Çocuk Suçluluğunu Etkileyen Muhtemel Faktörler: Suç Korkusu, Kentleşme Ve Aile Yapıları Samsun İlkadım Ve Canik İlçeleri Örneği

Suç toplumsal bir sorundur. Nerede bir insan varsa orada suç davranışının ortaya çıkması söz konusudur. Göçlerle beraber büyük kentlere gelen aileler, zamanla ve yavaş yavaş çözülmeye başlamıştır. Geniş aile, yerini çekirdek aileye bırakmıştır. Yine çekirdek aile de kendi içerisinde parçalara ayrılmıştır. Bu değişimlere ayak uyduramayan çocukların suça karışması olasıdır. Kent hayatından olumsuz etkilenen bireyler, suç işleme riski taşımaktadır. Kentleşme ve aile yapılarındaki değişimlerin çocuk suçluluğuna olumsuz etkileri söz konusudur. Yapılan çalışmanın amacı, kentleşme ve aile yapılarındaki değişimlerin çocuk suçluluğuna ve suç korkusuna nasıl etki ettiğini anlayabilmek ve suç korkusunun yarattığı güvensizlik hissinin azaltılması yönünde öneriler sunabilmektir. Araştırma, Samsun ili İlkadım ve Canik ilçelerinden seçilen 40 kişi ile yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Yapılan görüşmeler neticesinde, çocukların suçu bilerek işlemediği, özentinin bunda önemli payının olduğu, medyanın suç korkusunu artırdığı, suç korkusunun artması sonucu güvenli ortam düşüncesinin azaldığı, yaşanılan kentlerde her an suça karışılacak ya da suçtan mağdur olunacak hissi taşındığı söylenebilir. Bunun yanı sıra çocuğun arkadaş ortamının, okuduğu okulun ve çevresinin, çocuğun suça karışıp karışmamasında önemli etkiye sahip olduğu anlaşılmıştır. Yine kırsaldan kente göçle gelen ailelerin yaşadıkları maddi sıkıntılar, kent kültürünün kırsala göre farklı olmasının, ailelerin yaşam sürdükleri kentlere uyum sağlamalarını zorlaştırdığı düşünülmektedir

Anahtar Kelimeler:

Suç, Suç korkusu, Çocuk suçluluğu, Kentleşme, Kent

Possible Influencing Factors On Juveline Delinguincy: Fear Of Crime Urbanization And Family Structures Cases Of İlkadım And Canik

Crime is a social problem. Wherever there is a human being, it is certain for crime to show up there. Together with migrations, families which have come to big cities have begun to disintegrate slowly. Extended families have given way to nuclear families. Nuclear family has also broken up into small pieces within itself. It seems probable for children who cannot keep up with these changes to get involved in crime. The risk for committing crime increases in individuals who are influenced negatively from urban life. Urbanization and changes in family structures have negative effects on juvenile crime. The present study was conducted to understand how the changes in urbanization and family structure after 1980 influenced juvenile crime and the fear of crime and to make suggestions for decreasing the feeling of insecurity created by the fear of crime. The research was carried out using a semi-structured interview technique with 40 people selected from Samsun İlkadım and Canik provanca. As a result of the interviews, it can be said that the children carry out the crime knowingly, the substance has a significant share in it, the media increases the fear of crime, the fear of the safe environment after the increase of fear of crime decreases and the feeling of being suicide or victimized at all times. Besides, it has been understood that the child's friendliness, the school he or she reads, and the environment have a significant influence on the child's immaturity. It is thought that the financial difficulties experienced by the families who migrated from the village to the city are different from the urban cultures, making it difficult for the families to adapt to the city where they live

Keywords:

