Okul Öğretme-Öğrenme Ortam Ve Süreçlerinde Sosyal Yapılandırmacılık Yaklaşımının Uygulanabilirliği

Araştırmanın amacı, okulların öğretme-öğrenme ortam ve süreçlerinde sosyal yapılandırmacılığın uygulanabilirliği ile ilgili öğretmenlerin görüşlerini öğrenebilmektir. Araştırmada nitel araştırma desenlerinden olgu bilim deseni tercih edilmiştir. Öğretmenlerin görüşlerine dayalı olarak, okulların öğretme-öğrenme ortam ve süreçlerinde sosyal yapılandırmacılığın ne düzeyde uygulanabildiği; tanışma, işbirliği ve sınıf kurallarının oluşturulması, hedef ve beklentilerin belirlenmesi, demokratik katılım ikliminin oluşturulması, ve insan ilişkileri ve iletişim kültürü oluşturulması temaları altında organize edilerek, yorumlanmıştır. Araştırmanın yapıldığı okullara ait şu öneriler getirilebilir; okullar ve sınıflarda öğrencilerin birbirlerini tanıma, tanışma, etkileşim ve arkadaşlıkların geliştirilebilmesi adına daha fazla ve çeşitli etkinlikler düzenlenebilir. Okullarda öğrencilere kuralları ve sınıf içi rolleri öğretecek çeşitli etkinlikler düzenlenebilir. Okuldaki öğrenci gruplarının çalışmalarını değerlendirme imkân ve fırsatları sağlanabilir. Okullardaki öğrenciler grup içerisinde tüm yeteneklerini kullanacakları, grup içerisinde liderlik ve sorumluluğu paylaşma ortam ve fırsatları sağlanabilir. Okullardaki öğrencilerin kendi başlarına araştırma yaparken ve keşfederken rahat hissettikleri ve öğretmenden bağımsız çalışabilecekleri sınıf iklimleri oluşturulabilir

Anahtar Kelimeler:

Öğretme-öğrenme ortamı, sosyal yapılandırmacılık

The Applicability Of Social Constructivism In The Environment And Process Of Teaching And Learning At School

The purpose of the research is to learn the teachers’ opinions on the applicability of social constructivism in the environment and process of teaching and learning at school. Qualitative research approach and phenomenology out of qualitative research designs have been adopted in the research. Based on the opinions of the teachers, the question of to what extend social constructivism can be applied in the environment and process of teaching and learning at school has been interpreted by being organized under the themes of introduction, cooperation and creation of classroom rules, setting of targets and expectations, creation of democratic participation climate, construction of human relationships and communication culture. The suggestions made based on the results of the research were that more and various events should be organized in order for students to get to know each other better and develop their interactions and friendships at schools and in classrooms. Different events which can teach the students the rules and their roles in the class should be organized at their schools. The student groups should be provided with the opportunity and the facility to evaluate their own work. The students at their schools should be provided with the opportunity and the environment in which they will be able to use their all skills and share the leadership and the responsibilities in the group. A classroom climate where they can feel comfortable while conducting a research and exploring on their own and they can work independently should be created

Keywords:

teaching-learning environment, social constructivism,

PDF

___

Ardınç, Ü. (2015). Orta öğretim öğrencilerinin yapılandırmacı öğrenme ortamlarına yönelik görüşlerinin incelenmesi. Yayınyanlamamış Yüksek Lisans Tezi. Yeditepe
Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul. Ağlagül, D. (2009). Beşinci sınıf sosyal bilgiler dersinde sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı öğrenme ortamı düzenleme becerilerinin değerlendirilmesi. Yayınyanlamamış Yüksek
Lisans Tezi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilgiler Enstitüsü, Adana. Açıkgöz, K. Ü. (1992). İşbirlikli öğrenme: kuram, araştırma, uygulama. Malatya: Uğurel Matbaası.
Bacanlı, H. (2014). Eğitim psikolojisi. Ankara: Pegem A Akademi.
Bandura, A. (1980). Slef-referent thought: the development of self-efficacy. J. Flavell & L.D.
Ross (Eds.), Cognitive social development: frontiers and possible futures. (pp. 200-240). New York: Cambridge University Press. Aslan, D. (2015). Fen liselerindeki öğretim sürecinin yapılandırmacı yaklaşım açısından değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Beyhan, Ö., Baş, G. (2017). Sosyal-yapılandırmacı öğrenme ortamı tasarımının öğrenenlerin akademik başarısına ve derse yönelik tutumlarına etkisi. Mehmet Akif Ersoy
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1 (41), 137-162. Borich, D. G. (2014). Etkili öğretim yöntemleri. (B. Acat, çev.). Ankara: Nobel Yayınları.
Christensen, L., B., Johnson, R., B. & Turner, L., A. (2015). Araştırma yöntemleri, desen ve analiz. (A. Aypay, çev.). Ankara: Anı Yayınları.
Coşkun, Cınbız, T. (2016). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşıma dayalı sınıf içi uygulamalarına yönelik görüşleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Gaziosmanpaşa Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Tokat. Creswell, J. W. (2016). Araştırma deseni. (S. B. Demir, çev.). Ankara: Eğiten Kitap Yayınları.
Creswell, J., W. (2013). Nitel araştırma yöntemleri. (M. Bütün ve S.B. Demir, çev.). Ankara: Siyasal Kitapevi.
Çeliköz, M. (2017). Eğitim programlari ve öğretim alanindaki̇ eği̇tim bilimcilerin yapilandirmacilikla ilgili görüşlerinin analizi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Yıldız Teknik
ÜniversitesiSosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Çepni, S. (2012). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş. Trabzon: Celepler Matbaacılık.
Dönmez, B. (2013). Motivasyon. S. Özdemir (Edt.). Eğitim yönetiminde kuram ve uygulama içinde (s. 185-227). Ankara: Pegem Akademi.
Eisenberger, J., Conti- D' Antonio, M. & Bertrando, R. (2005). Self-eficacy: Raising the bar for all students. Larchomont, NY: Eye on Education.
Fraenkel, J.R., Wallen, N. E. & Hyun, H. H. (2012). How to design and evaluate research in education. Published by McGraw-Hill, a business unit of The McGraw-Hill Companies,
Inc., 1221 Avenue of the Americas, New York, NY
Gillies, R. M. (2003, Nisan).The effects of cooperative learning on junior high school students during small group learning. Learning and İnstruction. 14 (2), 197-213.
Glesne, C. (2015). Nitel araştırmaya giriş. (A. Aksoy ve P. Yalçınoğlu, çev.). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Glickman, C. D., Gordon, S. P. & Ross-Gordon, J. M. (2014). Denetim ve öğretimsel liderlik, gelişimsel bir yaklaşım. (M. B. Aksu ve E. Ağaoğlu, çev.). Ankara: Anı Yayınları.
Goodman, P.S. (1974). An examination of referents used in the evaluation of pay.
Organizational Behavior and Human Performance, 12 (2), 170-195. Özdemir, Y. (2007). Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı öğrenme kuramı ile ilgili bilgi düzeyleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. On dokuz Mayıs Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.
Greenberg, J. (1989, March). Cognitive reevaluation of outcomes in pesponse to underpayment ınequity. Acadeny of Managment Journal, 32(1),
Gümüşeli, A. İ. (2014). Eğitim ve öğretim yöntem. Ankara: Pegem A Akademi Yayınları.
Herzberg, F. (2009). One more time. How do you motivate empoyess?. Boston: Harvard
Business School. Press. Hoy, W. K. & Miskel, C.G. (2012). Eğitim yönetimi. (Çev: S. Turan). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Karacığa, S. (2008). Öğretmenlere göre yapılandırmacı ilköğretim programının uygulanmasında karşılaşılan güçlükler. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Yeditepe
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Kondakçı, Y. Beycioğlu, K. (2015). Eğitimin psikolojik temelleri. Celal Tayyar Uğurlu
(Edt.). Eğitim bilimine giriş içinde (s. 55-79). Ankara: Eğiten Kitap Yayınları. Küçük, Ö. (2015). Ortaokullardaki branş öğretmenlerinin yapılandırmacı öğrenme kuramını uygulama düzeyleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Aydın
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Lunenburg Fred, C. & Ornstein, Allan C. (2013). Educational administration. (Çev: G. Arastaman). Ankara: Nobel Yayınları.
Lunenburg, F. C. (1992). The urban superintendent’s role in school reform. Education and Urban Society, 25(1) 37-38.
Ocak, G. Ve Çimenci Ateş,F. (2015). Ortaokul matematik derslerinde yapılandırmacı yaklaşımın uygulanabilirliğinin öğretmen görüşleri açısından değerlendirilmesi.
International Journal Of Fıeld Education, 1(2), 1-23. Olson, M. H. & Hergenhahn, B.R. (2016). Öğrenmenin kuramları. (Çev: M. Şahin). Ankara: Nobel Yayınları.
Quinn, P. M. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri. (M. Bütün, S. ve B. DEMİR, çev.). Ankara: Pegem A Akademi.
Pritchard, A. (2015). Öğrenme yolları. (M. Çevikbaş ve S. Çevikbaş, çev.). Ankara: Nobel Yayınları.
Robbins S, P. & Judge, T. A. (2012). Örgütsel davranış. (Çev: İ. Erdem). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Robbins, S. P., Decenzo, D. A. & Coulter, M. (2013). Yönetimin esasları. (A. Öğüt, çev.).
Ankara: Nobel Yayınları. Robson, C. (2015). Bilimsel araştırma yöntemleri. (Ş. Çınkır, ve N. Demirkasımoğlu, çev.).
Ankara: Anı Yayıncılık. Schunk, D. H. (2014). Öğrenme teorileri. (M. Şahin, çev.). Ankara: Nobel Yayınları.
Senge, P.M, Cambron, N., McCabe, Lucas, T., Smith, B., Dutton, J. & Kleiner, A. (2014).
Öğrenen okullar. (M. Çetin, çev.). Ankara: Nobel Yayıncılık. Slavin, E. R. (2013). Eğitim psikolojisi. (G. Yüksel, çev.). Ankara, Nobel Yayınları.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldız, H. (2015). Eğitimde Yeni yaklaşımlar. C. T. Tayyar (Edt.). Eğitim bilimine giriş içinde (ss. 179-182). Ankara: Eğiten Kitap Yayınları.
Yin, R. K. (2017). Durum Çalışması Araştırması Uygulamaları (Applications of Case Study Research (Çev. Ed. İlhan Günbayı). Ankara Nobel Yayınları. 3. Baskıdan Çeviri.