Kredi ve Kredi İşlemlerinin Hukuki Açıdan Değerlendirilmesi

En basit tanımıyla satın alma gücünün, belli bir süre sonra ödenmesi taahhüt edilerek, faiz karşılığında bir başkasının kullanımına bırakılması olan kredi, günümüzde bankacılık işlemleri içinde önemli bir yer teşkil etmektedir. Kredi; satın alma gücü sağlamak amacıyla, maddi ya da maddi olmayan bir malın veya bir miktar para yahut garanti sözleşmesi ve kefalette söz konusu olduğu gibi risk için sorumluluk yüklenilmesini kapsar. Bu itibarla kredi türlerini en genel çerçevesi ile bankalar tarafından, nakdi bir ödeme yapılarak kredi alana satın alma gücü sağlayan nakdî krediler ile nakdi bir ödemede bulunmaksızın bir riskin gerçekleşmesi durumunda sorumluluğun üstlenilmesi şeklinde gayri nakdi krediler olmak üzere ikiye ayırabiliriz. Bu ayırım çerçevesinde kredi türlerinin hukuki niteliği ve uygulanacak hükümler farklılaşmaktadır. Banka ile bir gerçek veya tüzel kişi arasında kredi ilişkisi tek bir kredinin açılmasına ilişkin kredi sözleşmesi veya birden çok kredinin açılmasını içine alan kredi açma sözleşmesinin imzalanması suretiyle doğmaktadır. Kredi sözleşmesin veya kredi açma sözleşmesinin içeriği kredi türüne göre farklılık gösterir. Bunun yanında kredi veya kredi açma sözleşmesi ile kurulan kredi ilişkisinde, kredinin kullanma şekli, ödemenin ne şekilde gerçekleşeceği gibi hususlar açısından, kredinin işleyeceği hesabın türü de önem taşımaktadır.

Legal evaluation of credit and credit transactions

Credit may be simply defined as the transfer of purchasing power to the use of another person in return for interest to be paid after a certain period of time accounts for an important part of the banking operations today. Credit involves both tangible or intangible assets, or a certain amount of money or guarantee contract and bail in order to create purchasing power, and the assumption of liability for the risk. In this respect, we can categorize the credit types into two as cash credits that provide the borrower with purchasing power through the gain of a cash payment and non-cash credits that is the assumption of liability in the realization of a certain risk, without gaining any cash payments. The legal character of the loan types and the provisions to be applied vary in line with this categorization. The credit relationship between the Bank and a real or legal person is established through the signing of a credit agreement including the opening of a single loan or a credit-opening agreement that involves the opening of multiple loans. The content of the credit agreement or credit-opening agreement varies according to the type of the credit. In addition, in the credit relationship established through the credit or credit opening agreement, the type of the account to which the loan will be deposited is also important in terms of the way in which the loan is used and how the payment will be made.

