Bu makale Jane Eyre romanında baş karakter kendi kişisel yolculuğunda ilerledikçe ortaya çıkan ölüm ve hayal kırıklıklarının ötesine geçen dilsel kasvet ve olumsuzluğa irdelemeyi amaçlamaktadır. Tekrar kullanılan olumsuz dilin ve gerçek ya da hayal ürünü çocukların genelde olumsuz yorumlanan simgesel ifadelerinin aksine, romanda kanatlı yaratıklara, perilere, kuşlara ya da meleklere tepeden bakan ayın ilham verici göksel ziyaretleri ile zenginleştirilmiştir. Bu tür gerçek ve simgesel öğelerin bir araya getirilmesi anlatıya yayılan dilsel yokluk atmosferini mayalamaktadır.

This paper attempts to penetrate the linguistic gloom and negativity which pervades the novel Jane Eyre through deaths and disappointments on the protagonist’s personal journey to the dénouement. Despite linguistic negatives and negatively presented images of children, the novel also contains inspiring, heavenly visitations of the moon surveying winged creatures, fairies, birds or angels, which richly leaven the text, piercing the gloom of the prevailing atmosphere of negativity against which the narrative is set.