Amaç: Bu çalışmanın amacı, termal ve mekanik yükleme döngülerinin, bir self – etch rezin yapıştırma simanının dentine bağlanma dayanımını in vitro şartlar altında değerlendirmektir.Gereç ve Yöntemler: Çürüksüz, 18 adet mandibular üçüncü molar diş üzerinde inlay kaviteleri hazırlandı. Restorasyonlar, feldspatik porselen kullanılarak hazırlandı (Vita VM9). Dentine bağlantı bir dual- cure, self- etch rezin yapıştırma simanı (Clearfil Esthetic Cement) kullanılarak sağlandı. Sonrasında dişler rastgele üç gruba ayrıldı: Grup I: Kontrol Grubu (termal veya mekanik siklus yok). Grup II: Termal siklus (5.000 termal siklus). Grup III: Mekanik yükleme siklusu (1.200.000 siklus). Herbir dişten (n:12) uzun eksen doğrultusunda kesiler yapılarak ikişer adet I-şeklinde kesitler elde edildi ve toplamda otuz altı adet örneğe, 1 mm/dk hızla çekme kuvvetleri uygulanarak kırılma sırasındaki maksimum kuvvet ölçüldü. Kırık hattı, ayrılma tipini tanımlamak amacı ile stereomikroskop (Olympus, SZ-PT) ile incelendi. Her bir simantasyon grubundan bir diş SEM (435 VP; Leo SEM Products) analizleri yapılmak üzere hazırlanarak arayüzeyler SEM altında incelendi.Bulgular: One-way ANOVA ile gruplar arasında anlamlı farklılıklar olduğu ortaya konuldu (p<0.05). Tukey’s HSD analizi, Grup III’te görülen ortalama MTBS değerinin Grup I ve Grup II’den anlamlı derecede düşük olduğunu ortaya koydu (p<0.05). Grup I ve Grup II arasında istatistiksel olarak anlamlı fark görülmemiştir (p>0.05).Sonuç: Bu çalışmanın sonuçlarına bakılarak, tüm gruplar için gözlenen asıl ayrılma tipinin interfasiyal (adeziv) tip olduğu söylenebilir. Ayrıca, sıcaklık değişimleri önemli derece etkili değil iken, mekanik yüklemenin bağlanma stabilitesi üzerine etkili olduğu görülmektedir.