Televizyon Yayınlarında Yer Alan Cinsel İçeriklerin Çocukların Gelişimleri Üzerindeki Rolü Konya Meram, Selçuklu, Karatay İlköğretim Okulları Üzerine Bir Araştırma

İçinde bulunduğumuz yüzyılda, çocuk gelişimi ve kitle iletişim araçları arasında sıkı sıkıya bir ilişki vardır. Bu araçların, çocuklar için en etkili olanı ise televizyondur. Çalışmanın temel amacı, televizyonun çocuklar üzerindeki rolünü araştırarak, televizyon yayınlarındaki cinsel içeriklerin çocukların gelişimlerinde etkisi olup olmadığını açığa çıkarmaktır. Bu amaçla gerçekleştirilen çalışmada, Konya’da 4 farklı bölge seçilerek, farklı sosyo-ekonomik durumlarda olan örneklem grubundan veriler elde edilmekte ve bu veriler uzmanlardan alınan bilgilerle ve literatür taramasıyla desteklenmektedir. "Televizyon Yayınlarında Yer Alan Cinsel İçeriklerin Çocukların Gelişimleri Üzerindeki Rolü" isimli çalışmada edinilen bulgular sonucunda, çocuklar televizyon yayınlarından etkilenmektedir ve televizyon dizilerinde çıkan cinsel içerikler, çocukların dikkatini çekmekte ve merak duygusunu artırıp, cinsel konuları araştırmasına, bu konuda çeşitli sorular sorarak merak duygusunu gidermeye çalışmasına sebep olmaktadır. Televizyonda yer alan cinsel içerikli yayınlar, çocuklardaki cinsel dürtülerin normalden önce uyarılmasında ve çocukların cinsel bilgi edinmeye normalden önce başlamasında etkendir. Müstehcen yayınlarla çocukların yanında karşılaşan ailelerin telaşa kapıldığı, çocuğun gördüğü görsel hakkında bilgi vermek yerine televizyon kanalını değiştirdiği de tespit edilen sonuçlar arasındadır. Çalışmamızda, cinsel eğitim eksikliği gün yüzüne çıkmış olup, yeteri kadar cinsel eğitim verilmeyen çocuğun ergenliğe geçiş döneminde ve sonrasında birçok problemle karşılaştığı görüşü de çıkan sonuçlar arasındadır

Anahtar Kelimeler:

Çocuk, Ergenlik, Medya, Cinsel Eğitim

The Role Of Sexual Contents In Television Broadcasts On The Development Of Children

In the century we are involved, there is a close relationship between child development and the mass media. The most effective of these tools for children is television. The main purpose of the study is to investigate the role of television on children and to reveal whether the sexual content of television broadcasts is an effect on children's development. In this study, 4 different regions are selected in Konya and data are obtained from the sample group of different socio-economic situations and these data are supported by the information obtained from the experts and by the literature review. As a result of the findings in the study named "The Role of Sexual Contents in Television Broadcasts on the Development of Children", children are affected by television broadcasts and sexual content in television series attracts the attention and curiosity of children, causes investigating sexual issues by asking questions on that subject. Sexual content on television is a factor on arousal of sexual stimulation of the children heterochronicly and beginning to acquire sexual information much earlier. It is also one of the results that the families who are exposed to obscene publications by the children have changed the television channel instead of giving information about the visuals that the child has been confronted with. In our study, the lack of sexual education has come to light and it is among the results that the child who is not given sexual education has encountered many problems during and after transition to adolescence

Keywords:

