Sayısal tabanlı yapısal topoloji optimizasyonu problemlerinin üstesinden gelmek için 1993 yılında Xie ve Steven tarafından evrimsel yapı optimizasyonu (ESO) yöntemi geliştirilmiştir. Yöntem, esasında basit bir temel üzerine oturtulmuş olmasına rağmen günümüze dek birçok araştırmacı tarafından katkı sunulmuştur. Zaman zaman sezgisel olarak tanımlansa da düşük tasarım değerlerine (gerilme, şekil değiştirme enerjisi, v.s.) sahip elemanların tasarım alanından kaldırılması ile çalışan ve nispeten tam gerilmeli duruma sahip şekil ve topolojileri hedefleyen bir algoritmaya sahiptir. Bu işlem, uygun bir tasarım elde edilene dek tekrarlı olarak gerçekleştirilmekte ve işlem sonucunda ulaşılan nihai tasarımın uygulanabilirliğini değerlendirerek gerçekleştirilmektedir. Bu çalışma ile evrimsel yapı optimizasyonu, genel bir bakış açısı ile incelenmekte ve söz konusu yöntemin bugüne dek gelişimi ortaya konmaktadır. Ayrıca söz konusu yöntemin başarısını göstermek için literatürde yer alan iki örnek çalışma da sunulmaktadır.

Evolutionary structural optimization (ESO) method has been presented by Xie and Steven in 1993 to deal with numerical structural topology optimization problems. Although ESO has appeared on a simple foundation, many contributions have been made by many researchers up to now. ESO has an algorithm -sometimes defined as intuitive- which is running by removing the elements that have lower design values (stress, strain energy, i.e.) from the design domain and attaining the shape and topology of a more fully stressed structure. Such a process is carried out repeatedly until an optimum design is achieved and final decision is made by evaluating the applicability of the last design formed after the process. This study is based on the general aspects of ESO to give information about the development and a clear explanation of the ESO procedure. Also two examples that have part in the literature have been presented to demonstrate the capability of this method.