Yirminci yüzyıl sanatı, görsel anlamda pek çok dil ve söylem uslubunun oluştuğu, klasikanlayıştan dijitale değin temsil olanaklarının sonsuzlaştığı; kendi içinde pek çok kırılmayıbarındıran ve tüm radikal uygulamalara karşın, birinin diğerinin varlık alanını işgaletmediği bir süreç olarak tanımlanabilir. Bu sürecin devamı olan günümüz sanatı ise, tümsanatsal söylemlerin, buna sanatın sonladığı, resmin öldüğü söylemleri de dahil olmaküzere, ziyadesiyle çoğaldığı ve tartışıldığı yeni sanat kavrayışı olarak karşımıza çıkar. Birdil olarak resim, tıpkı diğer sanatsal üretme edimlerinde olduğu gibi, ait olduğu zamanauygun bir ifade biçimini daima yakalamıştır. 1970 ve 1980’lerin uygulamalarına karşıarayış içinde olan sanatçılar Neo-Geo olarak da bilinen yeni geometri resim anlayışınıortaya koymuşlardır. Malzeme olarak her çeşit eşyanın ve ortamın, özellikle geometrikbiçimlerin kullanıldığı çalışmalarda, temel olarak aşırı alaycı ve soğuk bir dil yüklenenNeo-Geocu sanatı Hal Foster, yeni geometri ve simülasyonizm olmak üzere iki tanımlaketegorize eder