Yönetici Yetkinliklerinin Geliştirilmesinde Zorlu Görevler ve Erişimi ile Öğrenme Odaklılık ve Geri Bildirimin Rolü

İşletmeler hem ulusal hem de uluslararası alanda rekabet edebilmek için yönetici geliştirme programlarına yatırım yapmaktadırlar. Yönetici geliştirme programlarının en önemli parçalarından birisi de yönetici yetkinliklerini geliştirmektir. Yönetici yet-kinliklerinin geliştirilmesinin unsurları ise; zorlayıcı yönetsel görevler, gelişimsel özelliğe sahip yönetsel görevlere erişim, geri bildirim ve öğrenme odaklılıktır. Yapılan çalışmalarda yöneticilerin gelişmelerine yönelik verilen zorlayıcı görevlerin, öğrenme odaklılık, zorlu görevlere erişim ve geri bildirim gibi kav-ramların yönetici yetkinlikleri üzerindeki pozitif ilişkisi olduğu tespit edilmiştir. Bu çalışma, birbirlerinden bağımsız olarak ortaya çıkan söz konusu değişkenlerin yönetici yetkinlikleri üzerindeki etkisi ve ilişki düzeylerini araştırmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Yönetici yetkinlikleri, öğrenme odaklılık, yöneticilere verilen zorlu görevler, geri bildirim

PDF

___

Aryee, S.C ve Chris W.L. (2012). “Antecedents and outcomes of challenging job experiences: a social cognitive perspective”, Human Performance, 25, 215-234.
Campion, M.A., Cheraskin, L. Stevens, M.J. (1994). “Career-related antecedents and outcomes of job rotation”, Academy of Management Journal, 37, 1518–1542.
DeRue, D.S. ve Wellman, N. (2009). “Developing leaders via experience: the role of developmental challenge, learning orientation, and feedback availability”, Journal of Applied Pscyhology, 94/4, 859–875.
Dragoni, L., Tesluk, P.E., Russell, J.E.A. ve Oh, I. (2009). “Understanding managerial development: integrating developmental assignments, learning orientation, and Access to developmental opportunities in predicting managerial competencies”, Academy of Management Journal, 52/4, 731-743.
Ford, J.K., Quinones, M., Sego, D.J. ve Speer-Sorra, J. (1992). “Factors affecting the opportunity to perform trained tasks on the job”, Personnel Psychology, 45, 511–527.
Global Human Capital Trends (2016). “The Ne Organization: Different by Design, (06.07.2016), www2.deloitte.com.
Law, K.S., Wong, C.S. ve Mobley, W.H. (1998). Toward a taxonomy of multidimensional constructs”, Academy of Management Review, 23, 741–755.
Maitland, I. (1998). Personel yönetimi (Çev. Duygu Uğur), Epsilon Yayınları, İstanbul.
Mavondo, Felix T., Chimhanzi, J. ve Stewart, J., (2005). “Learning orientation and market orientation relationship with innovation, human resouce practices and performance”, European Journal of Hospitality Management, 17, 391-406.
McCauley, C.D. (1999). Job challenge profile participant workbook, John Wiley & Sons, San Francisco.
McCauley, C.D. (2001). “Leader training and development”, The nature of organizational leadership, (Ed. Stephen Zaccaro, Richard J. Klimoski), Jossey-Bass, San Francisco.
McCall, M.W., Lombardo, M.M. ve Morrison, A.M. (1988). The Lessons of Experience: How Successful Executives Develop on The Job, Lexington Books, Lexington, MA.
McCall, M.W. (2004). “Leadership development through experience”, Academy of Management Executive, 18, 127-130.
McCall, M.W. ve Hollenbeck, G.P. (2002). Developing global executives: The lessons of international experience, Harvard Business School Press, Boston.
McCall, MW., Spreitzer, G.M. ve Mahoney, J. (1997). Prospector, Center for Creative Leadership, Greensboro, NC.
McCauley, C.D., Ruderman, M.N., Ohlott, P.J. ve Morrow, J.E. (1994). “Assessing the developmental components of managerial jobs”, Journal of Applied Psychology, 79, 544-560.
Morgeson, F.P. ve Humphrey, S.E. (2006). “The Work Design Questionnaire (WDQ): developing and validating a comprehensive measure for assessing job design and the nature of work”, Journal of Applied Psychology, 91/6, 1321-1339.
Leslie, B.L., Dalton, M, Ernst, C. ve Deal, J. (2002). “Managerial effectiveness in a global context”, Center for Creative Leadership. North Carolina, USA.
Öner, Z.H. (2008). The mediating effect of organizational justice: moderating roles of sense of coherence and job complexity on the relationship between servant leadership, and work engagement. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Seibert, S.E., Sargent, L.D., Kraimer, M.L. ve Kiazad, K. (2017). “Linking Developmental Leader Effectiveness and Promotability: The Mediating Role of Leadership Self-Efficacy and Mentor Network” Personnel Psychology, 70, 357-397.
Spreitzer, G.M., McCall, M.W. ve Mahoney, J.D. (1997). “Early identification of international executive potential”, Journal of Applied Psychology, 82, 6-29.
Tesluk, P.E. ve Jacobs, R.R. (1998). “Toward an integrated model of work experience”, Personnel Psychology, 51/2, 321–355.
VandeWalle, D. (1997). “Development and validation of a work domain goal orientation instrument”, Educational and Psychology Measurement, 57, 995–1015.
Velsor, E.V., Wilson, M., Criswell, C. ve Chandrasekar, A. (2013). “Learning to lead: a comparison of developmental events and learning among managers in China, India and the United States”, Asian Business and Management, 12/4, 455-476.
Wakefield, N., Abbatiello, A., Agarwal, D., Pastakia, K. ve Berkel V.A. (2016). “Leadership awakened: generations, teams, science”, Global Human Capital Trends 2016 Report, Deloitte insights.
Wilson, M.S. ve Yip, J., (2010). “Grounding leader development: cultural perspectives”, Industrial and Organizational Psychology, 3, 52-55.