___

Adams MW (1967). Basis on yield component compensation in crop plant with special reference to the field beans (Phaseolus vulgaris). Crop Science, (7): 505-510.

Akçin A (1971). Erzurum şartlarında yetiştirilen kuru fasulye çeşitlerinde gübreleme, ekim zamanı ve sıra aralığının tane verimine etkisi ile bu çeşitlerin bazı fenolojik, morfolojik ve teknolojik karakterleri üzerine etkileri üzerinde bir araştırma,. Erzurum, 134 s.

Anlarsal AE, Yücel C, Özveren D (2000). Çukurova koşullarında bazı fasulye (Phaseolus vulgaris L.) çeşitlerinde tane verimi ve verimle ilgili özellikler ile bu özellikler arası ilişkilerin saptanması. Turk J Agric For 24: 19–29.

Anonymous (2012). www.fao.org

Anonymous (2016). www.tuik.gov.tr

Anonymous (2017). www.tuik.gov.tr

Başçiftçi ZB (2012). Şeker mısır ve bodur fasulyenin karışık ekiminde ekim düzenlemeleri ve bazı agronomik özelliklerin belirlenmesi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Eskişehir.

Bozoğlu H, Sözen H (2007). Some agronomic properties of the local population of common bean (Phaseolus vulgaris L.) of Artvin province. Turk J. Agric For 31 327-334.

Bozoğlu H, Gülümser A (2000). Kuru fasulyede (Phaseolus vulgaris L.) bazı tarımsal özelliklerin genotip çevre interaksiyonları ve stabilitelerinin belirlenmesi üzerine bir araştırma. Turk J Agric For 24: 211–220.

Broughton WJ, Hernández G, Blair M, Beebe S, Gepts P, Vanderleyden J (2003). Beans (Phaseolus spp.)-model food legumes. Plant Soil 252: 55-128.

Ceyhan E, Kahraman A (2013). Genetic Analysis of Yield and Some Characters in Peas. Legume Research, 36 (4): 273-279.

Ceyhan E, Harmankaya M, Kahraman A (2014). Combining ability and heterosis for concentration of mineral elements and protein in common bean (Phaseolus vulgaris L.). Turkish Journal of Agriculture and Forestry, 38: 581-590.

Ceyhan E, Kahraman A, Ateş MK, Karadaş S (2012). Stability Analysis on Seed Yield and its Components in Pea. Bulg. J. Agric. Scie., 18 (6): 887-893.

Çiftçi CY, Şehirali S (1984). Fasulye (Phaseolus vulgaris L.) çeşitlerinde değişik özelliklerin fenotipik ve genotipik farklılıkların saptanması, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Yayın No: TB.4.

Düzdemir O (1998). Kuru fasulye (Phaseolus vulgaris L.) genotiplerinde verim ve diğer bazı özellikler üzerine bir araştırma. Gazi Osman Paşa Üniversitesi, FBE Yüksek Lisans Tezi, Tokat.

Gillard CL, Ranatunga NK, Conner RL (2012). The control of dry bean anthracnose through seed treatment and the correct application timing of foliar fungicides. Crop Protection 37: 81-90.

Güneş Z (2011). Van-Gevaş’ Da Ümitvar Bulunan Fasulye (Phaseolus vulgaris L.) Hatlarında Verim Ve Bazı Verim Ögelerinin Belirlenmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı. Yüksek Lisans Tezi.

Harmankaya M, Ceyhan E, Çelik AS, Sert H, Kahraman A, Ozcan MM (2016). Some Chemical Properties, Mineral Content and AminoAcid Composition of Cowpeas [Vigna sinensis (L.) Savi]. Quality Assurance and Safety of Crops & Foods, 8 (1): 111- 116. DOI: 10.3920/QAS2014.0487. ISSN: 1757- 8361.

Işık S (2012). Van ekolojik koşullarında kışlık arpa ve kışlık mercimek ekim alanlarında ikinci ürün olarak fasulye (Phaseolus vulgaris L.) yetiştirme olanaklarının araştırılması. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Van.

Joshi DJ, Ravındrababu Y, Patel AM, Chauhan SS (2015). Heterosis studies for grain yield and it’s contributing traits in field pea (Pisum sativum L. var. arvense). Asian Journal of Biological Sciences 10 (2): 158-161.

Kaçar O, Çakmak F, Çöplü N, Azkan N (2004). Bursa koşullarında bazı kuru fasulye çeşitlerinde (Phaseolus vulgaris L.) bakteri aşılama ve değişik azot dozlarının verim ve verim unsurları üzerine etkisinin belirlenmesi. U. Ün. Zir. Fak. Dergisi, 18(1): 207- 218.

Kahraman A, Önder M (2018). Accumulation of heavy metals in dry beans sown on different dates. J. Elem., 23(1): 201-216. DOI: 10.5601/jelem.2017.22.2.1308.

