KAMU DİPLOMASİSİNE İLİŞKİN KURAMSAL ÇERÇEVE BAĞLAMINDA “GREAT BRITAIN” KAMPANYASI

Yirminci yüzyılda kitle iletişim araçlarının teknolojik yönden gelişmesi ve yaygınlaşması, ardından dijital medya aygıtlarının cebe sığacak kadar küçülmesi ve günlük hayatın her anında yanımızda olması siyasi hayata daha görünür kılmıştır. Buna paralel olarak uluslararası ilişkiler alanında ortaya çıkan bazı değişim ve dönüşümler diplomasinin, siyasi alan dışında, sosyal, kültürel ve ekonomik alanda da yürütülmesini zorunlu kılmıştır. Böylece uluslararası ilişkilerde esas hedef devlet görevlilerinde ziyada kamunun rızasını elde etmek olmuştur. Böylece kamu diplomasisi kavramı ortaya atılmıştır. Bu bağlamda, bu çalışmada öncelikle kamu diplomasisine ilişkin kuramsal birikim irdelenmiştir. Kamu diplomasisine ilişkin kuramlar, kavramlar, kavramsal çatışmalar ve kamu diplomasisinin ilişkide olduğu alanlara açıklık getirilerek kavramsal ve kuramsal bir çerçeve çizilmiştir. Bu çerçeve bağlamında dünyanın en geniş ölçekli kamu diplomasisi kampanyalarından biri olan, İngiltere’nin yürüttüğü “Great Britain” kapsamında Türkiye’de gerçekleştirilmiş etkinlikler analiz edilmiştir. Çıktılar çerçevesinde başarılı bir kampanya olduğu sonucuna ulaşılan “Great Britain”in kamu diplomasisi kuram ve kavramlarına uygun bir biçimde gerçekleştirildiği anlaşılmıştır.

THE “GREAT BRITAIN” CAMPAIGN IN THE CONTEXT OF THE THEORETICAL FRAMEWORK ON PUBLIC DIPLOMACY

In the twentieth century, the technological development and widespread use of mass media, and then the shrinkage of digital media devices to fit in a pocket and the fact that they are with us at every moment of daily life have made it more visible to political life. Parallel to this, some changes and transformations in the field of international relations made it necessary for diplomacy to be carried out in the social, cultural and economic fields as well as in the political field. Thus, the main goal in international relations has been to obtain the consent of the public rather than state officials. Thus, the concept of public diplomacy was introduced. In this context, in this study, first of all, the theoretical background on public diplomacy was examined. A conceptual and theoretical framework has been drawn by clarifying the theories, concepts, conceptual conflicts and areas of public diplomacy related to public diplomacy. In this context, the activities carried out in Turkey within the scope of "Great Britain", one of the world's largest public diplomacy campaigns, were analyzed. It was understood that "Great Britain", which was concluded to be a successful campaign within the framework of the outputs, was carried out in accordance with the theories and concepts of public diplomacy.

___

  • Anık, C. (2015). Meşruiyetin Sosyal Psikolojisi. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
  • Copeland, D. (2010). “The Seven Paradoxes of Public Diplomacy”. Ali Fisher ve Scott Lucas (Ed.), Trials of Engagement: Diplomatic Studies içinde (s. 183-200).
  • Boston: Martinus Nijhoff Publishers.
  • Cull, N, J. (2009). Public Diplomacy: Lessons from the Past. Los Angeles: Figueroa Press.
  • Çevik, S. (2014). Uluslararası Halkla İlişkilerde İnsani Yardımlar: Kamu Diplomasisi Boyutu. Ankara: Stratejik Düşünce Enstitüsü
  • Doğan, E. (2012). “Kamu Diplomasisinin Sunduğu Fırsatlar ve Kısıtlar Üzerine”. Abdullah Özkan ve Tuğçe Ersoy Öztürk (Ed.) Kamu Diplomasisi İçinde. İstanbul: Tasam Yayınları.
  • Ekşi, M. (2014). Kamu Diplomasisi ve Ak Parti Dönemi Türk Dış Politikası. Ankara: Siyasal Yayınevi.
  • Erzen, M, Ü. (2012). Kamu Diplomasisi. İstanbul: Derin Yayınları.
  • Gilboa, E. (2008). “Searching for a Theory of Public Diplomacy”. The Annals of the American Academy of Political and Social Science, 616, (55-77).
  • Leonard, M. (2002). Public Diplomacy. London: Foreign Policy Center.
  • Kavoğlu, S. (2013). Yapılandırmacı Perspektiften Kamu Diplomasisi Ve Türkiye: Abd Yazılı Basınından Yansımalar. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Hakemli Dergisi. 45. 115-128.
  • Melissen, J. (2005). “The New Public Diplomacy: Between Theory and Practise”. Jan Melissen (Ed), The New Public Diplomacy içinde. (3-27). London: Palgrave Macmillan.
  • Nye, J. (1990). Bound to Lead: The Changing Nature of American Power. New York: Basic Books.
  • Nye. J. (2002). Paradox of Amarican Power. New York: Oxford University Press.
  • Nye, J. (2005). Yumuşak Güç: Dünya Siyasetinde Başarının Rolü. Ankara: Elips Kitap
  • Olins, W. (2005). “Making a National Brand”. Jan Melissen (Ed), The New Public Diplomacy içinde. (169-179). London: Palgrave Macmillan.
  • Ozankaya, Ö. (1975). Toplumbilim Terimleri Sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
  • Ronfeldt, D. ve Arquilla, J. (2009). “Noopolitik, A New Paradigm for Public Diplomacy”. Nancy Snow ve Philp M. Taylor (Ed), Routledge Handbook of Public Diplomacy içinde. (352-366). New York: Routledge.
  • Sancar, G, Y. (2012). “Uluslararası Halkla İlişkiler Yönetimi Olarak Kamu Diplomasisi: Türkiye İçin Bir Model Önerisi”. (Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Signitzer, B. Ve Coombs, T. (1992). “Public Relations and Public Diplomacy: Conceptual Divergence”. Public Relations Review. 18:2, (137-147).
  • Szondi, G. (2008). “Public Diplomacy and Nation Branding: Conceptual Similarities and Diffrenceses”. Discussion Paper in Diplomacy, 112. Hollanda: Netherland Institue of International Relations Clingeldael.
  • Tuncer, H. (1995). Eski ve Yeni Diplomasi. Ankara: Ümit Yayıncılık.