Günümüzde birçok gelişmiş ülke sahip olduğu sosyo-ekonomik ve coğrafik yapısına uygun şekilde oluşturduğu tarımsal kooperatifler aracılığıyla, tarım piyasasındaki müdahale edilebilir sorunların birçoğunu çözmüş ve çözmeye devam etmektedir. Bu bağlamda gelişmiş ülkeler, özellikle küçük ölçekli tarımsal üreticilerin tarımsal piyasalara adaptasyonunu sağlamıştır. Buna karşılık Türkiye’deki tarımsal kooperatiflerin önemli bir kısmının, sektörün sorunlarına çözüm olmak-tan uzak olduğu hatta sektöre yeni ilave sorunları taşıdığı gözlenmektedir. Ayrıca kooperatifler, Türkiye’de sadece ekonomik amaçlı kurulan bir örgüt olarak görülmekte ancak bölgenin bir sosyal dinamiği oldukları gerçeği göz ardı edilmektedir. Dünyada başarılı kooperatif örneklerine bakıldığında bu ülkelerin çoğunun refahı yüksek ülkeler olduğu görülmekledir. Bunun temel sebebi; kooperatifleşmenin etkin ve verimli şekilde uygulandığı ülkelerde bir yandan kırsal kaynaklar en doğru şekilde kullanılırken diğer yandan bölge halkı arasındaki birlik beraberlik ve dayanışma ruhunu artırdığı için de sosyal kalkınmaya katkı yapmaktadır. Türkiye’deki kooperatif sisteminin ise, ekonomik ve sosyal kalkınmaya yeterince hizmet etmediği görülmektedir. Bunun temel sebepleri olarak kooperatiflerin birçoğunda mevzuat, teşkilat ve finansman yapısının doğru olarak planlanamamış olması söylenebilir. Tarımsal arz piyasasının sorunlarına bir çözüm önerisi olarak Kooperatifler; kırsal kalkınmada, kıt kaynaklara sahip olan üreticilerin verim ve gelirlerini artırmada, tarımsal gelişmeyi sürdürülebilir hale getirmede önemli araçlardan biridir. Bu yapının neden başarısız olduğunu tespit etmek bu çalışmanın öncelikli amacıdır. Bu amaçla kooperatifçilik sisteminin en önemli sorunlardan birisi olan Türk Tarım Sisteminin Örgütlenme desenindeki karmaşık yapı ortaya konularak incelenmeye çalışılmıştır.