önemli bir görev üstlenirler. Bu çalışmanın amacı, hem Almanya’da hem de Türkiye’de, ilköğretim 5.sınıf öğrencilerinin dilbilgisi derslerinde ne kadar ve hangi sıfatlarla karşılaştıklarını araştırmaktır. Kitaplardaki tüm sıfatların nicelik ve niteliğini belirlemek için, bir tarama işlemi yapılmıştır. Tarama işleminde, Almanca “Praxis Sprache 5 Ausgabe A” ve Türkçe “İlköğretim Türkçe 5” ders kitapları kullanılmıştır. Kitapların taranması ile Almanca ders kitabının 409, Türkçe kitapta ise 216 sıfat olduğu saptanmıştır. Böyle olunca, öğrencilerin sıfatlarla karşılaşmaları Almanya ve Türkiye’ de farklı seyretmektedir. Yeterli ya da yetersiz dil öğrenmenin yansımaları okullarda öğrenilen diğer alanlarda da gözlemlenebilir. Kitaplardaki Türkçe sıfat içeriği Almanca sıfatlardan çok az olduğu için Türk öğrenciler bu sıfatları öğrenmeyi ertelemekteler ve Alman yaşdaşlarıyla karşılaştırıldıklarında anadillerini kullanmada eksik kalmaktadırlar sonucuna varılabilir. Etkili anadili ediniminin, edebiyat, güzel sanatlar ve müzik gibi sosyo-kültürel etkinliklerden ülkenin her bakımdan kalkınmasına kadar pek çok getirileri olduğu inancı yaygındır.

From the first day on which we begin learning till the age we are in, we continuously add the names of new things into our lexicon. Adjectives, which are one of the parts of speech among eight, play a great role in perceiving, describing and differentiating objects. The aim of this study is to investigate how many and which adjectives the 5th grade primary school pupils, both in Germany and Turkey, expose in their language courses. To determine the quantity and quality of all adjectives covered in course books, a scanning process was carried out. German “Praxis Sprache 5 Ausgabe A” and The Turkish “İlköğretim Türkçe 5” course books were used in scanning process. The scanning of the books put forward that German course book covers 409 adjectives and the Turkish counterpart includes 216. Therefore, the language exposure process operates differently in German and Turkey. The reflection of adequate or inadequate language learning can be observed in other areas that learners study in schools as well. As Turkish adjective coverage is far less than German adjectives in books, it might be concluded that Turkish pupils postpone learning adjectives and rather weak in using their mother tongue when compared with German peers. It has been a widespread belief that effective mother tongue acquisition would bring many advantages ranging from social-cultural activities of literature, fine arts, music to the development of the country in all aspects

PDF

___

Adalı, O. (1979). Türkiye Türkçesinde Biçimbirimler. Türk Dil Kurumu Yayınları: Ankara Ünv. Basımevi. Ankara.

Akerson, F. E. , Özil,Ş. (1998). Türkçe’ de Niteleme. Sıfat İşlevli Yan Cümleler. Simurg Kitapçılık ve Yayıncılık Limited Şirketi. İstanbul.

Aksan, D. (2003). Kültür ve Bilim Dili Olarak Türkçe. Dil, Kültür ve Çağdaşlaşma. Editör: Yediyıldız, B. Hacettepe Ünv. AİİT Enstitüsü Yayınları. Ankara. S. 55-57.

Aksan, D. (1992). Türkçe’nin Gücü. Bilgi Yayınevi. Ankara.

Aksoy, Ö. A. (1982). Dil Gerçeği: Türk Dil Kurumu Yayınları. Ankara.

Atabay, N. (1976). Sözcük Türleri. Türk Dil Kurumu Yayınları. Ankara.

Armağan, c. (1992). Dil Kimsin Sen? İleri Kitabevi Limited Şirketi Yayınları. İzmir.

Banguoğlu, T. (1986). Türkçenin Grameri: Atatürk Kültür Dil ve Tarih Yüksek Kurumu. Türk Dil Kurumu Yayınları: 528. Ankara.

Bilgin, M. (2002). Anlamdan Anlatıma Türkçe’ miz. T.C. Kültür Bakanlığı Yayınları 2874. Ankara.

Ergin, M. (1981). Türk Dil Bilgisi. Boğaziçi Yayınları İstanbul.

Ergin, M. (1986). Üniversiteler İçin Türk Dili. Boğaziçi Yayınları. İstanbul.

Gencan, T. N. (1979). Dilbilgisi. Türk Dil Kurumu Yayınları: 418. Ankara.

Grönbech, K. (1936). Der türkische Sprahbau. Kopenhagen. Türkçenin Yapısı: Atatürk Kültür Dil ve Tarih Yüksek Kurumu. Türk Dil Kurumu Yayınları: 609. Çev. Akalın, B. 1995. s. 22.

Hartmann- Czichowski, B. (1979). Praxis Sprache 5 Ausgabe A. Westermann. Braunschweig.

Hengirmen, M. (1998). Türkçe Temel Bilgisi. Engin Yayınevi. Nurol Matbaacılık. Ankara.

Lewis, G. L. (2000). Turkish Grammar. Oxford University Press. Oxford.

Mc Carthy, O’Dell. (2004). English Vocabulary in Use. Cambridge University Press. London.

Muallimoğlu, N. (1998). Turkish Delights: A Treasure of Proverbs and Folk Sayings. Avcıol Matbaası. İstanbul.

Muallimoğlu, N. (1999). Türkçe Bilen Aranıyor. Amca Ofset Matbaacılık. İstanbul.

Ocaklı, Y., Karataş, R. K. (2004). İlköğretim 5 Türkçe Ders Kitabı. Bir Yay Yayınevi. Ankara.

Yücel, T. (1982). Dil Devrimi ve Sonuçları. Türk Dil Kurumu Yayınları. Ankara Ünv. Basımevi. Ankara.

Zülfikâr, H. (1981). Terim Sorunları ve Terim Yapma Yolları. Türk Dil Kurumu Yayınları: 569. Ankara.

www.iogm.meb.gov.tr

www.kmk.org/primary.de

www.milli.egemenlik.gov.tr