Sosyal Medya Kullanımı: Yeme Bozukluğu Nedeni Olabilir Mi?

Sosyal medya kullanımı özellikle gençler başta olmak üzere tüm yaş gruplarında her geçen gün hızla artmaktadır. Sağlık ve zindelikle ilgili sosyal medya paylaşımları da oldukça popülerdir ve bu nedenle sosyal medyada sağlıkla ilgili birçok içerik üretilmektedir. Bu duruma paralel olarak çok sayıda sağlık tüketicisi sosyal medya kanallarında sağlıkla ilgili bilgi aramaktadır; ancak bu platformlardan elde edilen bilgiler yanıltıcı olabilmektedir. İnternet ve sosyal medya platformlarına erişim kolaylığının artması, yeme bozukluğu olan bireylere duygularını, deneyimlerini ve hastalıkları ilgili bilgileri paylaşmaları için ortam oluşturmaktadır. Yeme bozuklukları, insanların yeme davranışlarında ve buna bağlı düşünce ve duygularında önemli problemlere neden olan psikiyatrik bir hastalıktır. Kadınlarda ve adölesanlardan daha sık görülmektedir. Yeme bozukluğu etiyolojisi çevresel, genetik faktörler gibi otuzdan fazla tanımlanmış risk faktörü içermektedir. Çevresel faktörler arasında ailenin durumu ve kişilerarası ilişkiler, medyaya maruz kalma bulunurken, diğer faktörler arasında diyet ve vücut algısı ile ilgili kültürel vurgular bulunmaktadır. Pro yeme bozukluğu içerikli web siteleri, yeme bozukluğunun sürdürülmesine neden olabilmektedir. Anoreksiya yanlısı web siteleri, düzensiz yemek yemeyi teşvik ederek, anoreksiyi bir moda ya da güzellik algısı olarak görülmesini sağlamaktadır. Ayrıca bu siteler nasıl anoreksik olacağına dair ipuçlarını da paylaşmaktadır. Bu web sitelerine maruz kalma, olumsuz ruh hali ve azaltılmış benlik saygısı, algılanan çekiciliği azaltma ve katı diyet denemeleri gibi olumsuz etkilerle ilişkilendirilmiştir. Bu derlemede sosyal medyanın yeme bozuklukları üzerinde etkilerini gözden geçirmek amaçlanmıştır. Bu derlemede sosyal medyanın yeme bozuklukları üzerine etkilerini ve oluşturduğu potansiyel olumsuzlukları güncel literatür ışığında gözden geçirmek amaçlanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Sosyal medya, yeme bozukluğu, anoreksiya nervoza, bulimiya nervoza

The Use of Social Media: Can the Eating Disorder Cause

The use of social media is increasing rapidly with each passing day. Health and fitness-related social media content is very popular and many health-related content is produced on social media. In parallel to this situation, many health consumers are looking for health-related information in social media channels; however, information from these platforms can be misleading. Increased ease of access to the internet and social media platforms provides an environment for individuals with eating disorders to share their feelings, experiences and information about their diseases. Eating disorders is a psychiatric disorder that causes important problems in people's eating behavior and related thoughts and feelings. It is more common in women and adolescents. The etiology of eating disorder includes more than 30 defined risk factors such as environmental and genetic factors. Environmental factors include family status and interpersonal relationships, media exposure, while other factors include a cultural emphasis on diet and body perception. Pro eating disorder content websites may cause eating disorder to continue. Because pro-Anorexia websites promote eating irregularly, allowing anorexia to be seen as a fashion or beauty perception. They also share tips on how to become anorexic. Exposure to these websites has been associated with adverse effects such as negative mood and reduced self-esteem, reduced perceived attractiveness, and increased diet in experimental studies. In this review, we aimed to review the effects of social media on eating disorders and its potential negativities with the current literature.

