TÜRKİYE'DE 1990 SONRASI ÇEVRE POLİTİKALARININ SEÇİM BEYANNAMELERİNE YANSIMALARI

Ülkemizde çevre farkındalığının 1970'li yıllarda artışından söz edilebilirse de çevre, siyasi partilerin söylem ve gündemlerine daha sonraki yıllarda girmiştir. Çevre kirliliğinin artışına paralel olarak dünya genelinde giderek daha fazla tartışılan bir konu olan çevre ve çevrenin korunması 1990'lı yıllardan itibaren siyasi gündemin daha önemli bir parçası ve siyasi partilerin daha fazla üzerinde durdukları bir konu haline gelmiştir. Genel ve yerel seçimler öncesinde açıkladıkları beyannamelerle bir konu ile ilgili yaptıklarını ve yapacaklarını yani hizmetlerini ve vaatlerini kamuoyu ile paylaşan siyasi partilerin beyannamelerde bir konuya yer verip vermemelerinin yanı sıra ne ağırlıkta yer verdikleri de önem taşır. Çünkü partilerin seçim sürecinde üzerinde durdukları konuların kamusal gündemin üst sıralarına taşınma ihtimali de artacaktır. Çevre sorunlarının çözümünde önemli aktörler olan siyasi partilerin seçim beyannamelerindeki çevre bölümlerinin genel bir portresini ortaya koymayı amaçlayan bu çalışmada, 1990 yılı sonrasında gerçekleştirilen genel ve yerel seçimlerde siyasi partilerin seçim beyannameleri, çevre konularına verdikleri önem bakımından incelenmiştir.

REFLECTIONS OF THE POST- 1990'S ENVIRONMENTAL POLICIES TO THE ELECTION STATEMENTS IN TURKEY

Although it might be mentioned an increase of the environmental awareness in the 1970s in Turkey, environment has entered into the discourses and agendas of the political parties afterwards. Environment and environmental protection which are muchdiscussed issues parallel to the increase in environmental pollution worldwide, have become more important parts of the political agenda and also moe important topics which political parties overemphasized since the 1990s. Political parties make public what they have done and what they will do in other words their activities and promises about a social issue in their election statements. In this regard, it is important if the parties make mention of an issue and also how much place was given it in the election statement. Inasmuch as issues mentioned in the statements have more chance to be ranked with the agenda. In this study, which aimed to reveal a general portrait of the environment related parts of election statements of the political parties which are basic actors in the solution of the environmental problems, the election statements of the political parties which are declared in the general and local elections held after 1990 were examined in terms of their importance to environmental issues.

