Ali EKŞİ, Fulya Atalay Yalçın, Gülce Kirazlı, Ebru Kalyoncu, İsmail Cem Kantarlı

Üniversite Öğrencilerinin Akran İlişkilerinde Sosyal Beceri ve Çatışma Yönetme Becerisi Durumunun İncelenmesi

Bu çalışmada, üniversite öğrencilerinde sosyal beceri düzeyi ve çatışma yönetme becerisini etkileyen faktörlerin değerlendirilmesi ve bu iki değişken arasındaki ilişkinin açıklanması amaçlanmıştır. “Sosyal Beceri Envanteri Ölçeği” ve “Çatışma Çözme Ölçeği” kullanılarak yapılan anket çalışmasında, İzmir Ege Üniversitesi evren olarak belirlenmiştir. Örneklem Ege Üniversitesi merkez yerleşkesindeki meslek yüksekokullarında öğrenimlerine devam eden öğrencilerden basit rastgele örneklem yöntemi ile seçilmiştir. Çalışmaya toplam 215 öğrenci alınmıştır. Verilerin analizinde frekans dağılımı ve yüzdelerden yararlanılmış, değişkenler arasındaki fark ki-kare testi ile belirlenmiştir. Katılımcılarda sosyal beceri düzeyi %68,4 oranında orta düzeyde ve %31,6 oranında yüksek olarak belirlenmiştir. Sosyal beceri düzeyinde kültürel faaliyetlere katılma durumu, düzenli uğraşta bulunma ve üniversite öğrenci topluluklarında yer alma etkilidir. Katılımcılarda çatışma yönetimi becerisi ise %9,8 düşük, %56,7 orta ve %33,5 oranında yüksek olarak bulunmuştur. Çatışma yönetimi becerisinde, eğitim görülen okul, sınıf, cinsiyet, kültürel faaliyetlere katılma, düzenli uğraş ve öğrenci topluluklarında yer alma etkilidir. Sosyal becerisi yüksek olan üniversite öğrencilerinde çatışma çözme becerisinin de daha gelişmiş olduğu görülmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Üniversite öğrencisi, Sosyal beceri, Çatışma yönetimi, Akran ilişkileri

Investigation of social skill and conflict management skill status in peer relations of university students

Introduction and Objective: The impact of the social environment on social skills and conflict management is important. In this study, it was aimed to evaluate the factors affecting the level of social skill and conflict management ability and to explain the relationship between this two variables in university students. Materials and Methods: In the questionnaire study using “Social Skill Inventory Scale” and “Conflict Resolution Scale”, İzmir Ege University was determined as the population. The sample of this study was selected by simple random sampling method from the students who continue their education at the vocational higher schools in the Ege University’s central campus. A total of 215 students took part in the study. In data analysis, frequency distribution and percentages were used and chi-square test was used to determine the difference between variables. Findings: Social skill level of 68,4% of participants was determined as moderate and 31,6% of participants was determined as high. Participation in cultural activities, regular recruitment and participation in college student communities are influential at the level of social skills. Conflict management skill level of 9,8% of participants was low, 56,7% of participants was moderate and 33,5% of participants was high. Results: Type of school, class, gender, cultural activities, regular occupation and participation in student communities are influential in conflict management skills. It is also seen that conflict resolution skills of university students with high social skills are more developed.

Keywords:

University student, Social skill, Conflict management, Peer relations,

PDF

___

1. Şentürk, Ü. (2006). Parçalanmış Aile Çocuk İlişkisinin Sebep Olduğu Sosyal Problemler (Malatya Uygulaması)”. İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyoloji Ana Bilim Dalı, Doktora Tezi, Malatya.
2. Şirvanlı-Özen, D. (2006). “Ergenlerde akran zorbalığına maruz kalmanın yaş, çocuk yetiştirme stilleri ve benlik imgesi ile ilişkisi”. Türk Psikoloji Dergisi, 21 (58), 77-94.
3. Ekşi, A. (2017). Demokrasinin temsil krizi bütünleşik afet yönetimi pratiği çözümleyici mi?. İzmir: Kitapana Yayınevi.
4. Miesen, M. (2013). Katılım Kabusu. İstanbul: Metis.
5. Güner, İ. (2007). “Çatışma çözme becerilerini geliştirmeye yönelik gruprehberliğinin lise öğrencilerinin saldırganlık ve problem çözme becerileri üzerindeki etkisi”. İnönü Üniversitesi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Malatya.
6. Stevahn, L., Johnson, DW., Johnson, RT., Schultz, R. “Effects of conflict resolution training integrated into a high school social studies curriculum”. J Soc Psychol, 142 (3): 305-31.
7. Johnson, D.W., Johnson, R. (1997). “The impact of conflict resolution training in middle school”. Journal of Social Psychology, 137: 11-22.
8. Yüksel, G. (1998). “Sosyal beceri envanterinin türkçeye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışmaları”. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2 (9), 39-48.
9. Akbalık, G. (2001). “Çatışma çözme ölçeğinin (üniversite öğrencileri formu) geçerlilik ve güvenilirlik çalışması”. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Derg, 2 (16): 7-13.
10. Şenol, E., Türkçapar, Ü. (2016). “Öğretmen adaylarının sosyal beceri düzeylerinin incelenmesi”. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (40): 445-456.
11. Deniz, ME. (2003). “Üniversite öğrencilerinin sosyal beceri düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi”. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (9): 501-521.
12. Basım, HN., Çetin, F., Meydan, CH. (2009). “Kişilerarası çatışma çözme yaklaşımlarında kontrol odağının rolü”. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (21): 57-69.
13. Hislişahin, N., Basım, HN., Çetin, F. (2009). “Kişilerarası çatışma çözme yaklaşımlarında kendilik algısı ve kontrol odağı”. Türk Psikiyatri Dergisi, 20 (2): 153-163.
14. De Wied, M., Branje, SJT., Meeus, WHJ. (2007). “Empathy and conflict resolution in friendship relations among adolescents”. Aggressive Behavior, (33): 48-55.
15. Şahan, H. (2008). “Üniversite öğrencilerinin sosyalleşme sürecinde spor aktivitelerinin rolü”. KMU İİBF Dergisi, 10 (15): 260-278.
16. Schutte, N., Malouff, J. M., Bobik, C. (2001). “Emotional ıntelligence and ınterpersonal relations”. The Journal of Social Psychology, 141 (4): 523-536.
17. Karahan, T. F., (2005). “Bir iletişim ve çatışma çözme beceri eğitimi programı’nın üniversite öğrencilerinin güvengenlik düzeylerine etkisi”. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi; 18 (2): 217-23.