Ayhan Bayram, Gokhan Cetinkaya, Yusuf Yildirim

THE RELATIONSHIP BETWEEN ORGANIZATIONAL SILENCE AND LIFE SATISFACTION IN FOOTBALL REFEREES

Organizational silence; It is an organizational behavior that emerges as a means of improving the organizational activities of people belonging to an organization and not expressing thoughts, ideas and suggestions that will enable the creation of disruptions, new processes and services. Life satisfaction refers to a cognitive / judicial process and is defined as the general evaluation of quality of life according to the individual's chosen criteria. The relationship between the organizational silence and life satisfaction of the footbaal referee has been examined. In order to examine on the organizational silence the “Organizational Silence” scale, which had been improved by Dyne, Ang and Botero (2003) in 2001. The scale consists of three subscale. There are 15 items on the scale. In order to examine on the life satisfaction the “life satisfaction” scale, which had been improved by Diener and friends in 1985. This scale has been adapted into Turkish by Yetim in 1993 and has been improved and validity and reliability tests have been carried out. The scale consists of one subscale. There are 5 items on the scale. In the research was used in face to face interviews and easily using the sampling method and analyzed 114 surveys which are screened and subjected incorrect survey examined a total of 118 surveys of referee in football. Referee when applying organizational silence and life satisfaction scale, the data obtained in the light of the results were evaluated, it was seen vary of the silence and satisfaction according to demographic variables and there is a significant relationship between lower dimensions.

Keywords:

Acceptance, benefit defense, satisfaction, sport,

PDF

___

Altunışık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu S. ve Yıldırım, E. (2012) Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri (7.b), Sakarya: Sakarya Yayıncılık.
Baydar, H. Ö. (2002). İlkokul ve ortaokulda görev yapan beden eğitimi öğretmenlerinin yaşam doyumu ve mesleki tükenmişlik düzeylerinin incelenmesi, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Çakıcı, A., (2007). Örgütlerde Sessizlik: Sessizliğin Teorik Temelleri ve Dinamikleri. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, vol. 16, no. 1, p. 145- 162.
Çakıcı, A., (2008). Örgütlerde Sessiz Kalınan Konular, Sessizliğin Nedenleri ve Algılanan Sonuçları Üzerine Bir Araştırma. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, vol. 17, no. 1, p. 117- 134.
Çakıcı, A., (2010). Örgütlerde İş gören Sessizliği Neden Sessiz Kalmayı Tercih Ediyoruz? Ankara: Detay Yayıncılık.
Çakıcı, A., ve Aysen, B. (2014). Örgütlerde Yönetici Sessizliği Mümkün müdür? Keşifsel Bir Araştırma. Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, vol. 7, no. 1, p. 107-125.
Çitli, İ. İ. (2015). Örgütsel sessizlik ile tükenmişlik arasındaki ilişki ve bir araştırma, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Bahçeşehir Üniversitesi, İstanbul.
Diener, E. (1984). Subjective well-being. Psychological Bulletin, vol. 95, p. 542–575.
Diener, E. (2000). Subjective well-being: The science of happiness and a proposal for a national index. American Psychologist, vol. 55 no. 1, p. 34-43.
Diener, E.,Biswas-Diener, R. (2001). Making the best of a bad situation: Satisfaction in the slums of Cal¬cutta. Social Indicators Research, vol. 55, p. 329-352.
Dyne, L. V., S. Ang ve I. C. Botero. (2003). Conceptualizing Employee Silence and Employee Voice as Multidimensional Constructs. Journal of Management Studies, vol. 40, no. 6, p. 1359-1392.
Eryılmaz, A., ve Öğülmüş, S. (2010). Ergenlikte öznel iyi oluş ve beş faktörlü kişilik modeli. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, vol. 11, no. 3, p. 189-20.
Miliken, F. J., Morrison, E. W. Ve Hevlin, P. F. (2003). Organizational Silence: A Barrier to Change and Development in a Pluralistic World. Academy of Management Review, vol. 25, no. 4, p. 706-725.
Özdevecioğlu, M. (2003). İş Tatmini ve Yaşam Tatmini Arasındaki İlişkinin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma. 11.Yönetim ve Organizasyon Kongresi, Afyon.
Özgen, I., ve Sürvegil, O. (2009). Örgütlerde Sessizlik Olgusu ve Turizm İşletmeleri Açısından Değerlendirilmesi içinde Sabuncuoğlu, Z. (Ed.). Turizm İşletmelerinde Örgütsel Davranış, Bursa: MKM Yayınları, p. 300-328.
Pinder, C. C. ve K.P. Harlos. (2001). Employee Silence: Quiescence and Acquiescence as Responses to Perceived Justice içinde Research in Personnel and Human Resources Management, vol. 20, p. 331-369.
Şimşek, E. ve Aktaş, H. (2014). Örgütsel sessizlik ile kişilik ve yaşam doyumu etkileşimi: Kamu sektöründe bir araştırma. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, vol. 14, no. 2, p. 121-136.
Taşkıran, E., (2011). Liderlik ve Örgütsel Sessizlik Arasındaki Etkileşim, İstanbul: Beta Yayınevi.
Uğur, S. S. (2016). Kişilik tipolojileri ne göre çalişanlarin örgütsel sessizlik algilamalari: kamu ve özel kesimde bir araştirma, Yayımlanmamış doktora tezi, İnönü Üniversitesi, Malatya.
Tümlü, G. Ü., ve Recepoğlu, E. (2013). Üniversite akademik personelinin psikolojik dayanıklılık ve yaşam doyumu arasındaki ilişki. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, vol 3, no. 3, p. 205-213.
Veenhoven, R. (1996). The study of life satisfaction. In: W. E. Saris, R. Veenhoven, A. C. Scherpenzeel, & B. Bunting (Eds). A comparative study of satisfaction with life in Europe. Budapest: Eötvös University Press.
Yetim, Ü. (1991). Kişisel projelerin organizasyonu ve örüntüsü açısından yaşam Doyumu. İzmir: Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.Kayış, A. (2010) Güvenilirlik analizi. Ş. Kalaycı (Ed.) SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri. (5.b), (ss.404-419). Ankara: Asil Yayın Dağıtım.

Başlangıç: 2015
Yayıncı: PressAcademia

Arşiv