Çevre sorunlarının insan yaşamını doğrudan etkilemeye başlaması ile birlikte bu etkiye karşı insanların tepkilerinde de belirgin bir artış görülmüştür. Çevre sorunlarının engellenmesi için zaman içinde bireysel ve siyasal boyutlarda oluşan, çevresel tutum çevreye zarar verilmemesi ve onun sürdürülebilir bir düzeyde kullanımının önemini kavrama olarak tanımlanmaktadır. Çevresel tutumun geliştirilmesi çevre sorunlarının engellenmesinde tüm insanları aktif hale getirecek, toplumda oto kontrolü sağlayacaktır. Türkiye’nin en önemli turizm merkezi olan Antalya’da 2005 yılında yürütülen bu çalışmanın amaçları; a) bireylerin çevre sorunlarına konusundaki tutum düzeylerinin belirlenmesi ve, b) sosyo-ekonomik özellikler ile çevresel tutum arasındaki ilişkilerin irdelenmesidir. Araştırmada standart formlarla yerin-de anket yöntemi kullanılarak, karşılıklı görüşme yolu ile Antalya kentsel yerleşim alanında yaşayanlara 512 kişiye anket uygulanmıştır. Sonuç olarak Antalya’da yaşayanların % 53.9’unun çevresel tutum düzeyinin “orta”, % 24.2’sinin “fazla”, % 18’inin az, % 3.1’inin “çok fazla”, % 0.8’inin çok az olduğu ve sosyo-ekonomik özelliklerin çevresel tutum üzerinde etkili bulunduğu ortaya konulmuştur. Ki-kare analizi sonucunda ise kadınların, yüksek gelir düzeyine sahip olanların, herhangi bir ağaçlandırma faaliyetine katılanların, çevre ve doğa koruma konusunda ders alanların ve çevre ile ilgili herhangi bir kuruluşa üyeliği bulunanların diğer gruplara göre çevresel tutumun daha yüksek olduğu kanıt-lanmıştır.

With the reflection of environmental problems directly on human life quality, there has been an increase attention in the people’s response towards these problems. Defined with the individual and political extend, environmental attitude is regarded as the comprehension of the importance of not damaging environment and using it in sustainable way for the amelioration of environmental problems. Therefore improvement of environmental attitude can motivate active participation of people in restraining environmental problems and can ensure environmental auto-control in the community. The main objectives of the study which was carried out 2005 in Antalya; a) to indicate the level of environmental attitude of individuals towards environmental problems and, b) to examine the relationship between socio-economic characteristics and environmental attitude. Questionnaire based statistical study was used in stead of standardised forms and a face to face survey was conducted with 512 people in urban area. As a result environmental attitude level of inhabitants of Antalya city was found to be “medium” in 5.9%, while “high” in 24.2%, “low” in 18%, “very high” in 3.1% and “very low” in 0.8% and socio-economic characteristics were found to be effective on environmental attitude. Chi-square analyses have revealed that women, people with higher income, people participated in afforestation activities, people having courses on environmental and nature protection and people having membership in environmental non-governmental organisations showed higher level of environmental attitude than other groups.