TÜRKİYE'DE MİSYONERLİK VE DİN EĞİTİMİ

Recently, it has been observed that discussions pertaining to missionary and missionaryactivities have been increased in Turkey. It is argued that new legislations in line withthe extension of freedom of faith and though create in a more convenient socialclimate for missionary activities. It should be noted that majority of such discussionson missionary cannot be considered in a scientific manner. In this context, this articleaims to explain to following issues: dimensions of missionary activities in Turkey,reasons for religious conversion and main target of missionary, religious education andmissionary, and possibble changes and measures in Turkish religious education toprevent or decrease the influence of missonary activities on particulary youth.

Anahtar Kelimeler:

misyonerlik, din değiştirme ve misyonerlik, din eğitimi, gençlik

Religious Education and Missionary in Turke

Keywords:

missionary, religious conversion an d missionary, religious education,

PDF

___

Aycan, İ. (2005) “Mevcut Din Öğretimi Uygulamalarının Değerlendirilmesi”, Türk Milli Eğitim Sisteminde Din Eğitimi ve Öğretimi Sempozyumu, Yarınlar İçin Düşünce Platformu, 2-3 Mart 2005, Ankara, ss. 35-40.
Ayhan, H. ve diğerleri (2004) Din ve Ahlak Eğitim Öğretimine Yeni Yaklaşımlar, İstanbul, DEM Yayınları.
Canbolat, S. (2004) Bir Kelam Problemi Olarak Dinden Dönmenin sebepleri, Bu Sebeplein Tarihte ve Günümüzde İslam’dan Dönmeyle İlişkisi, Türkiye’de Hristiyan Olan Müslümanlar Örneği, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi.
Davison, A. (1995) ‘Secularization and Modernization in Turkey: the ideas of Ziya Gokalp’ in Economy and Society, vol. 24, no.2, pp. 189-224.
Erbaş, A. (2004) “Müzakere” Türkiye’de Misyonerlik Faaliyetleri, ed. Ö. F. Harman, İSAV, 17-18 Nisan 2004.
Goldman, R. (1964) Religious Thinking From Childhood to Adolescent, London: Routledge & Kegan Paul.
Gündüz, A. (2000) “Türkiye’nin AB Üyeliği ve AB’de Din Özgürlüğü”, Avrupa Araştırmaları Dergisi, 8 (1-2),47-58.
Gündüz, Ş. (2005) Misyonerlik, Ankara, DİB Yayınları.
Güven, H. (2005) “Asıl Dinlerine Dönüyorlar”, Aksiyon, 14 Mart 2005, 18-23.
Haydaroğlu, İ. P. (1990) Osmanlı İmparatorluğunda Yabancı Okullar, Ankara.
Hökelekli, H. (2004) “Gençlii Misyonerliğe Karşı Koruyucu Önlemler”, Türkiye’de Misyonerlik Faaliyetleri,ed. Ö. F. Harman, İSAV, 17-18 Nisan 2004.
Kasap, A. (2004) Lise Öğrencilerinin Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersinden Beklentileri, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi.
Kaymakcan, R. (1996) "Religious Education in the Multi-Party Period in Turkey" in East/West Education, vol. 17, no. 1&2, pp. 91-107.
Kaymakcan, R. (1998) A Comparison of Religious Education in Secondary in Turkey and England: with Special Reference to the Teaching of Islam, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Leeds Üniversitesi (İngiltere).
Kim, H. C. (2003) Din Değiştirmenin Entellektüel Arka Planı, İstanbul: Kaynak Yayınları.
Konuk, Y. (1994) Okul Öncesi Çocuklarda (5-6 Yaş) Dini Duygunun Gelişimi ve Eğitimi, Ankara: TDV Vakfı.
Köse, A. (1997) Neden İslamı Seçiyorlar: Müslüman Olan İngilizler Üzerine Psiko-sosyolojik Bir İnceleme, İstanbul, TDV Yayınları.
Kula, N. (2001) Kimlik ve Din (Ergenler Üzerine Bir Araştırma), İstanbul: Ayışığı Yayınları.
Malkoç, N. (2004) “Türkiye’de Protestan Misyonerliği”, Türkiye’de Misyonerlik Faaliyetleri,ed. Ö. F. Harman, İSAV, 17-18 Nisan 2004.
Özeri, Z. N. (2004) Okul Öncesi Din ve Ahlak Eğitimi, İstanbul: DEM Yayınları.
Rivard, Jean-François and Massimo Amadio (2003). Teaching Time Allocated to Religious Education in Official Timetables, Prospects, XXXIII/2.
Streib, H. & Keller, B. (2003) “The Variety of Deconversion Experiences: Contours of a Concept in Respect to Empirical Research”, Conference of the Group of European Psychologists of Religion / The International Association for the Psychology of Religion in August 2003 in Glasgow, Scotland.
UNESCO (2003) “Education and Religion: The Paths of Tolerance, Prospects”, Quarterly Review of Comparative Education, Vol. XXXIII, no.2.