Kahraman A, Önder M (2009). Konya bölgesinde yetiştirilen kuru fasulye (Phaseolus vulgaris L.) genotiplerinde verim ve bazı verim öğelerinin belirlenmesi. Türkiye VIII. Tarla Bitkileri Kongresi, Cilt 1, s. 309-313 (Sözlü Sunum). 19 – 22 Ekim, Hatay, 2009.

Kahraman A (2016). Nutritional components and amino acids in lentil varieties. Selcuk Journal of Agriculture and Food Sciences, 30 (1): 34-38. ISSN: 2458-8377.

Kahraman A (2017). Nutritional value and foliar fertilization in soybean. Journal of Elementology, 22 (1): 55-66, DOI: 10.5601/jelem.2016.21.1.1106. WOS:000390783900005.

Kahraman A, Harmankaya M, Ceyhan E (2015). Nutritional Variation and Drought Tolerance in Chickpeas (Cicer arietinum L.). Journal of Elementology, 20 (2): 331-341, ISSN: 1644-2296, DOI: 10.5601/jelem.2014.19.2.674.

Karadavut U, Özdemir S, Genç A (2005). Fasulye (Phaseolus vulgaris L.) bitkisinde regresyon denklemlerinin karşılaştırılması ve değişken azaltılması. Bitkisel Araştırma Dergisi (2005) 1: 11–16.

Kosev V, Naydenova Y (2015). Heritability of qualitative traits in forage pea (Pisum sativum L.). OnLine Journal of Biological Sciences 15 (4): 274.281.

Mendes MP, Botelho FBS, Ramalho MAP, Abreu AFB, Furtini IV (2008). Genetic control of the number of days to flowering in common bean. Crop Breeding and Applied Biotechnology 8: 279-282.

Önder M, Özkaynak İ (1994). Bakteri Aşılaması ve Azot Uygulamasının Bodur Kuru Fasulye Çesitlerinin Tane Verimi ve Bazı Özellikleri Üzerine 50 Etkileri. TÜBİTAK, Turkısh Journal of Agicultural and Forestry, 463 -471.

Önder M, Kahraman A (2008). Mercimek Çeşitlerinin Tanelerinde Bulunan Mineraller Arasındaki İlişkiler ve Kalite Üzerine Etkileri. Vol. 3, s. 102-109 (Poster Bildiri). Karadeniz Uluslararası Çevre Sempozyumu (BİES'08), 25 – 29 Ağustos 2008, Giresun – Türkiye.

Önder M, Sade A (1996). Yunus 90 Bodur kuru fasulye çeşidinde farklı bitki sıklıklarının dane verimi ve verim unsurları üzerine etkileri. S.Ü. Zir. Fak. Dergisi, 9 (11): 71-82.

Önder M, Kahraman A, Ceyhan E (2013). Correlation and path analysis for yield and yield components in common bean genotypes (Phaseolus vulgaris L.). Ratar. Povrt., 50 (2): 14-19.

Pekşen E (2005). Samsun koşullarında bazı fasulye (Phaseolus vulgaris L.) genotiplerinin tane verimi ve verimle ilgili özellikler bakımından karşılaştırılması. OMÜ Z. F. Dergisi, 20 (3):88-95.

Singh KK, Malhotra RJ (1970). Interrelationshisps between yield and yield components in mungbean. Indian J. of Genetics and Plant Breeding, 30 (1): 244-250.

Singh KK, Hassan W, Singh SP, Prasad P (1976). Correlation and regression in gren gram (Phaseolus aureus Roxb.) Proc. Bihar Acad. Agric. Sci., 24 (1): 40-43.

Singh SP (1999). Integrated genetic improvement. In: Common bean improvement in the twentyfirst century. S. P. Singh (ed.). Kluwer Academic Publishers, Dordrecht, The Netherlands. pp. 133-165.

Şehirali S (1965). Türkiye’de yetiştirilen bodur fasulye çeşitlerinin tarla ziraati yönünden önemli başlıca morfolojik ve biyolojik vasıfları üzerinde araştırmalar, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayın No: 474, Bilimsel Araştırma ve İncelemeler: 275.

Şehirali S (1979). Yemeklik Tane Baklagiller T.C. Gıda-Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı Ziraat İşleri Genel Müdürlüğü Yayınları. Ankara. S:8–65

Ülker M, Ceyhan E (2008). Orta Anadolu şartlarında yetiştirilen fasulye (Phaseolus vulgaris L.) genotiplerinin bazı tarımsal özelliklerinin belirlenmesi. S.Ü. Zir. Fak. Dergisi 22 (46): 83-96.

Yadav SK, Nanda HC, Nair SK, Gandley T, Sao M (2015). Heterosis studies for yield and quality attributes in field pea (Pisum sativum L.). Progressive Research – An International Journal 10 (Special VII): 3845-3848.