Uluslararası İlişkilerde Bir Kamu Diplomasisi Aracı Olarak Spor: ABD ve Katar Örnekleri
Spor karşılaşmalarının sadece bir oyundan ibaret olmadığını keşfedenler, sporu farklı amaçlar için kullanmaktadırlar. Sporun
farklı amaçlara hizmet edebileceğini keşfedenler 1900’lü yılların ilk yarısında Mussolini ve Hitler gibi ülke liderleri olduktan
sonra, ülkeler sporu kendi çıkarlarına uygun bir şekilde kullanmaya başlamışlardır. Bu süreçte ülkeler son yıllarda kamu
diplomasisi politikalarına sporu da eklemişlerdir. Kamu diplomasisi alanına, bir yumuşak güç aracı olarak sporun girmesinin
nedeni, spor karşılaşmalarının uluslararası kamuoyunda uyandırdığı ilgidir. Başta Uluslararası Olimpiyat Komitesi’nin bir
ürünü olan Yaz Olimpiyat Oyunları ile Uluslararası Futbol Federasyonları Birliği’nin (FIFA) Dünya Kupası, markalaşmayı
başarmış uluslararası spor organizasyonları olarak milyonlarca hatta milyarlarca kişi tarafından büyük bir tutkuyla takip
edilmektedirler. Böyle bir gerçek söz konusuyken, ülkeler sporun kitlelerle olan bu ilişkisinden faydalanmaya çalışmaktadırlar.
Bu çalışma ABD ve Katar’ın kamu diplomasisi stratejileri çerçevesinde bir yumuşak güç aracı olarak sporun gücünden nasıl
faydalandıklarını, ne gibi yöntemler izlediklerini ve beklentilerini ortaya koymaktadır. Bu iki ülkenin seçilme nedeni, farklı
özelliklere sahip her ikisinin de bu alanda uyguladıkları başarılı stratejilerdir.
___
- Aarondel, L. ve Duhautois, R. (2018). L’Argent du Football, Paris: Editions Cepremap.
- Andreff, W. 2012. Mondialisation Economique du Sport, Bruxelles: De Boeck.
- Boniface, P. (2007). Futbol ve Küreselleşme (Yerguz, İ,Çev.) İstanbul: Ntv Yayınları.
- Boniface, P. (2012). J.O Politiques, Paris: Jean-Claude Gawsewitch.
- Boniface, P. (2014). Géopolitique du Sport, Paris: Armand Colin.
- Boniface, P. (2018). Géopolitique, Paris: EditionsEyrolles.
- Bostancı, M. (2012). Kamu Diplomasisinde MedyanınRolü ve Önemi. İstanbul: Anahtar Kitaplar Yayınevi.
- Çetin, C. (2021). Sporun Jeopolitiği, Ankara: Nobel.
- Çetin, C. (2015). Spor İletişimi, Ankara: Nobel.
- Ennasri, N. (2013). L’énigme du Qatar, Paris: Irıs.
- Guegan, J.P. (2017). Géopolitique du Sport, Paris: Edition Bréal.
- Klein, N. (2002). No Logo, (Uysal, N. Çev), Ankara: Bilgi Yayınevi.Une Tuile de Plus Pour Doha. (2017, 13 Ekim). L’Equipe, s. 4.
- Lafeber, W. (2001), Michael Jordan ve Yeni Küresel Kapitalizm, (Morin, A, Çev), İstanbul: Cep Yayınları.
- Montague, J. (2018). Oyunun Efendileri, Futbolun Süper Zenginlerinin Önlenemez Yükselişi, (Yurdesin, D, Çev.), İstanbul: İthaki Yayınları.
- Pasolini, P. (2012). Les Terrains. Ecrits sur Le Sport, Paris: Le Temps Des Cerises.
- Saraçlı, M. (2014). Güç Unsurları Çerçevesinde Bir Algı Yönetimi Unsuru Olarak (Yeni) Kamu Diplomasisi ve Türkiye. B. Karabulut (Ed.), Algı Yönetimi içinde (ss. 273–308). İstanbul: Alfa Yayınları.
- Sönmezoğlu, F. (2014). Uluslararası Politika ve Dış Politika Analizi, İstanbul: Der Yayınları.
- Vassort, P. (2005). Football et Politique, Paris: L’Harmattan.
- Verschuuren, P. (2013). Les Multiples Visages du Sport Power, Revue Internationale et Stratégique, No: 89- 2013/1, Paris: Armand Colin, ss.131-136.