PDF

___

Abdulhakimoğulları E, Sezer Ö ve Akpınar M (2011) Küresel Ulusal ve Yerel Düzeyde Bir İnsan Hakkı Olarak Çevre Hakkının Gelişimi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2, 61-88.
Adalet ve Kalkınma Partisi Programı (2001) ve Seçim Beyannameleri. Aksu C (2011) Sürdürülebilir Kalkınma ve Çevre, Güney Ege Kalkınma Ajansı, İzmir.
Algan N (2000) Türkiye'de Devlet Politikaları Bağlamında Çevre ve Çevre Korumanın Tarihine Kısa Bir Bakış, Türkiye'de Çevrenin ve Çevre Korumanın Tarihi Sempozyumu, 7-8 Nisan 2000, İstanbul.
Anavatan Partisi Programı (1987 ve 1996) ve Seçim Beyannameleri.
Artes J and Bustos A (2008) Electoral Promises and Minority Governments: An Empirical Study, European Journal of Political Research, 47 (3), 143-158.
Baker S, Kousis M, Richardson D and Young S (1997) The Politics of Sustainable Development: Theory, Policy and Practice within The European Union, Routledge, London.
Barış ve Demokrasi Partisi Programı (2008) ve Seçim Beyannamesi.
Belli A ve Aydın A (2016) AB Uyum Sürecinde Türkiye'nin Çevre Politikasına İlişkin Sorunlar ve Çözüm Önerileri, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Çevre Özel Sayısı, 589-615.
Bell-McGillivray D (2000) Environmental Law, Routledge, London.
Bozlağan R (2004) Sürdürülebilir Gelişme Üzerine Yapılan Tartışmalara Bir Bakış, Atatürk Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Dergisi, 18 (3), 1-19.
Budak S (2000) AB ve Türk Çevre Politikası, Büke Yayınları, İstanbul.
Budge I, Robertson D and Hearl D (1987) Ideology, Strategy and Party Change: Spatial Analyses of Post-War Election Programmes in 19 Democracies, Cambridge University Press, Cambridge.
Büyük Birlik Partisi Programı (1993) ve Seçim Beyannamesi.
Carter N (2006) Party Politicization of the Environment in Britain, Party Politics, 12 (6), 747-767.
Cumhuriyet Halk Partisi Programı (1994, 2000 ve 2008) ve Seçim Beyannameleri Demirel A (1997) Birinci Meclis'te Muhalefet İkinci Grup, İletişim Yayınları, İstanbul.
Demokratik Sol Parti Programı (1985 ve 1998) ve Seçim Beyannameleri. Demokratik Toplum Partisi Programı (2005)
Doğru Yol Partisi Programı (1990 ve 1999) ve Seçim Beyannameleri.
Elinder M, Jordahl H and Poutvaara P (2008) Selfish and Prospective: Theory and Evidence of Pocketbook Voting, Aboa Centre for Economics, Discussion Paper No. 40, Turku. http://www.ace-economics.fi/kuvat/dp40.pdf.
Eroğul C (2012) Çağdaş Devlet Düzenleri, İmaj Yayınevi, Ankara
Eurobarameter (2014) Eurobarameter 81: Public Opinion in The European Union, http://ec.europa.eu/citizenship/pdf/spring_eurobarometer_july_2014.pdf, erişim tarihi: 19.03.2017.
Fazilet Partisi Programı (1998) ve Seçim Beyannamesi.
Fiske J (1996) İletişim Çalışmalarına Giriş, Süleyman İrvan (çev), Ark Yayınları, Ankara.
Fuller G E (1996) Demokrasi Tuzağı, Mustafa Gaspıralı (çev), Altın Kitaplar Yayını, İstanbul.
Garry J (1999) Using Computer-Coded Content Analysis of German and Norwegian Election Manifestos to Estimate Party Policy Positions, European Consortium for Political Research Workshop, 26-31 March, Mannheim. Halkların Demokratik Partisi Programı (2014) ve Seçim Beyannamesi.
Haytoğlu E (1997) Türkiye'de Demokratikleşme Süreci ve 1945'te Çok Partili Hayata Geçme Nedenleri, PAU Eğitim Fakültesi Dergisi, 3, 47-53.
Hearl D (1988) Ambivalence Revisited: An Analysis of Liberal Party Manifestos Since 1945, Liberal Parties in Western Democracies, Cambridge University Press, Cambridge.
https://www.tbmm.gov.tr/develop/owa/e_yayin.liste_q?ptip=SIYASI PARTI YAYINLARI.
Katz R S and Mair P (1994) How Parties Organize: Change and Adaptation in Party Organizations in Western Democracies, Sage, London.
