1840-1870 arasındaki reform sürecine, Tanzimat’a, Osmanlı İmparatorluğu ve Fransa arasındaki yakın işbirliği damgasını vurmuştur. Bu yüzden birçok devlet ve eğitim kurumunun yapı ve asli görevleri Fransız örneklerine göre biçimlendirildi. Bazı reform çabaları Tanzimat’ın hemen öncesinde başlatılmıştıı. Bunlardan birisi rüşdiye olarak adlandırılan bir okul açmak önerisiydi. 1839’un başlarında Rüştiye’ler mesleki okullarda başarılı bir eğitim için gerekli temel becerilere sahip öğrenci ihtiyacını karşılamak üzere tasarlandı. Reformlar süresince rüşdiyelerin eğitim amaçları tedricen dünya hakkında genel pratik bilgiler kazanımı, okuma ve yazma becerilerinin edinimi dahil olmak üzere Fransız “Ortaöğretim Okulları” ile uyumlu hale geldi. Din dersleri çocukların kendi ülkelerine ve padişaha karşı yüksek sorumluluk ve derin bağlılık kazanmalarına ilham kaynağı oluyordu. Bu amaçları gerçekleştirmek isteyen Osmanlı Hükümeti yaygın bir rüşdiye ağı kurdu. Bu makale, rüşdiyelerin müfredatının genel özelliklerine vurgu yaparak Tuna bölgesinde çocukların bu okullarda edindikleri gerçek bilgiye odaklanmaktadır ve Sofya’da St. Cyril ve Methodius Milli Kütüphanesi Şarkiyat Bölümü’nde muhafaza edilen Osmanlı belgeleri ve gazete notlarına dayalı olarak hazırlanmıştır. Araştırma, Tuna Vilayetindeki rüşdiyelerdeki asıl öğretimin, eğitim amaçlarının uygulanmasının birkaç nedenden dolayı engellendiğini açığa çıkarmıştır: Ders kitaplarının sağlanmasının düzensiz oluşu, bütün ana parçalar için kısa zamanın oluşu, rüşdiyelerdeki kayıt yaptıran öğrencilerin eğitim için yetersiz oluşu, Birçok öğretmenin eğitim ve disiplin bakımından yetersizliği, öğrencilere karşı dostça olmayan davranışların ve atama formalitelerinin acilen giderilmesi