Klasik Batı Müziğindeki tonal kavram, yaratıcının öznelliği ve çağa uygun olarak sürekli bir değişim ile karşımıza çıkmaktadır. Her bestecinin kendine has yöntemleri dinleyicinin kulaklarında farklı algılamalar yaratmaktadır. Sırasıyla üçlü (ve/veya dörtlü) aralıklarla inşa edilen akor, yapıyı “triat” olarak adlandırmakta ve tonal kavramın hücresini oluşturmaktadır. Besteciler, öznel sanatın tonal tekniklerle yorumlanmasındaki çalışmaları yaratırken kişisel tekilliğin zaferine ulaşmak için bu ilkel semptomu kullandılar. Bu bağlamda la minör, farklı ortamlarda değişken davranışlar göstermekte olan tekil bir hücresel organizma olarak ele alınmıştır. Bu makalede aynı tonal kavramları farklı anlamlar ile kullanan Hugo Wolf’un “Das verlassene Mägdlein” ve Francis Poulenc’in “Ce Doux Petit Visage” şarkılarına karşılaştırma yönteminin uygulandığı ayrıntılı analizler sunulacak ve neden bu iki parçadaki la minörlerin farklı anlamlar barındırdığı sorusu sorulacaktır. Cevap, Riemann yönteminde ve bu yöntemin duyumsal beğenisinde aranmaktadır. 

The tonal concept of the Western Classical Music appears to be as a constant change due to the era and subjectivity of the creator. Each composer has her/his own approach that creates different perception at the audience’ ears. A chord constructed by thirds (and/or fourths) intervals respectively naming the structure as “triad” is the cell of the tonal concept. Composers creating their works of interpreting subjective art with tonal techniques used this primitive symptom aiming to reach the goal of personal singularity. In this context, a minor is taken as a single cellular organism that behaves variably in different environments. In this essay, there will be detailed analysis using tools of a comparative method applied to songs by Hugo Wolf’s Das verlassene Mägdlein and Francis Poulenc’s Ce Doux Petit Visage who used same tonal concepts with different meanings. A question “why does an a minor bear different meanings in these pieces?” is asked. The answer is searched in Riemannian approach and its aural appreciation.