YEREL YÖNETİM KURULUŞLARINDA HALKLA İLİŞKİLER İŞLEVİ VE YENİ YAKLAŞIMLAR

Tarihsel gelişme içerisinde, ticari şirketlerin halkla ilişkiler işlevinden önemli biçimde yararlanabileceği fark edildiğinde, halkla ilişkiler ile iş dünyasının sıkı işbirliği başlamış oluyordu. Bu sıkı işbirliği öylesine gelişmiştir ki, uzun yıllar boyunca halkla ilişkilerin kamu yönetiminde ve onun bir parçası olan yerel yönetim kuruluşlarında ne kadar kullanılabilir olduğu ile ilgili yeni fikirler üretmenin popülerliği azalmıştı. Ancak, dünyada son yirmi yıl içinde yerel yönetim alanında halkla ilişkiler işlevini canlandırmaya çalışan bazı çabalar görülmüştür. Bu gelişme, kamu yönetiminde ve yerel yönetimde hayata geçirilen reform çalışmalarının sonuçlarından biri olarak değerlendirilebilir. Türkiye’de de genel anlamda yerel yönetim reformu gereksinimi hem 1960’larda hem de son birkaç yıl içinde yeniden dile getirilmiştir. Yeniden yapılandırma çalışmalarının sonucunda, yerel yönetim kuruluşlarının halkla ilişkiler uygulamalarındaki yeni yaklaşımlara 1990’lardan itibaren İngiltere’de rastlanır. Bu yeni yakla- şım, halkla ilişkiler işlevini; ‘müşteri odaklılık’ ve ‘stratejik planlama’ ilkelerine daha bağlı kılmaya çalışmaktadır. Bu ilkeleri geçerli kılmak, kamu yönetiminin bir parçası olarak ‘kamu yararı’ için ‘kamu hizmeti’ gören yerel yönetimlerin kurumsal iletişimlerinin etkisini arttırma yaklaşımı olarak sunulmaktadır. Genel olarak söylenecek olursa, yerel yönetimlerde halkla ilişkiler; yerel yönetimde alınan kararların ya da verilen hizmetlerin yerel halkı nasıl etkilediğini nesnel biçimde değerlendirmek, konuları belirlemek ve kim, neyi, neden, nerede, ne zaman yaptıyı açıklamaya ağırlık veren bir iletişim programını eyleme geçirmek demektir. Bunun için de, kamu hizmeti görmek gibi yüksek bir amaç uğruna kurulmuş, gelecekte yerel demokrasinin genişletilmesinin kaleleri olarak görülen yerel yönetim kuruluşlarında çalışan halkla ilişkiler uzmanlarının, yeni yaklaşımları da ele alabilecek şekilde, profesyonel bilgi ve becerilerle zenginleştirilmesi gerekir. Bu bilgi ve becerilerin katkısı, bugünkü yasal ve örgütsel koşullar altında bile hissedilir derecede farklar yaratılmasını sağlayabilir. Ancak, dikkat edilmesi gereken hassas nokta; odak noktasını kamu hizmetinin oluşturduğu ve bu noktadan hareketle tasarlanan stratejik halkla ilişkiler yönetiminin, hem toplumların ihtiyaçlarını gidermeye yönelik ‘pazarlama’ yaklaşımını taşıması, hem de bu hizmetlerin ‘süpermarketlerden alınan mallar’ sınıfına indirgenmesine izin vermeyecek bir karakter taşımasını sağlama sorumluluğudur.

___

  • Aydede C (2001) Teorik ve Uygulamalı Halkla İlişkiler Kampanyaları, MediaCat Kitapları, Ankara.
  • Baskin O ve ark (1997) Public Relations – The Profession and the Practice, Mc Graw-Hill, New York.
  • Budak G ve Budak G (2000) Halkla İlişkiler – Davranışsal Bir Yaklaşım, Barış Yayınları, İzmir.
  • Bülbül R (2000) Halkla İlişkiler ve Tanıtım, Nobel Yayın-Dağıtım A.Ş., Ankara.
  • Çukurçayır M A ve Ekşi H (2001) Kamu Hiz- meti Sunumunda Yeni Yöntemler, Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Derg, 1-2, Selçuk Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Yayını.
  • Dilenschneider R L (2000) The Corporate Communications Bible, New Millenium Press, USA.
  • Ergun T ve Polat A (1978) Kamu Yönetimine Giriş, TODAİE Yayınları, Ankara.
  • Ertekin Y (1986) Halkla İlişkiler, TODAİE Yayınları, Ankara.
  • Fedorcio D ve ark (1991) Public Relations For Local Government, Longman, U.K.
  • Fletcher M (1999) Managing Communication in Local Government, Kogan Page, London.
  • Gürüz D (1993) Halkla İlişkiler Teknikleri, Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayınları, İzmir.
  • Güzelcik E (1999) Küreselleşme ve İşletmeler- de Değişen Kurum İmajı, Sistem Yayıncılık, İstanbul.
  • Harvey B (2001) Public Relations in Local Government, , Sam Black (ed.), The Practice of Public Relations, Butterworth-Heinemann, U.K.
  • Heaton P (1990) “Public Relations”, Effective Communication: A Guide to Public Relations in Local Government, the Association of Co- unty Councils (ed.), Longman, U.K.
  • İnuğur N (1999) Basın ve Yayın Tarihi, Der Yayınları, İstanbul.
  • Jefkins F (1995) Public Relations, Pitman Pub- lishing, London.
  • Kazancı M (2002) Kamuda ve Özel Sektörde Halkla İlişkiler, Turhan Kitabevi, Ankara.
  • Newsom D ve ark (2000) This is PR – The Realities of Public Relations, Wadsworth/ Thomson Learning, USA.
  • Okay A ve Okay A (2001) Halkla İlişkiler – Kavram, Strateji ve Kararları, Der Yayınevi, İstanbul.
  • Okay A (1999) Kurum Kimliği, MediaCat Yayınları, Ankara.
  • Önal G (1997) Halkla İlişkiler, Türkmen Kita- bevi, İstanbul.
  • Seçim H ve Coşkun S (1993) Halkla İlişkiler, Anadolu Ü. Açıköğretim Fakültesi Yayını, Eskişehir.
  • Sencer M (1986) Türkiye’nin Yönetim Yapısı, Alan Yayıncılık, İstanbul.
  • Tortop N (1986) Halkla İlişkiler, İlksan Matba- ası, Ankara.
  • Üzün C (2000) Stratejik Yönetim ve Halkla İlişkiler, Dokuz Eylül Yayınları, İzmir.
  • Versan V (1984) Kamu Yönetimi – Siyasi ve İdari Teşkilatı, Fakülteler Matbaası, İstanbul.
  • Yalçındağ S (1988) Kamu Sektöründe Halkla İlişkiler Uygulamaları ve Sorunlarının Genel Görünümü, Halkla İlişkiler Sempozyumu-87 içinde, Ankara Ü. BYYO ve TODAİE Yayını, Ankara.
  • Walsh K (1989) Marketing in Local Govern- ment, Longman, U.K.