Keywords:

Anorexia nervosa, bulimia nervosa,

PDF

___

[1] Jindal, P., Narayan, A., Ganesan, S., & MacDermid, J. C. (2016). Muscle strength differences in healthy young adults with and without generalized joint hypermobility: a cross-sectional study. BMC sports science, medicine and rehabilitation, 8(1), 12.
[2] Iatridou, K., Mandalidis, D., Chronopou-los, E., Vagenas, G., & Athanasopoulos, S. (2014). Static and dynamic body balance following provocation of the visual and vestibular systems in females with and wit-hout joint hypermobility syndrome. Journal of bodywork and movement thera-pies, 18(2), 159-164.
[3] Stanley P. Brown, Wayne C. Miller JME. Female-specific issues. In: exercise physiol-ogy: basis of human movement in health and disease. Lippincott Williams & Wilkins; 2006. p. 405–28. [4] Schmidt, H., Pedersen, T. L., Junge, T., Engelbert, R., & Juul-Kristensen, B. (2017). Hypermobility in adolescent athletes: pain, functional ability, quality of life, and mus-culoskeletal injuries. journal of orthopaedic & sports physical therapy, 47(10), 792-800.
[5] Ambegaonkar, J. P., Cortes, N., Caswell, S. V., Ambegaonkar, J. P., & Wyon, M. (2016). Lower extremity hypermobility, but not core muscle endurance influences bal-ance in female collegiate danc-ers. International journal of sports physical therapy, 11(2), 220.
[6] Sahin, N., Baskent, A., Cakmak, A., Salli, A., Ugurlu, H., & Berker, E. (2008). Evaluation of knee proprioception and ef-fects of proprioception exercise in patients with benign joint hypermobility syndrome. Rheumatology International, 28(10), 995-1000.
[7] Scheper, M., de Vries, J., Beelen, A., de Vos, R., Nollet, F., & Engelbert, R. (2014). Generalized joint hypermobility, muscle strength and physical function in healthy adolescents and young adults. Current rheumatology reviews, 10(2), 117-125.
[8] Clifton, D. R., Harrison, B. C., Hertel, J., & Hart, J. M. (2013). Relationship between functional assessments and exercise-related changes during static balance. The Journal of Strength & Conditioning Research, 27(4), 966-972.
[9] Beydağ Odabaşı, B. (2009). Kas iskelet sistemi problemi olan hastalarda hipermo-bilite sıklığı ve tespit edilen hipermobil has-talardaki kas iskelet sistemi problemlerinin dağılımı (Doctoral dissertation, Adnan Men-deres Üniversitesi, Tıp Fakültesi).
[10] Ozcan, A., Donat, H., Gelecek, N., Ozdirenc, M., & Karadibak, D. (2005). The relationship between risk factors for falling and the quality of life in older adults. BMC Public Health, 5(1), 90.
[11] Walaszek, R., Chwała, W., Walaszek, K., Burdacki, M., & Błaszczuk, J. (2017). Evaluation of the accuracy of the postural stability measurement with the Y-Balance Test based on the levels of the biomechani-cal parameters. Acta of bioengineering and biomechanics, 19(2).
[12] Hazar, F., & Taşmektepligil, Y. (2008). Puberte öncesi dönemde denge ve esnekliğin çeviklik üzerine etkilerinin incelenmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 6(1), 9-12.
[13] Borghuis J, Hof AL, Lemmink KA The importance of sensory-motor control in pro-viding core stability: implications for measu-rement and training. Sports Med. 2008; 38(11):893-916.
[14] Gordon AT Ambegaonkar JP Caswell SV. Relationships between core strength, hip external rotator muscle strength, and star excursion balance test performance in fema-le lacrosse players. Int J Sports Phys Ther. 2013;8(2):97-104.
[15] Ambegaonkar JP Mettinger LM Caswell SV Burtt A Cortes N. Relationships between core endurance hip |strength, and balance in collegiate female athletes. Int J Sports Phys Ther. 2014;9(5):604-616.