Amaç: Restorasyonlarda kullanılan dental materyallerin radyoopasitesi sekonder çürüklerin teşhisi, çürüğün restoratif materyalden ve diş dokusundan ayrılması, marjinal defektler, taşkınlıklar, açık marjinlerin tespiti ve pulpaya yakınlığın radyografik tanısında son derece önemli bir unsurdur. İdeal klinik performans için ihtiyaç duyulan radyoopasite derecesi materyalin türüne göre değişiklik göstermektedir. Radyoopasite ile ilgili çalışmalar genellikle mine, dentin ve alüminyum ile kıyaslanarak yapılmaktadır. Bu çalışmada cam iyonomer ve rezin esaslı farklı kaide materyallerinin radyoopasiteleri incelenerek; bunların mine, dentin ve alüminyum stepwedge’in radyoopasiteleri ile karşılaştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntemler: Sıklıkla kullanılan 5 kaide materyalinden (Nova Glass-F, Equia Fil, Ionofil, Vertise Flow, G-aenial Universal Flo) 10 mm çapında, 1 mm kalınlığında plastik disk şekilli örnekler hazırlandı. Yeni çekilmiş 3.molar dişlerden 1mm kalınlığında kesit alındı. Bütün örnekler fosfor plak üzerine yerleştirilerek fokal spot mesafesi 30 cm olacak şekilde 70 kVp ve 7 mAs’e görüntü alındı. Alınan görüntü Image J programına aktarılarak Mean Grey Value ölçüldü. Ölçülen değerin mmAl karşılığı hesaplanarak varyans analizi ve Tukey test ile analiz edildi. Bulgular: Vertise Flow, Nova Glass-F ve Equia Fil dentinden belirgin ölçüde yüksek radyoopasite değeri gösterirken (p < 0,05 ), İonofil ve G-aenial Universal Flo dentin ile benzer radyoopasite değeri göstermiştir (p > 0,05). Cam iyonomer içerikli kaide materyallerinin radyoopasite değerleri istatistiksel olarak benzer görülürken (p > 0,05), rezin esaslı kaide materyalleri birbirlerinden belirgin ölçüde farklı değerler göstermiştir (p < 0,05). Sonuç: Restoratif materyalin ve kaide materyalinin yeterli radyoopasiteye sahip olması önemli bir ihtiyaçtır. Buna karşılık piyasada yetersiz radoopasiteye sahip bazı kaide materyalleri de mevcuttur. Kaide materyallerinin radyoopasitesini değerlendiren çalışmalar periyodik olarak yapılmalıdır.

Background: The radiopacity of cavity base materials has been considered as an important requirement, improving the radiographic diagnosis. The advantages of radiopacity over radiolusent materials are the easy detection of recurrent dental caries and observation of the radiographic interface between the materials and tooth surfaces. This study aims to investigate the radiopacity of glass ionomer cements (GICs) and flowable resin composites (FRCs) using a digital phosphor plate, comparing them to the dental tissues (enamel-dentine), expressed as equivalent thickness of aluminum.Methods: Three disk-shaped specimens, 10 mm in diameter and 1 mm in thickness were prepared for each material. Specimens of enamel and dentine with the same thickness were obtained as a control. After setting of the base materials, specimens were placed on a phosphor plate together with aluminum step-wedge ( 1 to 16 mm in thickness ) and were exposed using a dental x-ray unit. Three measurements of radiographic density were obtained from each image of each item assessed ( base material, enamel, dentin, each step of the aluminum step-wedge) and the mean of these values was calculated. Radiopacity values were later calculated as equivalents of aluminum thickness. Data were analyzed by ANOVA and Tukey’s test.Results: As the Vertise Flow is the only material that showed higher radiopacity than enamel, other materials presented significantly lower radiopacity than it (p < 0.005). Vertise Flow, Nova Glass-F and Equa Fil showed significantly higher radiopacity than dentine (p < 0.005). However, no significant difference in radiopacity was observed between G-aenial Universal Flo, Ionoseal and dentine (p > 0.05).Conclusion: Equia Fil, Nova Glass-F, and Vertise Flow have higher radiopacity than dentin. However radiopacity value of base materials varies considerably. So this should be taken seriously when selecting materials.