Konya Merinosu kuzu ve toklularında farklı seviyelerde enerji içeren rasyonların besi performansı ve karkas özelliklerine etkisini tespit etmek için iki araştırma yapılmıştır. Birinci denemede ortalama canlı ağırlıkları (CA) 20 kg olan 2.5-3 aylık yaşta 18 baş erkek kuzu, ikinci denemede ise ortalama 34 kg CA ve 8-9 aylık yaşta 18 baş erkek toklu kullanılmıştır. Her iki denemede de hayvanlar, yemlendiği şekliyle, izonitrojenik (kuzu ve toklularda sırasıyla % 15 ve 12.5 ham protein) fakat, farklı seviyede metabolik enerji-ME (2250, 2500 ve 2700 kcal/kg ME) içeren rasyonlarla beslenmişlerdir. Bütün kuzu ve toklular kapalı bir ağıldaki ferdi bölmelere rasgele yerleştirilmişler, ferdi olarak tartıl-mış ve yemlenmişlerdir. Her bir muamele için 6 bölme tahsis edilmiştir. Birinci ve ikinci (kuzu ve toklu) denemeler sırasıyla 84 ve 56 gün sürmüştür. Birinci denemede rasyonda artan enerji seviyesi ile besi sonu CA, toplam ve günlük canlı ağırlık artışı (CAA), günlük metabolik enerji tüketimi (GMET), kesim, sıcak ve soğuk karkas ağırlıkları, soğuk karkas randımanı, iç yağı ağırlıkları, sol yarım karkas, kol, omuz başı, boyun, sırt-bel ve pirzola ağırlıkları, kabuk yağı ağırlığı, kasarası ve toplam yağ ağırlıkları ve onların karkastaki oranları, kas ve kemik ağırlıkları ile sırt yağı kalınlığı önemli seviyede (P<0.01-P<0.05) artmış, yemi değerlendirme sayısı (YDS) ve kas/yağ oranı ise önemli seviyede azaltmıştır (P<0.01). Diğer özellikler rasyon enerji seviyesinden önemli seviyede etkilenmemiştir. İkinci denemede, rasyon enerji seviyesi performans özelliklerini (1. dönem YDS hariç, P<0.05) önemli seviyede etkilememiş, fakat genel olarak enerji seviyesindeki artış ile birlikte CAA artmış ve YDS azalmıştır. Karkas parçalarının ağırlıkları ve oranları enerji seviyesinden önemli derecede etkilenmemiştir. Bununla birlikte, artan enerji seviyesi ile kabuk, kasarası ve toplam yağ ağırlığı ve onların karkastaki oranları ve kabuk yağı kalınlığı artmış, fakat kas oranı ve kas/yağ oranı azalmıştır (P<0.01, P<0.05).

Two trials were conducted to determine the effects of diets having different levels of energy on fattening perfor-mance and carcass traits of male Konya Merino lambs and muttons. In the first trial, 18 Konya Merino lambs at 2,5-3 months old an average body weight of 20 kg, and in the second trial 18 Konya Merino ram muttons, 8-9 months old and average body weight of 34 kg, were used. In both trials, animals were fed diets with izonitrogenic (crude protein levels for lamb and muttons were 15 % and 12.5 %, respectively) but, containing different levels of energy (2250, 2500 and 2700 kcal/kg ME as fed). All lambs and muttons assigned at random to individual indoor pen and individually weighted and fed. Six pens were assigned to every treatment. First and second trials lasted 84 and 56 days, respective-ly. In the first trial, increasing dietary energy level increased final live weight (wt), total and daily live weight gain, daily metabolizable energy intake, slaughter, hot and cold carcass wt, cold dressing percentage, omental wt, left side carcass wt, limb, point of the shoulder, neck, back-loin and chop wt (P<0.01-P<0.05), and but, feed conversion ratio and lean/fat ratio significantly decreased (P<0.01). Subcutaneous, intramuscular and total fat wt and proportions of them in the carcass, lean and bone wt, and back fat thickness were also significantly (P<0.01- P<0.05) improved by diets with 2500 and 2700 kcal/kg ME. Dietary energy levels did not significantly alter the other traits. In the trial 2, dietary energy levels did not significantly affect the performance traits (except feed/gain ratio for first period, P<0.05), and carcass piece wt and proportion of them in the carcass but, increasing dietary energy level generally improved weight gain and decreased feed/gain ratio. However, daily ME intake, subcutaneous, intramuscu-lar and total fat wt and proportion of them in the carcass and fat thickness were significantly increased (P<0.05 to P<0.01) by diets with 2500 and 2700 kcal/kg ME and but, decreased lean ratio and lean/fat ratio (P<0.05 to P<0.01). Other traits were not significantly affected by any of the dietary treatments.