Crime, Fear of crime, Juvenile crime, Urbanization, City,

PDF

___

Ayan, S. (2009). Aile ve Şiddet. Ankara:Ütopya Yayınevi.
Ayan, S. (2011). Suçlu Kim? Türkiye’de Çocuk Suçluluğu. Ankara: Ütopya Yayınevi. Baskı:1.
Ayar, D. ve Öztürk, C. (2015). “Türkiye’de Lisans Üstü Çalışmalarda Çocuk Suçluluğu”. Orijinal Araştırma Dergisi. Cilt:2 Sayı:1. ss:17-20.
Aytaç, S. Derdiman, R.C. ve Diğ. (2015). “ Kent Güvenliği Olarak Suç Korkusu: Bursa Örneği”. Süleyman Demirel Üniversitesi Mühendislik Bilimleri ve Tasarım Dergisi. Cilt:3. Sayı:3. ss:259-267.
Bal, H. (2008). Kent Sosyolojisi. Isparta: Fakülte Kitabevi.
Bilir, S. (2009). “Liselerde Çocuk Suçluluğunun Önlenmesine Yönelik Okul Kaynaklı Faktörlere İlişkin Okul Yöneticilerinin ve Öğretmenlerin Görüşleri”(Doktora Tezi). Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Eğitim Yönetimi, Teftişi. Planlaması ve Ekonomisi Bilim Dalı.
Bozkurt, V. (2011). Değişen Dünyada Sosyoloji. Bursa: Ekin Yayınları.
Coser, L. A. (2010). Sosyolojik Düşüncenin Ustaları. (H. Hülür, S. Toker ve İ. Mazman, çev.). Ankara: Deki Yayınları.
Çağdaş, A. (2009). Anne Baba Çocuk İletişimi. Ankara: Kök Yayıncılık. 2. Baskı.
Çetinkaya, B. (2007). Sağlıklı Aile Sağlıklı Çocuk. Ankara: Empati Yayınları. 2. Baskı. Deniz, M. E. (Edt.) (2008). Erken Çocukluk Döneminde Gelişim. Ankara: Maya Akademi Yayını.
Derdiman, R. C. (2010). Kentleşmenin Suça Etkisi ve Kentlilerin Suçla Mücadelesinin Sosyal ve Hukuki Boyutları. Çağdaş Yerel Yönetimler. Cilt:1., Sayı:3 Temmuz. s. 49-73.
Durkheim, E. (2013). Toplum Biliminin Yöntem Kuralları. (Ö. Ozankaya, çev.). İstanbul: Cem Yayınevi.
Durkheim, E. (2014). Sosyolojik Yöntemin Kuralları. (Ö. Doğan, çev.). Ankara: Doğu Batı Yayınları.
Ereş, F. (2009). “ Toplumsal Bir Sorun Suçlu Çocuklar ve Ailenin Önemi”. Aile ve Toplum Dergisi. Cilt:5. Sayı:17(Nisan, Mayıs, Haziran).
Ergene, T. (1992). “ Ergen Suçluluğunun Önlenmesi ve Tedavi Yöntemleri. Hacettepe Üniversitesi. Eğitim Fakültesi Dergisi. Sayı:7. Sayfa:209- 215.
Esen, S. (2008). Kentleşme ve Kentleşme Sürecinin Çocuk Suçluluğu Üzerindeki Etkileri: Ankara Örneği (Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kamu Yönetimi Anabilim Dalı, Kent ve Çevre Sorunları Bilim Dalı, Ankara.
Giddens, A. (2008). Sosyoloji. İstanbul: Kırmızı Yayınları.
Gün, Z. ve Bayraktar, F. (2008). “ Türkiye’de İç Göçün Ergenlerin Uyumundaki Rolü”. Türk Psikiyatri Dergisi. Cilt: 19. Sayı:2. ss: 167-176.
Gürbüz, D. (2015). “Türkiye’de Kentleşme Sürecinde Çöküntü Bölgesi ve Suç İlişkisi: Hacı Bayram Mahallesi Örneği. Kırgızistan: Akademik Bakış Dergisi. Sayı:47.
