Ağrıdağı Efsanesi'nde Sözellik Deneyimi

Sözlü kültür ile yazılı kültür sınırları arasında özgürce ve özgünce gezinebilen bir yazar olarak Yaşar Kemal, sadece Ağrıdağı Efsanesi’nde değil, diğer eserlerinde de geleneksel anlatı kalıplarından beslenir. Ağrıdağı Efsanesi’ndeki sözellik deneyiminin izini sürmek ve söz konusu deneyimin yazılı kültüre ait modern anlatı tekniği ile etkileşimi sonucunda geçirdiği dönüşümün özelliklerini belirlemek bu yazının amaçlarıdır. Sözel ifade kalıpları, geleneksel tipler ve aşk anlatısına ait içeriğin geçirdiği bu dönüşümün yazı teknolojisinin ortaya koyduğu özerk alanda; içsel ifadelere, bireysel anlamda değişen karakterlere ve bir toplum anlatısına evrildiği ortaya konacaktır. 

___

  • Alpaslan, G. G. (2002). XIX. Yüzyıl Anlatılarında Sözlü Kültür Etkileri. Kültür Bakanlığı Yayınları: Ankara. Boratav, P. N. (1984). Folklor ve Edebiyat. Adam Yayınları: İstanbul.
  • Durmuş, G. (2010). “Yaşar Kemal’in “Ağrıdağı Efsanesi” Başlıklı Romanına Arketipsel Bir Yaklaşım”. Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 1, 21-29.
  • Kekeç, İ. (2015). Geleneksel Türk Tahkiyesinin Modern Türk Hikayesine Yansımaları (1990-2010). Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Basılmamış Doktora Tezi.
  • Kemal Yaşar (2015). Ağrıdağı Efsanesi. Yapı Kredi Yayınları: İstanbul.
  • Ong, W. J. (2007). Sözlü ve Yazılı Kültür. (Çev.: Sema Postacıoğlu Banon). Metis Yayınları: İstanbul.
  • Topcu M. (2008). Yaşar Kemal’in Romanlarında Halkbilimi Unsurları. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Basılmamış Doktora Tezi.
  • Sanders, B. (2013). Öküzün A’sı. (Çev.: Şehnaz Tahir). Ayrıntı Yayınları: İstanbul.
  • Zariç, M. (2011). “Ağrıdağı Efsanesi Romanında Mitik ve İdeolojik Yapı”. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 2, 58-72.