___

  • Akyol, Ş. (2001). Banka Sözleşmeleri, Ord. Prof.Dr. Kemalettin Birsen’e Armağan, Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri , 3.Fasikül. İstanbul.
  • Altay, S. A. (2002). 4672 Sayılı Kanun’un Bankaların Yeniden Yapılandırılmasına ve Tasfiyesine ilişkin Sistem Üzerinde Etkisi. Prof.Dr.Ömer Teoman’a 55. Yaş Günü Armağanı, C.I, İstanbul.
  • Aral, F. (1997). Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri. Ankara.
  • Arkan, S. (1995). “Tüketici Kredileri”, Batider C.XVIII, S.1-2.
  • Bahtiyar, M. (2010). Ticari işletme Hukuku, 9.B. İstanbul.
  • Battal, A. (2003). Bankalar Kanunu Şerhi Sorularla Banka Hukuku. Ankara.
  • Bilgili, F., & Demirkapı, E. (2012). Ticari işletme Hukuku, 3.B. Bursa.
  • Eren, F. (2001). Borçlar Hukuku Genel Hükümler, VII.Bası. İstanbul.
  • Etem, M. (1934): Kredi – Banka – Borsa Notları, İstanbul.
  • Işıktaç, M. Ş. (2001). Uygulamada Bankacılar İçin Hukuku.
  • İnal, T. (2002). Açıklamalı – İçtihatlı Tüketici Kredileri ve Tüketici Kredisi Sözleşmeleri İsviçre Hukuku – Fransız Hukuku ve Avrupa Birliği Konseyi Yönergeleri Işığında. İstanbul.
  • Kahyaoğlu, H. Ş. (1969). Para – Kredi – Banka – Kambiyo. İzmir.
  • Karacan, İ. (1987). Bankacılık Hukuku, Cilt I.
  • Kocaimamoğlu, S. Bankacılık ansiklopedisi.
  • Kocaman, A. (2003). Bankaların Tacir ve Sanayiciler ile Yapmış Oldukları Genel Kredi Sözleşmelerindeki Genel İşlem Şartlarının Hukuki Açıdan Değerlendirilmesi Ve Çözüm Önerileri. Ünal Tekinalp’e Armağan, C.I. İstanbul.
  • Kostakoğlu, C. (1996). Banka Kredi Sözleşmelerinden Doğan Uyuşmazlıklar, II. Bası. İstanbul.
  • Kostakoğlu, C. (2003). Bankalar Kanunu Şerhi Banka Kredi Sözleşmelerinden doğan Uyuşmazlıklar ve Akreditif, IV. Bası. İstanbul.
  • Köteli, A. (1983). Leasing Sözleşmelerinin Hukuksal ve Mali Yönleri ile Türkiye’de Uygulanabilirliliği. Batider, C.XII, S.1.
  • Küney, H. (1986). Banka Tekniği, V. Bası. Ankara. Nart, S. (2014). Borçlar Hukuku. Ankara.
  • Nomer, H. N. (2017). Borçlar Hukuku Genel Hükümler, 15.B. İstanbul.
  • Onur, V. (1957). Bankalarda Ticari Krediler ve Başka Hizmet Muameleleri, Ankara.
  • Poroy, R., Yasaman, H. (2001). Ticari İşletme Hukuku, IX. Bası. İstanbul.
  • Poroy, R., Tekinalp, Ü., & Çamoğlu, E. (2003). Ortaklıklar ve Kooperatif Hukuku, VIII.Bası. İstanbul.
  • Poroy, R. (1999). Kıymetli Evrak Hukuku Esasları, XI.Bası. İstanbul.
  • Reisoğlu, S. (1988). 3182 sayılı Bankalar Kanunu Şerhi, Ankara.
  • Reisoğlu, S. (1992). Türk Hukukunda ve Bankacılık Uygulamasında Kefalet. Ankara. (Anılış: Kefalet).
  • Tandoğan, H. (1985). Borçlar Hukuku, Özel Borç İlişkileri, C.1/2, III. Bası, Ankara.
  • Tekinalp, Ü. (1988). Banka Hukukunun Esasları. İstanbul.
  • Tekinay, S. S., Akman, S., Burcuoğlu, H., & Altop, A. (1993). Borçlar Hukuku Genel Hükümler, VII. Bası, İstanbul.
  • Toköz, N. H. (1976). Bankacılığın Genel İlkleri. Ankara.
  • Tunçomağ, K. (1985). Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri Akdin Muhtelif Nev’ileri, II. Bası, C.II, İstanbul.
  • Urgancı, H. (1982). Para ve Banka. Adana.
  • Yavuz, C. (2002). Türk Borçlar Hukuku Özel Hükümler, VI.Bası. İstanbul.
  • Yener, M. D. (2015). 6502 Sayılı Yeni Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanunun Tüketici Kredileri Bakımından Getirdiği Yenilikler, Finansal Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, Cilt 7, Sayı 13.
  • Yılmaz, E. (1992). Hukuk Sözlüğü, 4.B. Ankara.
  • Yüksel, A. S. (1986). Bankacılık Hukuku ve İşletmesi, V.Bas., İstanbul.
  • Zarakoğlu, A. (1972). Bankacılar İçin Para ve Kredi Bilgisi, III. Bası. Ankara.
  • Zevkliler, A. (2002). Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri, VII.Bası. Ankara.