Antakya ili ve belde belediyeleri sınırlarının iç içe geçmiş olması nedeniyle büyükşehirlere benzese de, yönetim şekliyle benzememekte; bu durum özellikle kent ulaşım sorunlarının çözümünde ciddi problemler oluşturmaktadır. Bu sorunların çözümü için gerekli aksiyonların uygulanmasında, il ve belde belediyeleri arasında yetki ve sorumluluk kargaşası çıkmaktadır. Bu durum, sürdürülebilir kalkınma için hayati önem taşıyan ulaşım ve trafik açısından, ciddi aksamalara ve problemlere neden olmaktadır. Özellikle son yıllarda artan otomobil ile seyahat talebi, Antakya'nın kısıtlı ulaşım altyapısındaki mevcut problemlerin artmasına neden olmaktadır. Artan trafik sıkışıklığı, kazalar, çevresel ve sosyal problemler; yerel düzeyde kararlı aksiyonları ve politikaları gerekli kılmıştır. Fakat bunun gerçekleşmesi için de yerel yönetimde yapısal reforma gitmek şarttır. Bu makalede gerek beş yıllık kalkınma programlarında ortaya konan hedefler, gerek gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde yapılan uygulamalar göz önüne alınarak; yerel düzeyde yapılabilecek yapısal reformlara dikkat çekilmiştir.

Due to overlapping jurisdictional boundaries between the city municipality and township municipalities, Antakya resembles metropolises, however its administrative and regulatory framework are not similar; this particular situation creates a serious difficulty in solving especially transportation related problems. It results in conflicts within jurisdictions between the city and township municipalities particularly on taking actions against those problems. This, moreover, creates problems and hurdles in achieving sustainable development for the city. Especially the increasing use of private cars has, recently, put burdens on non-adequate transport infrastructure and aggravated the existing problems. The increasing congestion, accidents, and environmental and social problems call for necessary decisive actions and policies. However, in order to achieve success in the actions and policies, re-organization of the administrative structure of the transport policymaking is evident. In this paper, the attention is drawn to possible changes in the organization structure considering the objectives set out clearly in 5-year development programs of Turkey as well as experiences observed in developing and developed countries.