17. yüzyılda İngiltere siyaset sahnesine iki karşıt politik düşünce hâkimdi: mutlakiyetçilik ve sözleşmecilik. Mutlakiyet yanlıları, iktidarın hiyerarşik bölüşümü hakkındaki kuramlarını, babanın ev halkı, kralın ise ülke üzerindeki etkin otoritesi arasındaki benzerlikleri vurgulayarak oluşturmuşlardır. Bu nedenle baba figürü mutlak otoritenin bir simgesi olarak dönemin siyasi yazılarında sıklıkla karşımıza çıkar. Dönemin politik tasavvurun etkisiyle oyun yazarları da eserlerinde ailevi sorunlara eğilerek, sıradan insanların hayatlarıyla önemli siyasi olaylar arasında bağ kurmaya çalışmışlardır. Aile bireyleri ve aile içi sorunlar etrafında şekillenen bu oyunları önemli siyasi ve toplumsal olayların bir yansıması olarak değerlendirmek yaygın bir eğilime dönüşmüştür. Thomas Otway’in 1682 yılında, Katoliklerce krala karşı düzenlenen bir komplonun (the Popish Plot) hemen ardından kaleme aldığı Venice Preserv’d (Venedik Kurtuldu) bu eğilimin en önemli örneklerinden biridir. Oyun kraliyet yanlılarınca halk ayaklanmalarına karşı yazılmış siyasi bir propaganda aracı olarak değerlendirilegelmiştir. Otway’in oyununu dönemin siyasi olayları etrafında kurguladığı bir gerçektir. Ancak, eseri sadece bu kısıtlı siyasi yorum çerçevesinde değerlendirmek, yazarın Stuart dönemi İngiltere’sinde etkin olan çeşitli sosyal ve siyasi dinamikleri betimleyen sanatsal gözlem gücünü göz ardı etmek anlamına gelir. Bu çalışmanın amacı, Otway’in Venice Preserv’d adlı eserini tek taraflı, dar bir siyasi okumanın etkisinden kurtararak, 17. yüzyıl İngiltere’sinde mutlakiyetçi yapıdan daha eşitlikçi bir siyasi yapıya geçişin izdüşümü olarak incelemektir.

Two opposing theories, namely absolutism and contractualism, dominated the political scene in England in the seventeenth century. The father as the symbol of absolute authority, in particular, found ample representations in the political writing of this period since the proponents of absolute rule theorised on hierarchies of power by repeatedly drawing analogies between the father’s paternal authority over the family and that of the king’s over the country. In keeping with the political imagination of the time, the playwrights turned to the familial and domestic issues, interconnecting the lives of the ordinary people with the larger issues of the state. It became commonplace to read the plays structured around family members and domestic issues as reflections of larger matters of political and social order. Written immediately after the Popish Plot, Thomas Otway’s Venice Preserv’d (1682) has been conventionally categorised as a Tory statement against the threat of a popular uprising. It is true that Otway structured the play around the events of contemporary popular politics. Yet, reading Venice Preserv’d from a strictly limited political viewpoint is to disregard Otway’s dramatic power to reflect the diverse social and political dynamics prevailing in Stuart England. The aim of this paper is to analyse Venice Preserv’d against the socio-political backdrop of Stuart England as a country on the verge of a transformation from absolutist monarchy to a more egalitarian political structure.