Kaya E (2010) Sürdürülebilir Kalkınma Sürecinde Bankaların Rolü ve Türkiye'de Sürdürülebilir Bankacılık Uygulamaları, İşletme Araştırmaları Dergisi, 2 (3), 75- 92.
Kaypak Ş (2011) Küreselleşme Sürecinde Sürdürülebilir Bir Kalkınma İçin Sürdü- rülebilir Bir Çevre, KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 13 (20), 19-33.
Kaypak Ş (2012) Çevre Hukukunun Ulusal ve Uluslararası Boyutları, Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5 (10), 205-242.
Keleş R ve Hamamcı C (1998) Çevrebilim, İmge Kitabevi, Ankara.
Keleş R, Hamamcı C ve Çoban A (2009) Çevre Politikası, İmge Kitabevi, Ankara.
Kırımhan S (1995) Türkiye'de Çevre Sorunları ve Çevre Politikası, Yeni Türkiye Dergisi, 5, 164-168.
Levine S (1975) Values and Politics: A Content Analysis of Party Programmes, New Zealand Politics: A Reader (Ed. S. Levine), Cheshire, Melbourne.
Mansergh L and Thomson R (2007) Election Pledges, Party Competition, and Policymaking, Comparative Politics, 39 (3), 311-329.
Mayring P (2011) Nitel Sosyal Araştırmaya Giriş: Nitel Düşünce İçin Bir Rehber, Adnan Gümüş, Sezai Durgun (çev), BilgeSu Yayınları, Ankara.
McLeay E (1994) Political Issues and the Policy Agenda, Double Decision: The 1993 Election and Referendum in New Zealand (Eds.. J. Vowles and P. Aimer), Victoria University Press, Wellington.
Miller R (1989) The Democratic Party, New Zealand Politics in Perspective, Auckland, Longman Paul.
Milliyetçi Hareket Partisi Programı (2000 ve 2009) ve Seçim Beyannameleri. Naurin E (2011) Election Promises, Party Behaviour and Voter Perceptions, Palgrave Macmillan, London.
Ökmen M (2004) Çevre ve Politika, M Marin ve U Yıldırım (editör), Çevre Sorunlarına Çağdaş Yaklaşımlar, Beta Yayınları, İstanbul, 327-365.
Ökmen M ve Görmez K (2009) Türkiye'de Yerel Gündem 21 ve Yerel Yönetişim Uygulamaları, K Görmez ve M Ökmen (editör), Yerel Yönetimlerin Güncel Sorunları, Beta Yayınları, İstanbul, 324-338.
Öz E (1989) Dünyada ve Türkiye'de Ekoloji Hareketinin Gelişimi: Çevre Koruma Derneklerinden Siyasal Partilere, Türkiye Günlüğü, 3, 27-34.
Pearce D and Palmer C (2001) Public and Private Spending for Environmental Protection: A Cross Country Policy, Fiscal Studies, 22 (4), 403-456.
Refah Partisi Programı (1985 ve 1994) ve Seçim Beyannameleri.
Rohrbach S (1991) Elections in the Media Age: An Analysis of Political Party Platforms and TV News Transcripts Covering the 1984 American Election Campaign, Political Science Publication, Essex.
Rose R (1980) Do parties make a difference? Chatham House Publishers, Chatham.
Royed T J (1996) Testing the Mandate Model in Britain and the United States: Evidence from the Reagan and Thatcher Eras, British Journal of Political Science, 26 (1), 45-48.
Sosyaldemokrat Halkçı Parti Programı (1985) ve Seçim Beyannameleri.
Tekeli İ (1996) Habitat II Konferansı Yazıları, T.C. Toplu Konut İdaresi Başkanlığı Yayını, Ankara.
Thomson R (2001) The Programme to Policy Linkage: The Fulfilment of Election Pledges on Socio-economic Policy in the Netherlands, European Journal of Political Research, 40 (2), 171-197.
Tok T N (2012) Türkiye'deki Siyasal Partilerin Eğitim Söylemleri ve Siyasaları, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 18 (2), 273-312.
Topf R (1994) Party Manifestos, Labour's Last Chance? The 1992 Election and Beyond (Eds. A. Heath, R. Jowell, J. Curtice and B. Taylor), Dartmouth Publishing, Aldershot.
Tural E (2004) II. Meşrutiyet Döneminde Siyasal Partilerin Taşra Politikaları, Amme İdari Dergisi, 37 (4), 57-82.
Tutar F (2011) Türkiye'de Sürdürülebilir Kalkınma Bağlamında Çevre, Kalkınma ve Ticaret, Mevzuat Dergisi, 166, 1-16.