Ord. Prof. Dr. Orhan Münir Çağıl Cumhuriyet dönemi önemli hukukçularımızdan biridir. Hukuk felsefesi ve hukuk metodolojisi başta olmak üzere farklı birçok alanda ölümsüz eserler bırakmıştır. Temel çalışma alanı “tabii hukuk” düşüncesi olsa da, tabii hukukun metafizik düşünceye elverişli olması nedeniyle, birçok metafizik konuyu tabii hukuk üzerinden irdelemiş ve son derece özgün değerlendirmeler yapmıştır. Görüşlerini ortaya koyarken bir takım kısıtlılıklar içinde olduğu hissini vermektedir. Bunun temel sebebinin yaşadığı dönemde hâkim olan ideolojinin belli düşüncelere mesafeli duruşunun olabileceğini düşünmekteyiz. Çağıl, Tanrı’nın içinde yer almadığı hiçbir denklemin dengede olamayacağını ısrarla vurgular. Bu dengenin kendisi lehine bozulduğu hiçbir ideoloji ve felsefi sisteme rağbet etmez. Müellifimiz hangi başlık altında yazarsa yazsın konuyu mutlaka metafizik alana çekmekte ve hukukun aşkın yönüne; Tanrı ile olan bağına vurgu yapmaktadır. Eserlerinde her fırsatta pozitivizmi ve pozitivist anlayışı eleştirir. Bu düşüncelere dayalı sistemleri, Özellikle, kimi zaman “fert” kimi zaman “devlet” kimi zaman da “toplum” kutsal bir yüceliğe taşındığı için eleştirir. Çağıl’ın zamanını aşan görüş ve değerlendirmelerini genç hukukçularla buluşturmanın son derece önemli olduğu kanaatindeyiz. Bu çalışmamızda özellikle müellifin; hukuk-Tanrı, insan-Tanrı ve Tanrı-evren ilişkisi bağlamındaki fikirlerini analiz edeceğiz.