BİR SOSYAL ETKİNLİK OLARAK EĞLENCE VE TELEVİZYON KONYA ÖRNEĞİ

Teknolojik gelişmeyle birlikte hayatımıza giren en yaygın ve en etkili kitle iletişim aracıolan televizyon, her zaman diğer kitle iletişim araçlarından farklıbir konumda değerlendirilmiştir. Toplumsal ilişkilerin köklü değişimlere uğradığımodern toplum yapısıiçinde televizyon, gerek birey, gerekse toplum için bir çok işlevi yerine getirmektedir. Söz konusu işlevler kabaca; enformasyon, eğitim ve eğlence olarak belirlenmişse de, yapılan araştırmalar eğlencenin artan önemine dikkat çekmektedir. Bir çok araştırmacıve eleştirmen televizyonun varlık nedenini, insanlarıeğlendirmek ya da onlara hoşvakit geçirildiği duygusunu yaratmak, yani oyalamak olarak göstermektedir. Kullanımlar ve doyumlar yaklaşımıgeleneğinde yapılan bu çalışmada, televizyonun eğlendirici içeriklerine olan söz konusu bu yoğun talebin eğlence kültürü üzerindeki etkileri araştırılmaktadır. Bu amaçla, yapılan alan araştırmasında, televizyon izleme alışkanlıklarıve motivasyonlarıile eğlence amaçlıyerel topluluk katılımıarasındaki etkileşimler ele alınmaktadır. Araştırma sonucunda, televizyon izleme ile eğlence amaçlıyerel topluluk katılımıarasında negatif yönlü bir etkileşimin olduğunu gösteren veriler elde edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Eğlence, Televizyon, Televizyon İzleme Motivasyonları, Eğlence Amaçlı Yerel Topluluk Katılımı.

To television, the most widespread and effective mass media which ever entered our lives, has always been attributed a different status from other media. In the modern social structure where social relations have underwent fundamental changes, television .is fulfilling many functions for the society as for the individual. Although these are roughly categorised as informing, educating and entertaining; recent researches are bringing the entertainment function further to the foreground. Many scholars and researchers are suggesting the reason of existence of television as entertaining people or let them experience a pleasant time, to amuse. Within the traditions of the Uses and Gratifications approach, this work studies the effects of this most intense demand for the entertaining contents of television on entertainment culture. For this purpose, a survey has been conducted to seek interactions between television watching habitsmotives and the entertainment motivated participation in local communities. As a result, data has been found that is showing a negative interaction between television watching and local community participating with entertainment purpose

Keywords:

Entertainment, Television, Television Viewing Motivations, Entertainment Oriented Community Involvement.,

PDF

___

Abelman, R. & Atkin D. (2000), “What Children Watch When They Watch Tv: Putting Theory into Practice” , Journal of Broadcasting & Electronic Media, Vol. 44.
Anık, C. (2003), Bilgi Fabrikaları ve Müşteriler, Ankara, Altın Küre.
Berger, A. A. (1996) Kitle İletişiminde Çözümleme Yöntemleri, Der. N. Ulutak & A. Tunç, Eskişehir, Anadolu Üniversitesi.
Büyüköztürk, Şener (2003), Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı, Ankara, Pegem A.
Bosshart, L. & Macconi, I. (1998), “Defining entertaintment”, Communication Research Trends, Vol. 18, No: 3.
Erdoğan, İ. (1998), Araştırma Dizaynı ve İstatistik Yöntemleri, Ankara, Emel.
Eslin, M. (1991), TV Beyaz Camın Arkası, Çev. M. Çiftkaya, İstanbul, Pınar.
Fiske, J. (2003), İletişim Çalışmalarına Giriş, Çev. S. İrvan, Ankara, Bilim ve Sanat.
Horkheimer, M. & Adorno, T. (1996), Aydınlanmanın Diyalektiği II, Çev. O. Özgül, İstanbul, Kabalcı.
Klimmt, C. & Vorderer, P. (2003), “Media Psychology ‘is not yet there’ Introducing Theories on Media Entertainment to The Presence Debate”, Presence: Teleoperators and Virtual Environments, MIT, Vol. 12, No: 4.
Koçak, A. (2001), “Televizyon İzleyici Davranışları Televizyon İzleyicilerinin Tercihleri ve Doyumları Üzerine Teorik ve Uygulamalı Bir Çalışma”, Doktora Tezi, Konya, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Lull, J. (2001), Medya İletişim Kültür, Çev. N. Güngör, Ankara, Vadi.
McQuail, D. (1994), Mass Communication Theory-An Introduction, London, Sage.
Modleski, T. (1998), “Haz Terörü: Çağdaş Korku Filmi ve Postmodern Kuram”, Eğlence İncelemeleri: Kitle Kültürüne Eleştirel Yaklaşımlar, Çev. N. Gürbulak, İstanbul, Metis.
Oskay, Ü. (1994), “İetişim Çağı İnsanın Sorunu: İletişimsizlik”, Bilim ve Teknik, Şubat, S. 315.
Özdamar, K. (2002), Paket Programlar ile İstatiksel Veri Analizi-1, Eskişehir, Kaan.
Postman, N. (1994), TV: Öldüren Eğlence, Çev, O. Akınbay, İstanbul, Ayrıntı.
Putnam, R. D. (1995), “Bowling Alone: America’s Declining Social Capital”, Journal of Democracy, Vol. 6, No:1.
Putnam, R. D. (2000), Bowling Alone. The Collapse and Revival of American Community, New York, Simon & Schuster.
Rosengren, K., Wenner, L. & Palmgreen P. (1985), Media Gratifications Reserarch: Current Perspestives, Beverly Hills, CA., Sage.
Rubin, A. (1985), “Uses of Daytime Television Soap Operas by College Students”, Journal of Broadcasting & Electronic Media, Vol. 29.
Sartori, G. (2004), Görmenin İktidarı, Homo Videns: Gören İnsan, Çev. G. Batuş & B. Ulukan, İstanbul, Karakutu.
Sayre, S. & King, C. (2003), Entertainment & Society: Audiences, Trends and Impacts, London, Sage.
Sennet, R. (1996), Kamusal İnsanın Çöküşü, Çev. S. Durak & A. Yılmaz, İstanbul, Ayrıntı.
Vorderer, P. (2001), “It’s Entertainment-Sure. But What Exatctly is Entertainment? Communication Research, Media Psychology and The Explain of Entertainment Experiences”, Poetics, Vol. 29.
Zillmann, D. (2000), “The Coming of Media Entertainment”, Media Entertainment: The Psychology of its Appeal, Eds. D. Zillmann & P. Vorderer, Mahwah, New Jersey, Lawrence Erlbaum Associates.