Travma sonrası erken gebelik kaybı: olgu sunumu
Travmaya bağlı ortaya çıkan sağlık sorunları adli tıp disiplininin en önemli uğraş alanıdır. Travma sonrası erken gebelik kaybı olgusunda travmanın direk etkisi ya da sonuç ile travma arasındaki nedensellik bağının kurulması kişinin tedavi ve rehabilitasyon ihtiyacı kadar; hukukçular tarafından vücut dokunulmazlığına karşı işlenen suçların ‘neticesiyle ağırlaşmış yaralama’ kapsamında değerlendirebilmesi nedeniyle de adli tıp disiplini açısından önem taşımaktadır. Aralık 2010’da bir toplumsal gösteri sırasında kolluk kuvvetleri tarafından künt travma ve göz yaşartıcı kimyasal gazlara maruz kalma sonucu gebelik kaybı iddiasıyla gelen olgunun fiziksel muayenesinde herhangi bir travmatik lezyon saptanmamıştır. Olaydan 52 gün sonra yapılan tüm vücut kemik sintigrafisinde öyküsünde aktardığı fiziksel travmayı destekler nitelikte bulgular tespit edilmiş, ruhsal değerlendirmesinde travma sonrası stres bozukluğu ve majör depresyon tanılarıyla takibe alınmıştır. Olay sonrası başvurduğu sağlık merkezlerinin raporları değerlendirilmiş, olgunun erken gebelik kaybının etiyolojisinde travmayı ortaya koyabilecek tıbbi verilerin tartışılması amaçlanmıştır.
Early Pregnancy Failure After Trauma: Case Report
Emerging health problems due to trauma is one of the significant casualties of forensic medicine. In the case of early pregnancy failure after trauma, the direct effect of trauma or establishing the causality with trauma are important to assess the needs for treatment and rehabilitation, as well as for evaluation of the criminal act since failure of pregnancy caused by trauma changes the level of punishment. A case who suffered pregnancy failure after trauma is presented to discuss how to build the causality using further laboratory tests to support the story when there are no external injuries. Although no injuries were observed during external physical examination just after blunt trauma and tear gas chemicals exposure by law-enforcement officers during a public demonstration on December 2010. 52 days after the incident revealed increased activity in the body regions where physical trauma had been described in bone scintigraphy. The posttraumatic stress disorder and major depression were diagnosed and then followed by. Medicolegal reports that were prepared right after the trauma are all evaluated and discussed together.
___
- 1. Kırdak T, Yılmazlar T, Korun N. Travma ve Gebelik. Ulus Travma Derg 1995; 1 (1): 11-13.
2. Oxford CM, Ludmir J. Trauma in Pregnancy. Clin Obstet Gynecol 2009; 52 (4): 611-629.
3. Petrone P, Asensio J A. Trauma in Pregnancy: Assessment and Treatment. Scand J Surg 2006; (95): 4-10.
4. Mattox KL, Goetzl L. Trauma in Pregnancy. Crit Care Med 2005; 33 (10): 385-389.
5. Ikossi DG, Lazar AA, Morabito D, Fildes J, Knudson M.M. Profile of Mothers at risk: An analysis of Injury and Pregnancy Loss in 1,195 Trauma Patients. J Am Coll Surg 2005; 200 (1): 49-55.
6. Weiss HB, Songer TJ, Fabio A. Fetal death related to maternal injury. J Am Med Assoc 2001;286:1863–1868.
7. Soysal Z, Eke M. Gebelik ile ilgili adli tıp sorunları, Soysal Z,Çakalır C (eds)in Adli Tıp. II. Cilt. İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Yayınları, İstanbul 1999, 875-971.
8. Rogers FB, Rozycki GS, Osler TM ve ark. A multi-inssutional study of factors associated with fetal death in injured pregnant patients. Arch Surg 1999;134:1274-1277.
9. Giray H, Keskinoğlu P, Sönmez Y ve ark. Gebelikte aile içi fiziksel şiddet ve etkileyen etmenler. STED 2005; 15(10):217-220.
10. Widding Hedin L, Olof Janson P. Domestic violence trauma during pregnacy. Acta Obstet Gynecol Scand 2000; 79:625-30
11. Mihmanlı V, Karahisar G. Gebelikte travma, Şişli Etfal Hastanesi Tıp Bülteni 2012;46(4): 225-231
12. Pearlman MD. Motor veichle crashes pregnancy loss and preterm labor. Int J Gynaecol Obstet 1997;57:127-132
13. Can İÖ, Demiroğlu Uyanıker Z, Ulaş H et al. Travma Mağdurlarında Ruhsal Travma Bulguları. Nöropsikiyatri arşivi 2013;50:230-236.
14. İstanbul Protokolü, İşkence ve Diğer Zalimane, İnsanlık Dışı ve Aşağılayıcı Davranış ve Cezaların Etkin Soruşturma ve Belgelenmesi için El kitabı, Birleşmiş Milletler Eğitim Serisi No.8, Cenevre, 2001.
15. Özkalıpçı Ö, Şahin Ü, Baykal T et al. İşkence Atlası; İşkencenin Tıbbi Olarak Belgelendirilmesinde Muayene ve Tanısal İnceleme Sonuçlarının Kullanılması, ÖzkalıpçıÖ, Şahin Ü (eds.)Türkiye İnsan Hakları Vakfı Yayınları, 52 İstanbul, Ankara 2007,138-201
16. Özkalıpçı Ö, Unuvar U, Şahin U, İrençin Ş, Korur Fincancı Ş. A significant diagnostic method in torture investigation: Bone scintigraphy. FSI 2013; 226 (1-3): 142-45.
17. Lök V, Tunca M, Kumanlioglu K, Kapkin E, Dirik G. Bone scintigraphy as clue to previous torture. Lancet, 1991; 337: 846–847.
18. Mirzaei S, Knoll P, Lipp RW, Wenzel TH, Koriska K, Köhn H. Bone scintigraphy in screening of torture survivors. Lancet, 1998; 352: 949–951.