Hançerli, S. Sevinç, B., Gürer, C.ve Öner, M. C. (Edt.) (2011). Suça Sürüklenen Mağdur Olan Çocuklar. Ankara: Sabev Yayınları.
İçli, T. G. (2009). Çocuk Suç ve Sokak/ Sokakta Yaşayan, Suç İşleyen ve Suça Maruz Kalan Çocuklar: Ankara ve İstanbul Örneği. Ankara: Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Genel Yayın.
Karasu, M. A. (2008). Türkiye’de Kentleşme Dinamiklerinin Suça Etkisi. AÜHFD. Cilt:54, Sayı:4. ss:255-281.
Koç, B. (2011). Okullarda Şiddet. İstanbul: E Yazı Yayınları. 2. Baskı.
Kızmaz, Z. (2004). Öğrenim Düzeyi ve Suç: Suç- Okul İlişkisi Üzerine Sosyolojik Bir Araştırma. Elazığ. Cilt:14. Sayı:2. ss: 291-319.
Köse, M. (Edt.) (2012). Uluslararası Çocuklar İçin Adalet Sempozyumu. Ankara: Türkiye Adalet Akademisi Yayınları.
Kul, M. (2013). Suçtan Daha Büyük Suç Korkusu (İstanbul’da Bir Alan Araştırması). İstanbul: Yeni Yüzyıl Yayınları.
Marshall, G. (2005). Sosyoloji Sözlüğü. (O. Akınhay ve D. Kömürcü, çev.). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
Neuman, W. L. (2010). Toplumsal Araştırma Yöntemleri (Nitel ve Nicel Yaklaşımlar). İstanbul: Yayın Odası Yayıncılık.
Önkal, G. ve Sarı, Ö. (2013). Suçun Sosyolojisi Cezanın Felsefesi (Temel Kavramlar ve Tartışmalar). Ankara: Nobel Yayıncılık. 1. Baskı.
Özbey, Ç. (2008). Çocuk Eğitiminde Yapılan Hatalar. İstanbul: İnkılâp Kitabevi. Sipahi, E. B. (2016). Suç Korkusu (Türkiye Kentlerinde Bir Alan Araştırması). Konya: Çizgi Kitabevi.
Tekin, H.H. (2006). “Nitel Araştırma Yönteminin Bir Veri Toplama Tekniği Olarak Derinlemesine Görüşme”, İstanbul Üniversitesi Sosyoloji Dergisi. Cilt: 3, Sayı: 13, ss: 101- 116.
Tezcan, M. (2012). Çocuk Sosyolojisi. Ankara: Anı Yayıncılık.
Topçuoğlu, T. (2014). “Çocuk Suçluluğu ve Gelişimsel (Risk-odaklı) Suç Önleme”. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi. Özel Sayı:16. ISSN:2147-7833, www.kmu.edu.tr
TÜİK verileri, (2016). Ankara: (www.tüik.gov.tr.). 04.11.2016/11:40
Uluğtekin, S. (1991). Hükümlü Çocuk ve Yeniden Toplumsallaşma. Ankara: Bizim Büro Yayınları.
Wallace, R. A. ve Wolf, A. (2012). Çağdaş Sosyoloji Kuramları. (L. Elburuz ve M. R. Ayas, çev.). Ankara: Doğu Batı Yayınları. 4. Baskı.
Weber, M. (2012). Şehir Modern Kentin Oluşumu. İstanbul: Yarın Yayınları.
Yağbasan, Y. (2012). Çocuk Suçluluğunun Sosyolojik Boyutu. www.turkhukuksitesi. com.(10.02.2012).
Yavuzer, H. (1998). Çocuk ve Suç. İstanbul: Remzi Kitabevi.
TÜİK. https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=98&locale=tr (Erişim Tarihi: 04/12/2017)
TÜİK. https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=98&locale=tr ( Erişim Tarihi: 04/04/2017)