Bu çalışma, sera koşullarında yetiştirilen farklı fasulye çeşitlerine (Akman -98, Eskişehir-855, Göynük-98, Karacaşehir-90, Önceler-98, Şehirali-90, Yunus-90), artan dozlarda (0-6-30-60 ppm) demir uygulamasının kuru madde ağırlığı ile bitkinin toprak üstü aksamının toplam demir, topraktan kaldırılabilir demir, aktif demir ve klorofil kapsamlarına etkilerini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Elde edilen sonuçlara göre, artan dozlarda demir uygulamasıyla Göynük- 98 ve Şehirali- 90 çeşitlerinde ( 6 ppm Fe uy-gulaması hariç) genel olarak bitkilerde kuru madde miktarında azalma görülmüş, dozlar karşılaştırıldığında ise kuru madde bakımından en uygun dozun 6 ppm Fe olduğu tespit edilmiştir. Yapılan varyans analizlerinde çeşitler, demir uygulama dozları ve “çeşit x demir” interaksiyonunda kuru madde ağırlığı, bitki toprak üstü aksamındaki toplam demir, topraktan kaldırılabilir demir ve aktif demir yönünden istatistikî bakımdan önemli farklılıklar (p<0.01) tespit edilmiştir. Korelasyon analizleri sonu-cunda ise bitkinin kuru madde miktarı ile aktif demir kapsamı arasında (r = -0.354**) istatistiki bakımdan önemli (p< 0.01) negatif ilişki; bitkinin kuru madde miktarı ile klorofil a içeriği (r = -0.229**) ve klorofil a+b içeriği arasında (r = -0.221**) istatistiksel olarak (p< 0.01) seviyesinde ve klorofil b içeriği arasında ise (r = -0.226*) istatiksel olarak önemli (p< 0.05) nega-tif yönlü ilişkiler tespit edilmiştir. Aktif demir ile sırasıyla toplam demir kapsamı (r = 0.935**) ve topraktan kaldırılabilir demir arasında (r = 0.900**) istatistikî açıdan önemli (p< 0.01) pozitif yönlü ilişkiler bulunmuştur.

The aim of this study was to determine the effect of increasing levels of iron applications (0-6-30-60 ppm) on dry matter weight, active (Fe+2 ) and total iron and iron uptake from soil and chlorophyll contents of different bean varieties under green-house conditions. According to the results in the varieties of Göynük-98 and Şehirali-90 with the increasing iron applications (except 6 ppm Fe) generally dry weight decreased. With the comparing of iron doses, 6 ppm iron was found to be the most suitable dose in view of dry weight. Variance analysis showed that the difference among genotypes, iron application rates and ‘genotype x iron’ interactions in dry matter weight, total and active iron content and iron uptake from the soil were found statistically significant (p< 0.01). In the result of analysis correlation it was between dry weight and active iron content determined that statistically significant (p< 0.01) negative correlation. The relationships between dry weight and chlorophyll a content (r = - 0.229**) and chlorophyll a+b content (r = - 0.221**) were statistically significant (p< 0.01). But the relation with chlorophyll b content (r = - 0.226*) was statistically significant at the level of P<0.05. It was found that statistically significant (p< 0.01) positive correla-tion between active iron and total iron contents (r = 0.935**) , and again between active iron and iron uptake from the soil (r = 0.900**).