Child, Adolescence, Media, Sexual Education,

PDF

___

Aral, N. ve Akdaş, Y. (1997) Çocukların televizyon ve diğer etkinliklere harcadıkları sürenin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13, 99-105.
Arslan, A. (2004). Sosyolojik Bir Olgu Olarak Televizyon, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 1(1), 1-17.
Bostan, R. (29.09.2016) Uzman Psikiyatrist, “Çocuklarda Ergenlik Dönemi ve Televizyon” konulu görüşme. Konya.
Büyükbaykal, G. (2007). Televizyonun Çocuklar Üzerindeki Etkileri. İstanbul İletişim Fakültesi Dergisi, Sayı: 28, s.31-44.
Can, A.(2000). Televizyonun Çocuklar Üzerindeki Olumsuz Etkileri; Örnek Program: Reality Show’ lar. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, 1(3), 14-17.
Can, A. (2006). Çocuk ve Çizgi Film. Konya: Öz Eğitim Yayınları.
Çakmaklı, K. (1997). Aile, Çocuk ve Televizyon. İstanbul: Seha Yayıncılık.
Çalışkan, N. (02.11.2016). Sosyolog, “Çocuklarda Ergenlik Dönemi ve Televizyon” konulu görüşme. Konya.
Çamurdan, A. (2007). Görsel Medyanın Çocuk Sağlığına Etkileri, Sürekli Tıp Eğitim Dergisi, 16 (2), 25-30.
Ertürk, Dilek, Y. (2004). Çocuk ve Televizyon Etkileşiminde Aile. I.Uluslararası Çocuk ve İletişim Konferansı, 271-277.
Gregory, M. Erik (2013) Çocukların Medya Kullanımı: Pozitif Psikoloji Yaklaşımı.
Hazırlayan: Haluk Yavuzer, Mustafa Ruhi Şirin. 1.Türkiye Medya ve Çocuk Kongresi Bildiriler Kitabı İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları: 105 Yayın Dizisi: 2(6), 91-115.
Gürün, O. A. (1984). Çocuğumuzu Tanıyalım. İstanbul: İnkılap.
İrkin, Ayça, Ç. (2012). Çocukların Gelişim Süreci ve Televizyonun Etkileri, Uzmanlık Tezi, Ankara.
Kapferer, Jean N. (1991). Çocuk ve Reklam (Çeviren: Şermin Önder). İstanbul: Afa Yayınları.
Kasım, M. (2013). Reklam Fotoğrafçılığı (2.baskı). Konya: Çizgi Yayınevi.
Korkmaz, H. (1999). Çocuğumu Nasıl Yetiştireyim? .İstanbul: Nesil Yayın-Basım.
Kulaksızoğlu, A. (1999). Ergenlik Psikolojisi (2.baskı). İstanbul: Remzi Kitapevi.
Mountrose, P. (2000). 6 ila 18 Yaş Çocuklarıyla Sorunları Çözmede 5 Aşama (Çeviren: Sermin Can). İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
Mutlu, E. (2008). Televizyonu Anlamak (2.basım). Ankara:Ayraç Kitapevi.
Orvin, H. G.(1997). Çağındaki Çocuğunuzu Anlamanın Yolları (Çeviren: Ayşe Güran). Ankara: HYB Yayıncılık.
Öztürk, C. ve Karayağız, G. (2007). Çocuk ve Televizyon. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 10(2), 81-85.
Öztürk, Hüseyin, E. (2002) Çocuk ve Aile. İstanbul: Beyan Yayınları.
Pembecioğlu, N. (2013). Gelecek Kurguları ve Medya Algıları. 1.Türkiye Medya ve Çocuk Kongresi Bildiriler Kitabı. Hazırlayan: Haluk Yavuzer, Mustafa Ruhi Şirin. İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları:104, 1(5), 397-429.
Pembecioğlu, N. (2006). İletişim ve Çocuk / İletişim Ortamlarında Çocuk ve Reklâm Etkileşimi, Ankara: Ebabil Yayınları.
Postman, N. (1995). Çocukluğun Yokoluşu (Çeviren: Kemal İnal). Ankara: İmge Kitapevi.
Saygılı, S. (2002). Ergenlik Sorunları. İstanbul: Elit Yayınları.
Şirin, Ruhi, M. (1998). Televizyon Çocuk ve Aile. İstanbul: İz Yayıncılık
Şişman, M.(2007). Eğitim Bilimine Giriş (3.baskı). Ankara: Pegem A yayıncılık.
Söylemez, S. (2005) Ergenlik Hakkında “Bu Çocuk Ne Zaman Büyüdü (3.baskı). İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
Tokgöz, H. (06.10.2016). Uzman Psikolog, “Çocuklarda Ergenlik Dönemi ve Televizyon” konulu görüşme. Konya.
Turam, E. (1996). Ekranaltı Çocukları (1.basım). İstanbul: İrfan Yayımcılık.
TÜBİTAK (Tübitak Bilim ve Teknik Dergisi) (2007). Psikanalitik Yaklaşım: Bilinçaltından Notlar Kimim Ben?. http://www.biltek.tubitak.gov.tr , Erişim Tarihi: 28.10. 2015.
Yavuzer, H. (2005). Çocuk Psikolojisi (28.baskı). İstanbul: Remzi Yayınevi.
Yılmaz, H. (2014) Türk Eğitim Sisteminde Trafik Eğitiminin Yeri ve Yapılması Gerekenler. Uluslar arası Yönetim ve Sosyal Araştırma Dergisi, 1(2), 11-21.
Yörükoğlu, A. (2000). Gençlik Çağı (11.Baskı). İstanbul: Özgür Yayınları.